Ενώ εσύ μου φώναζες

Πολλές φορές σαν γονείς, ξεχνάμε ότι έχουμε απέναντί μας ένα παιδί που το μόνο που θέλει είναι αγάπη από εμάς.

Τα οικονομικά προβλήματα, τα νεύρα της δουλειάς και το άγχος της επιβίωσης μας κάνει να ξεχνάμε το πιο σημαντικό πράγμα στο κόσμο.

Ποιο είναι αυτό; Ο τρόπος μας και η συμπεριφορά μας απέναντι στο παιδί μας. Διαβάστε το συγκλονιστικό κείμενο της Κατερίνας Μάλλιου.

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να σε φοβάμαι…

Ενώ εσύ μου φώναζες, τραυμάτιζες την αυτοπεποίθηση μου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι δεν είχα αξιοπρέπεια επειδή ήμουν μικρός…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να μην τολμάω, να μη δοκιμάζω, να μην προσπαθώ να ανακαλύπτω, να μην παίρνω πρωτοβουλίες, για να μη θυμώνεις…

Ενώ εσύ μου φώναζες, με έκανες να νιώθω ασήμαντος και αδύναμος…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου έδειχνες ότι δεν μπορούσα να σε εμπιστεύομαι…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι δεν μπορούσα να σου μιλήσω αν είχα κάποιο πρόβλημα ή κάποιος μου έκανε κακό, γιατί φοβόμουν πώς θα αντιδρούσες…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι όταν αγαπάμε κάποιον, έχουμε δικαίωμα να του φερόμαστε άσχημα…

Ενώ εσύ μου φώναζες, η φωνή σου δεν με άφηνε να σκεφτώ τα λόγια σου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, ίδρωνα, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, το στομάχι και τα αυτιά μου πονούσαν…

Ενώ εσύ μου φώναζες, θύμωνα που δεν νοιαζόσουν για αυτά που ήθελα να σου πω…

Ενώ εσύ μου φώναζες, αναρωτιόμουν που πήγε ο μπαμπάς μου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να φωνάζω κι εγώ…

Ενώ εσύ μου φώναζες, ήμουν μόνος μου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, σκεφτόμουν ότι δεν μ” αγαπάς πια…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι επιτρέπεται να φέρομαι άσχημα σε κάποιον πιο αδύναμο από μένα…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες πώς να φερθώ στα παιδιά μου όταν μεγαλώσω…

Ενώ εσύ μου φώναζες, δεν φανταζόσουν τον αγώνα που πρέπει να δώσω τώρα που μεγάλωσα, για να μη γίνω σαν εσένα…

πηγή: Μικροί μεγάλοι

Πώς μεγαλώνουμε ένα παιδί με υψηλή αυτοεκτίμηση

Ο τρόπος που βλέπει το παιδί σας τον εαυτό του καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και τη μετέπειτα πορεία του. Η πιο σημαντική διαφορά ανάμεσα στους «επιτυχημένους» και στους «αποτυχημένους» της ζωής δεν είναι άλλη από μία λέξη: Αυτοπεποίθηση. Όλοι ξέρουμε πως η υψηλή αυτοεκτίμηση αποτελεί ένα βασικό «συστατικό» για μια επιτυχημένη ζωή. Ο βασικός κορμός της συγκροτείται από πολύ μικρή ηλικία, με βάση τα μηνύματα που έχουμε λάβει ως παιδιά από τους σημαντικούς ενήλικες της ζωής μας, αλλά και από τις εμπειρίες μας γενικότερα. Εννοείται βέβαια πως ως γονείς δε μπορούμε να ελέγξουμε όλα όσα βλέπει, ακούει ή σκέφτεται το παιδί μας, μπορούμε όμως να «παρέμβουμε» θετικά στο χτίσιμο της αυτοπεποίθησης του. Οι βασικοί θεμέλιοι λίθοι γι' αυτό το σημαντικό έργο είναι η αγάπη, η αποδοχή αλλά και η δυνατότητα που δίνουμε στο παιδί για να ανακαλύψει τα ταλέντα και τα ενδιαφέροντά του. Αν εμείς δεν κατανοήσουμε το παιδί μας, δεν υποστηρίξουμε τις επιλογές και τις αναζητήσεις του, δεν το παροτρύνουμε να πάρει πρωτοβουλίες, τότε ίσως να μην ανακαλύψει ποτέ τι πραγματικά τις δυνατότητες του, ή τι το κάνει ευτυχισμένο. Είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε στο παιδί ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι η αξία της προσπάθειας. Άσχετα με το αποτέλεσμα -επιτυχημένο ή μη- θα έχει πετύχει μόνο και μόνο επειδή προσπάθησε αρκετά για κάτι. Για παράδειγμα, όταν δένει τα κορδόνια του και εισπράττει τον έπαινο των γονιών του, είναι σίγουρο ότι θα τολμήσει και θα προσπαθήσει να κατακτήσει περισσότερες δεξιότητες. Αν όμως δεχτεί κριτική για τον τρόπο που τα έδεσε ή αδιαφορία για το αποτέλεσμα, τότε θα νιώσει αίσθημα αποτυχίας ή ανικανότητας και θα διστάσει να προσπαθήσει για νέα πράγματα. «Αν υπάρχει ένα πράγμα που πρέπει να μάθουν οι γονείς είναι ότι ποτέ δεν βάζουμε ετικέτες σ' ένα παιδί και δεν κριτικάρουμε το ίδιο αλλά τις πράξεις του», επισημαίνει η ψυχολόγος Αναστασία Φρόντζου-Χρηστίδη. «Δεν πρέπει λέμε «είσαι κακό παιδί», αλλά «αυτό που έκανες ήταν κακό». Ακόμα καλύτερα, επιλέγουμε να χρησιμοποιήσουμε θετικούς χαρακτηρισμούς «αυτό που έκανες δεν ήταν καλό». Κάντε το να νιώσει σιγουριά - Τα παιδιά που τιμωρούνται, επιπλήττονται ή δέχονται αυστηρή κριτική μαθαίνουν να αισθάνονται ενοχικά και καταλήγουν ανίκανα να πάρουν πρωτοβουλίες. - «Τι, τέσσερα λάθη στη ορθογραφία;», «Πάλι σε νίκησε ο Νίκος;» είναι εκφράσεις που γκρεμίζουν την αυτοπεποίθηση του παιδιού. Είναι προτιμότερο να το βοηθάτε να δέχεται τις αποτυχίες του, παρά να τις τονίζετε. Προτιμήστε εκφράσεις όπως: «Δεν πειράζει, προσπάθησε την επόμενη φορά περισσότερο και είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις» ή «Και τι έγινε που σε νίκησε ο Νίκος; Την επόμενη φορά, που θα είσαι σε καλύτερη φόρμα, θα τον κερδίσεις εσύ». - Κατά την ένταξή τους στη μικρή κοινωνία του παιδικού σταθμού, τα παιδιά αρχίζουν τις αντιπαραθέσεις. Είναι πολύ σημαντικό σε αυτή την φάση να τους δώσετε την απαραίτητη στήριξη ώστε να αποκτήσουν κοινωνική συμπεριφορά, να μάθουν να κάνουν συμβιβασμούς, να είναι γενναιόδωρα, συμπονετικά και να χτίζουν ξανά γέφυρες επικοινωνίας μετά από κάθε αντιπαράθεση. - Δώστε προσοχή και δείξτε ενδιαφέρον κάθε φορά που το παιδί θέλει να σας μιλήσει και ενθαρρύνετέ το να εκφράζει τις απόψεις του. - Αναθέστε στο παιδί σας διάφορες αρμοδιότητες ανάλογες με την ηλικία του. Έτσι του δείχνετε ότι το εμπιστεύεστε και το θεωρείτε ικανό και υπεύθυνο μέλος της οικογένειας. - Προτρέψτε το να πειραματιστεί με διάφορα χόμπι και δραστηριότητες, ώστε να ανακαλύψει τις πραγματικές του δεξιότητες. - Θέστε όρια και καθοδηγήστε το. Είναι πολύ ωραίο να του δείχνετε σεβασμό και εμπιστοσύνη, αλλά χρειάζεται παράλληλα και την ωριμότητα των ενηλίκων για να αποκτήσει υπεύθυνη συμπεριφορά. Φράσεις που τους κάνουν καλό -«Μη στεναχωριέσαι, μαζί θα το αντιμετωπίσουμε». -«Είμαι πολύ περήφανη για σένα». -«Δεν πειράζει αν κλάψεις, θα νιώσεις καλύτερα». -«Δεν είναι κακό να κάνεις λάθος, όλοι μας κάνουμε». -«Είναι πολύ έξυπνο αυτό που σκέφτηκες». -«Σε αγαπώ γι' αυτό που είσαι». -«Θα σε αγαπώ ό,τι κι αν κάνεις». -«Μπράβο, μη σταματάς, θα τα καταφέρεις». -«Δεν πειράζει, αυτό που μετράει είναι η προσπάθεια». Φράσεις που πληγώνουν -«Είσαι τόσο χαζό». -«Αν δεν έκανες του κεφαλιού σου, θα τα είχες καταφέρει». -«Γιατί δεν μπορείς να γίνεις τόσο καλός σαν τον…». -«Μακάρι να μην είχα παιδιά». -«Δες τι άφησα πίσω για χάρη σου. Και τι κέρδισα;». -«Είσαι ψεύτης!». -«Μην είσαι ανόητος. Δεν πρέπει να φοβάσαι». -«Περίμενε να γυρίσει ο πατέρας σου στο σπίτι και θα δεις». -«Αν δεν με ακούσεις, θα χτυπάς το κεφάλι σου». -«Είσαι καταδικασμένος να αποτύχεις». -«Μην κλαις! Οι άντρες δεν κλαίνε». Παιδιά που έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους Είναι υπερήφανα για τις επιτυχίες τους. Είναι ανεξάρτητα και αναλαμβάνουν ευχαρίστως ευθύνες. Μπορούν να διαχειρίζονται τις απογοητεύσεις. Διαθέτουν αποφασιστικότητα και είναι ανοιχτά στις προκλήσεις. Μπορούν να ζητάνε βοήθεια. Είναι σίγουρα για τον εαυτό τους και επινοητικά. Μπορούν να μιλούν για τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους. Κάνουν σωστές επιλογές φίλων. Παιδιά που δεν έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους Νιώθουν αδύναμα, αγχώνονται εύκολα και είναι υπερευαίσθητα. Χρειάζονται πάντα επιβεβαίωση. Για κάθε αποτυχία αναζητούν ευθύνες στους άλλους. Εξαρτώνται από τους άλλους και προσηλώνονται σε αυτούς. Είναι συχνά υπερκινητικά. Μονίμως διηγούνται μεγαλειώδεις εμπειρίες. Έχουν προβλήματα στη σχέση τους με τους άλλους. Ακολουθούν τα άκρα. Είτε γίνονται εσωστρεφή είτε επιθετικά. Συμπεριφέρονται παθητικά.

Χαρακτηρίζονται από τους άλλους ως «το θύμα» Με τη συνεργασία της Αναστασίας Φρόντζου-Χρηστίδη (σύμβουλος σχέσεων παιδιού & οικογένειας).

Ο ερωτευμένος Άνεμος

Πριν πάρα πολλά χρόνια, δε θυμάμαι πόσα ακριβώς, σε μια χώρα μακρινή ζούσε μια φυλή ινδιάνων. Ο ινδιάνος αρχηγός της φυλής είχε μια πανέμορφη και νέα κόρη που όλοι θαύμαζαν αλλά κανένας δεν είχε αγγίξει ακόμα. Μια μέρα όπως καθόταν έξω από τη σκηνή του ο μεγάλος αρχηγός, τον επισκέφτηκε ο Άνεμος και του είπε:"Μεγάλε αρχηγέ, αγαπάω την κόρη σου και με αγαπά και εκείνη. Θα μου τη δώσεις να γίνει γυναίκα μου;" "Όχι", του απάντησε απότομα ο αρχηγός χωρίς να δεχτεί δεύτερη κουβέντα. Την επόμενη μέρα η αγνή κοπέλα προσπάθησε να μιλήσει στον πατέρα της, "Πατέρα, αγαπάω τον Άνεμο. Θα μου επιτρέψεις να πάω μαζί του στο κατάλυμα του και να γίνω γυναίκα του;" "Όχι", της απάντησε αυστηρά ο αρχηγός. "Δε σου το επιτρέπω. Όταν ο Άνεμος ήταν παιδί, συνήθιζε να έρχεται στο αντίσκηνο μου μέσα από μικρές χαραμάδες και έσβηνε πάντοτε τη φωτιά που προσπαθούσα με τόσο κόπο να ανάψω. Δε γνωρίζει ούτε να πολεμάει, ούτε να κυνηγάει και δε σου επιτρέπω να γίνεις γυναίκα του." Ευθύς αμέσως, ο αρχηγός άρπαξε την κοπέλα από το χέρι και την οδήγησε σε ένα αδιαπέραστο δάσος από μαύρα έλατα για να την κρύψει από τον Άνεμο. "Ο Άνεμος ίσως να την έβλεπε αν την έκρυβα μέσα σε ένα πευκόδασος, όμως δε θα μπορέσει ποτέ να τη διακρίνει μέσα σε ένα τόσο πυκνό δάσος από μαύρα έλατα", σκέφτηκε δυνατά. Όμως ο Άνεμος είχε ήδη γίνει αόρατος και όλη την ώρα που ο αρχηγός μονολογούσε έστεκε εκεί κοντά και άκουγε προσεκτικά κάθε του λέξη. Έτσι όταν ήρθε η επόμενη νύχτα, ο Άνεμος άρχισε να τρέχει γύρω γύρω από το πυκνό μαύρο δάσος μέχρι που βρήκε ένα μικρό κενό και μπόρεσε να εισχωρήσει ανάμεσα από τα δέντρα. Έψαξε αρκετά παρ' όλες τις δυσκολίες, μα στο τέλος κατάφερε να βρει τη νεαρή κοπέλα και να τη βγάλει από το πυκνό δάσος. Δε τόλμησε να πλησιάσει τους άλλους Ινδιάνους ξανά γιατί φοβόταν πως ο αρχηγός θα του πάρει την όμορφη κοπέλα κι έτσι έψαξε άλλο τόπο για να ζήσουν μακριά τους. Ταξίδεψαν αρκετά μέσα στο σκοτάδι της νύχτας με κατεύθυνση προς το βορρά. Κάποια στιγμή βρήκαν μια πολύ όμορφη περιοχή για να στήσουν το κατάλυμα που θα στέγαζε τον έρωτα τους. Την ίδια κιόλας νύχτα την πήρε στην αγκαλιά του και την έκανε γυναίκα του. Χαιρόταν τον έρωτα τους ευτυχισμένοι και κανένας από τους δύο δε μπορούσε να σκεφτεί πως ο αρχηγός θα μπορούσε να τους εντοπίσει. Όμως ο πατέρας της κοπέλας τους έψαχνε σα μανιασμένος μέχρι που στο τέλος ανακάλυψε το κατάλυμα τους. Τότε ο Άνεμος έκρυψε τη νεαρή γυναίκα του και έγινε αόρατος, όμως ο μεγάλος Αρχηγός άρχισε να καταστρέφει τα πάντα γύρω του με τα όπλα που είχε φέρει μαζί του και χωρίς να το γνωρίζει κατάφερε ένα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι του Άνεμου που τον άφησε αναίσθητο. Όταν ο άνεμος ξαναβρήκε τις αισθήσεις του ανακάλυψε πως η γυναίκα του είχε εξαφανιστεί και άρχισε να την ψάχνει. Περιπλανήθηκε σαν τρελός στα δάση της περιοχής και στο τέλος την είδε μέσα σε ένα κανό που οδηγούσε ο πατέρας της στο Μεγάλο-Νερό. "Έλα μαζί μου," άρχισε να της φωνάζει με απελπισία. Η κοπέλα κατατρόμαξε και το πρόσωπο της έγινε λευκό σαν το χιόνι, γιατί δεν έβλεπε τίποτα γύρω της, ενώ άκουγε την φωνή του αγαπημένου της να την καλεί απελπισμένα. Ο Άνεμος, μετά το χτύπημα που είχε δεχτεί στο κεφάλι από τον πατέρα της, είχε ξεχάσει πως να μεταμορφώνεται και είχε παραμείνει αόρατος. Ο Άνεμος θύμωσε τόσο πολύ τότε με τον αρχηγό που φύσηξε με όλη του τη δύναμη πάνω στο κανό. "Ας αναποδογυρίσει", σκέφτηκε. "Μπορώ να μεταφέρω τη γυναίκα μου ασφαλή στην ξηρά." Έτσι το κανό αναποδογύρισε με το φύσημα του ανέμου και ο αρχηγός με την κόρη του πέσανε μέσα στο νερό. "Έλα αγαπημένη μου, πιάσε το χέρι μου", φώναζε ο άνεμος στην κοπέλα. Μα δε θυμόταν πως ήταν αόρατος και ότι η κοπέλα δε θα μπορούσε να δει το χέρι του. Κι έτσι η κοπέλα άρχισε να βουλιάζει, να βουλιάζει, μέχρι που έφτασε στον πάτο της λίμνης. Κι ο αρχηγός φυσικά έχασε τη ζωή του μια και ο Άνεμος δεν προσπάθησε να τον βοηθήσει. Όταν ο Άνεμος κατάλαβε πως η αγαπημένη του έχασε τη ζωή της εξαιτίας του, γέμισε θλίψη και άρχισε να αγριεύει. "Ο άνεμος ποτέ δε φυσούσε τόσο δυνατά και θλιμμένα" έλεγαν οι ινδιάνοι μεταξύ τους ενώ προσπαθούσαν να προφυλαχτούν μέσα στα αντισκηνά τους. Το Μεγάλο Πνεύμα λυπήθηκε την κοπέλα που έχασε τη ζωή της τόσο άδικα πέφτοντας στο νερό και την επόμενη νύχτα την μετέφερε ψηλά στα αστέρια και της έδωσε ένα σπίτι στο φεγγάρι. Η κοπέλα ζει ακόμα εκεί, όμως το πρόσωπο της έμεινε κατάλευκο, όπως ήταν τη στιγμή που τρομαγμένη έπεσε από το κανό. Έτσι τις νύχτες, στο σεληνόφως, κοιτάζει κάτω στη Γη, προσπαθώντας να βρει τον αγαπημένο της Άνεμο αλλά δεν ξέρει πως είναι αόρατος. Ο Άνεμος πάλι, δε γνωρίζει πως εκεί ψηλά στο φεγγάρι βρίσκεται η αγαπημένη του γυναίκα που χάθηκε και έτσι περιπλανιέται στα δάση και ψάχνει ανάμεσα στα βράχια των βουνών να τη βρει, όμως ποτέ δε σκέφτεται να κοιτάξει ψηλά στο φεγγάρι...

30 Απριλίου Παγκόσμια Ημέρα κατά της Σωματικής Τιμωρίας των Παιδιών

''O δεκάλογος κατά της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά''

1. Τα παιδιά...όπως και οι μεγάλοι..
έχουν δικαίωμα στην προστασία από κάθε μορφή βίας..
Η σωματική τιμωρία είναι μια μορφή βίας..

2. Το ξύλο...το χαστούκι...το τράβηγμα αυτιού..
και γενικά η επιβολή σωματικού πόνου στο παιδί..
είναι μορφές σωματικής τιμωρίας..
και πλέον δεν επιτρέπονται από το νόμο (Ν.3500/06, άρθρο 4)..

3. Κανένα πρόσωπο..
που έχει στην ευθύνη του ένα παιδί..
δεν έχει δικαίωμα να του επιβάλλει σωματική τιμωρία..

4. Οι γονείς... έχουν την ευθύνη..
της διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους..
και οφείλουν να τα μεγαλώνουν..
χωρίς να χρησιμοποιούν βία σε βάρος τους και να προσβάλλουν την αξιοπρέπειά τους..
Η σωματική τιμωρία θίγει την προσωπικότητα του παιδιού..

6. Η σωματική τιμωρία..
δεν είναι αποτελεσματικό μέσο διαπαιδαγώγησης..

7. Ένα παιδί που μεγαλώνει με ξύλο..
μαθαίνει να λύνει τα προβλήματά του..
με βίαιο τρόπο και είναι πιθανό να ασκήσει βία σε άλλους αργότερα..

8. Η σωματική τιμωρία..
μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές μορφές κακοποίησης..

9. O διάλογος και η μη βίαιη διαπαιδαγώγηση..
είναι ο καλύτερος τρόπος..
για να μαθαίνει ένα παιδί τους κανόνες και τα όρια..
που χρειάζεται στη ζωή του..

10. Είναι στο χέρι μας..
να βγάλουμε το ξύλο και τη βία από τη ζωή των παιδιών!!

"ΜΑΜΑ, ΔΕΝ ΜΕ ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!"

Η σχολική ζωή έχει αρκετές δυσκολίες για τα πρωτάκια, που παρότι σ' εμάς μπορεί να φαίνονται μικρές, για τα ίδια είναι καθοριστικές. Μια απ' αυτές είναι η ένταξη του παιδιού στο περιβάλλον του σχολείου και η απόκτηση φίλων. Σύμφωνα με την Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία, το να κάνει ένα παιδί φίλους είναι η πιο σπουδαία αποστολή κατά τη σχολική ηλικία.

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΦΙΛΟΥΣ 

Από τη νηπιακή του ηλικία το μικρό μας κάνει τις πρώτες του φιλίες με παιδιά του οικογενειακού μας περιβάλλοντος ή τους συμμαθητές του από τον παιδικό σταθμό. Καθώς μεγαλώνει και πηγαίνει στο σχολείο, η αποστολή «απόκτηση φίλων» γίνεται λίγο πιο περίπλοκη για ορισμένα παιδιά. Είναι, ωστόσο, σημαντικό για το παιδί να αισθανθεί πιο κοντά με παιδιά της ηλικίας του, ειδικά στο ξεκίνημα του Δημοτικού, το οποίο σηματοδοτεί μια καινούργια αναπτυξιακή και γνωστική αφετηρία στη ζωή του. Εκεί, μέσα από την καθημερινή επαφή και τη φιλία με συνομηλίκους του, το παιδί εξασκεί τις επικοινωνιακές του δυνατότητες, μαθαίνει να συνεργάζεται, να αναγνωρίζει και να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του, αλλά και να αντιμετωπίζει και να διαχειρίζεται τις διαφωνίες και τους καυγάδες που μπορεί να προκύψουν.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΦΙΛΟΥΣ
Δεν είμαστε όλοι οι ενήλικες ίδιοι, ούτε όλα τα παιδιά. Έτσι για ορισμένα παιδιά είναι παιχνιδάκι να αποκτήσουν παρέες και φίλους όπου βρεθούν, ενώ για άλλα είναι πιο περίπλοκη διαδικασία. Ευτυχώς υπάρχουν τρόποι για να βοηθήσουμε ένα πιο κλειστό παιδί να κάνει φιλίες:

• Γράφουμε το παιδί στις δραστηριότητες που διοργανώνει το σχολείο ή ο σύλλογος γονέων τα Σαββατοκύριακα, όπως χοροί, σκάκι, ζωγραφική. Μέσα απ’ αυτές τις εξωσχολικές δραστηριότητες, το παιδί θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει ακόμη περισσότερα παιδιά
• Πηγαίνουμε τακτικά βόλτα σε χώρους, όπως στην παιδική χαρά ή στο πάρκο της γειτονιάς, που προσφέρουν μια καλή ευκαιρία στο παιδί μας να συναντήσει συμμαθητές από το σχολείο του και να παίξουν μαζί.
• Αν υπάρχει αθλητικός ή άλλου είδους σύλλογος στη γειτονιά μας π.χ. καλλιτεχνικές δραστηριότητες, ενθαρρύνουμε το παιδί να γραφτεί. Εκεί θα μπορεί να συναντά παιδιά της ηλικίας του, με τα οποία θα έχει κοινά ενδιαφέροντα και θα είναι ευκολότερο να αναπτύξει μια φιλική σχέση.
• Αν το παιδί μας είναι πολύ κλειστό και δυσκολεύεται να κάνει παρέα με τα παιδιά της ηλικίας του, είναι καλή ιδέα να του πάρουμε ένα σκυλάκι. Βγάζοντάς το μαζί βόλτα στη γειτονιά ή στο πάρκο, το σκυλάκι είναι η ιδανική αφορμή για να λιώσει ο πάγος και να γνωριστεί με άλλα παιδιά.

ΠΟΤΕ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΟ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΑΣΚΑΛΑ
Το θέμα δεν είναι, απλά, να μιλήσουμε στη δασκάλα, μόνο για να διαπιστώσουμε αν το παιδί μας έχει παρέες και φίλους στο σχολείο, αλλά για να ζητήσουμε τη βοήθειά της να ενταχθεί στην ομάδα της τάξης του. Κι αν νιώθετε παράξενα στη σκέψη αυτή, έχετε υπόψη σας πως ένα μέρος του ρόλου της δασκάλας στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού είναι ακριβώς αυτό: να βοηθήσει τα παιδιά να ενταχθούν στην ομάδα και να δημιουργήσουν φίλους και παρέες. Επιπλέον, πολλές δασκάλες ακολουθούν τα τελευταία χρόνια μια τακτική «ομάδας» στην οργάνωση και την ανάθεση εργασιών στους μικρούς μαθητές. Ενθαρρύνουν έτσι, τη γνωριμία και την ανάπτυξη μιας φιλίας μεταξύ των παιδιών.

Καλό θα ήταν, επίσης, να μιλήσουμε με τη δασκάλα αν το παιδί μάς διαμαρτύρεται πως υπάρχουν συμμαθητές που του φέρονται άσχημα ή που το απομονώνουν από την ομάδα. Σε αυτήν την περίπτωση, η ματιά της δασκάλας είναι σημαντική για να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει, αλλά και για να βρούμε τρόπους να βοηθήσουμε το παιδί, εμείς από το σπίτι και η δασκάλα στην τάξη, να ενσωματωθεί στις σχολικές παρέες.

ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΑΣ
Ας έχουμε ρεαλιστικές προσδοκίες: ούτε όλα τα παιδιά είναι σούπερ κοινωνικά, ούτε όλοι οι συμμαθητές είναι φίλοι τους. Κι αυτόν, ακριβώς, το ρεαλισμό μπορούμε να περάσουμε και στο παιδί μας, που διαμαρτύρεται πως δεν το παίζουν τα άλλα παιδιά. Μπορούμε, μάλιστα, να αντιστρέψουμε την ερώτηση και να το ρωτήσουμε αν το ίδιο θέλει όλα τα παιδιά της τάξης για φίλους του. Το πιθανότερο είναι πως θα απαντήσει όχι, αφού είναι δύσκολο να τα βρίσκει και να ταιριάζει με όλα. Το παιδί μας, πιθανότατα, θα έχει προτίμηση σε ένα, δύο, τρία, τέσσερα παιδιά από την τάξη του. Αν με αυτά τα παιδιά έχει ήδη μια καλή σχέση, έστω κι αν δεν έχουν γίνει «οι καλύτεροι φίλοι», τότε θα πρέπει να το ενθαρρύνουμε να νιώσει καλά που έχει κάνει ήδη τόσους φίλους στην αρχή της χρονιάς!

Στη συνέχεια, μπορούμε να του προτείνουμε να καλέσουμε στο σπίτι μας ένα απ’ αυτά τα παιδιά για να παίξουν ένα απόγευμα, ώστε να έχουν την ευκαιρία να γνωριστούν καλύτερα. Θυμηθείτε πως είναι προτιμότερο να φέρουμε το παιδί μας πιο κοντά με ένα παιδί κάθε φορά, ώστε να δημιουργηθεί ένας σύνδεσμος μεταξύ τους. Αφού γνωριστεί καλά με δυο-τρεις συμμαθητές ή συμμαθήτριές του, τότε μπορούμε να ανοίξουμε το κάλεσμά μας σε όλη την παρεούλα.

«ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΥΝ!»
Μέσα στα σχολικά χρόνια, και ειδικά στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, είναι πιθανό να έρθει μια μέρα το παιδί μας στο σπίτι και να διαμαρτυρηθεί ότι κάποιο παιδί το κορόιδεψε. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, αρχικά, είναι να χρησιμοποιήσουμε την τεχνική της «αντίστροφης ψυχολογίας», για να βοηθήσουμε το παιδί να αισθανθεί καλύτερα, εξηγώντας του ότι ασχολούνται μαζί του, γιατί δεν περνά απαρατήρητο και γι’ αυτό τραβά την προσοχή των άλλων. Μόνο, μπορούμε να εξηγήσουμε, πως δεν γνωρίζουν όλα τα παιδιά πώς να ασχολούνται με τους άλλους θετικά και συχνά ο μόνος τρόπος που έχουν, είναι τα πειράγματα. 

Μπορούμε, επίσης, να το συμβουλέψουμε να αδιαφορήσει. Από τη στιγμή που το παιδί θα πάψει να ενοχλείται από τα πειράγματα, δεν θα έχει νόημα για τους άλλους να συνεχίσουν. Αν, ωστόσο, το περιστατικό δεν είναι μεμονωμένο, αν συνεχιστεί και το παιδί βιώνει συχνά πειράγματα από τους συμμαθητές του, θα είναι καλό να ενημερώσουμε τη δασκάλα και να το συζητήσουμε μαζί της.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: "ΜΑΜΑ, ΔΕΝ ΜΕ ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!" http://akrasakis.blogspot.com/2014/09/blog-post_26.html#ixzz3YXCVJ5OH

ΜΕ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΧΡΩΜΑΤΑ-ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΣΠ.ΛΑΜΠΡΟΥ

Ένα καταπληκτικό τραγούδι, με υπέροχους στίχους, γεμάτους αισιοδοξία, ελπίδα και τρυφερότητα, για το παιδί που μόλις ανοίγει τα φτερά του. Ας φτιάξουμε, επιτέλους, έναν κόσμο αληθινό, για να μπορέσει να βγάλει από την ψυχή του τις παιδικές του ελπίδες και να χτίσει τα όνειρά του...

Με της ελπίδας χρώματα
τον κόσμο ζωγραφίζω,
με περιστέρια κι αγριλιές
τη ζωγραφιά στολίζω.

Τον ουρανό κάνω χαρτί,
μολύβια τις αχτίδες
και βγάζω μέσα απ’ την ψυχή
τις παιδικές μου ελπίδες.

Είμαι παιδί που ξεκινώ
κι ανοίγω τα φτερά μου,
θέλω έναν κόσμο αληθινό
να χτίσω τα όνειρά μου!
Δώστε μου χώμα να πατώ,
πελάγη ν’ αρμενίζω
και δυο φτερά χελιδονιού
τον κόσμο να γυρίζω.

Δώστε μου αγάπη για νερό
και για ψωμί «Ειρήνη»
κι ό,τι κακό θα συναντώ
στο δρόμο μου να σβήνει.

ΣΤΙΧΟΙ: ΛΕΝΕΤΑ ΣΤΡΑΝΗ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗΣ 
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΣΠΥΡΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ http://akrasakis.blogspot.com/2015/03/blog-post_75.html#ixzz3YODVkwNO

Πόσο σημαντική είναι η λογοτεχνία για τα παιδιά;

Τα βιβλία είναι πολύ σημαντικά τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς.

Τα καλά βιβλία παιδικής λογοτεχνίας μπορούν να αποδειχθούν ένας θαυμάσιος τρόπος μελέτης και ανάλυσης των συναισθημάτων τόσο για τους γονείς όσο και για τα παιδιά. Οι ιστορίες βοηθούν τα παιδιά να αναπτύξουν ένα πλούσιο λεξιλόγιο, το όποιο θα χρησιμοποιήσουν όταν θέλουν να μιλήσουν για τα συναισθήματα και να σκιαγραφήσουν τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν το θυμό, το φόβο και τη λύπη τους.

Μέσα από τις ιστορίες των ηρώων τα παιδιά βρίσκουν απαντήσεις σε πολλά θέματα που τα απασχολούν. Συνήθως, για τα θέματα αυτά οι περισσότεροι γονείς δυσκολεύονται να δώσουν εξηγήσεις, όπως για παράδειγμα «πως γεννιούνται τα παιδιά» ή «τι έγινε ο παππούς μετά το θάνατό του». Είναι πολύ σημαντικό να εντάξετε τα βιβλία στη ζωή των παιδιών σας. Προτείνετε στα παιδιά σας να πάτε σ΄ ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο και να διαλέξουν όποιο βιβλίο θέλουν. Μπορείτε να τους διαβάζετε εσείς κάθε βράδυ πριν κοιμηθούν ή μεγαλώνοντας μπορούν να διαβάζουν εκείνα όποτε θέλουν για να χαλαρώσουν.

Η καλή παιδική λογοτεχνία μπορεί επίσης να βοηθήσει τους μεγάλους να έρθουν σε επαφή με το συναισθηματικό κόσμο των νέων ατόμων. Μέσα από τις ιστορίες, οι γονείς έρχονται σε επαφή με δικά τους βιώματα, τα όποια ο σύγχρονος τρόπος ζωής και η έντονη καθημερινότητα τα έχει επισκιάσει. Τους δίνεται λοιπόν, η ευκαιρία να θυμηθούν τη παιδική τους ηλικία, τη σχέση με τους συνομηλίκους τους και έτσι να καταλάβουν καλύτερα τα προβλήματα και τις ανησυχίες των παιδιών τους. Η στιγμή της ανάγνωσής χαρίζει σε παιδιά και γονείς τη δυνατότητα να θέσουν τη σχέση τους σε γερές βάσεις και να έρθουν πιο κοντά. Ένα καλό βιβλίο δίνει πάντοτε το έναυσμα για περαιτέρω συζήτηση!

ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ…

Ένα παιδί ποτέ του δεν μισεί, μονάχα ψευτοθυμώνει κι όταν πραγματικά πεισμώνει, πάλι γρήγορα το ξεχνά. Γιατί ένα παιδί ξέρει να συγχωρεί και να ζητάει συγγνώμη.

Ένα παιδί δεν ξέρει τι θα πει ντροπή, ούτε και περηφάνια κι έτσι μπορεί ελεύθερα να κλαίει κι ελεύθερα να γελάει. Γιατί ένα παιδί ξέρει να είναι αυθεντικό κι αυθόρμητο.

Ένα παιδί ποτέ του δεν φθονεί, μονάχα λαχταράει κι ίσως και λιγάκι να ζηλεύει, μα πάλι σπάνια παραπονιέται. Γιατί ένα παιδί ξέρει να κάνει υπομονή, φτάνει να του λες αλήθεια.

Ένα παιδί ποτέ του δεν θα πει λόγια πίσω απ’ την πλάτη σου, μα κι αν παρασυρθεί, πάλι να ξέρεις πως δεν θα το εννοεί. Γιατί, το είπαμε και πριν, ένα παιδί ποτέ του δεν μισεί.

Ένα παιδί μπορεί με μια κούκλα ή ένα τρενάκι να χαρεί κι έναν κόσμο ολόκληρο γύρω του να χτίσει και παντού να ταξιδέψει. Γιατί ένα παιδί έχει φαντασία αμόλυντη από τις βρωμιές του κόσμου μας.

Ένα παιδί ξέρει να χτίζει μια φιλία δυνατή, γεμάτη αγάπη και με κάθε τρόπο να τη στηρίζει και να την προστατεύει. Γιατί ένα παιδί ξέρει να μοιράζεται τον κόσμο με τους γύρω του.

Ένα παιδί μπορεί με τη χαρά σου να χαρεί, χωρίς να το κεράσεις κι αν σου πάρει κάποιο δώρο, μέσα απ’ την καρδιά του θα ‘ναι. Γιατί ένα παιδί ξέρει να είναι πλούσιο στην ψυχή και όχι στο ασήμι.

Ένα παιδί ποτέ του δεν αδιαφορεί στον πόνο και δίπλα σου θα σταθεί και πάντα θα σε ρωτήσει τι έχεις και είσαι λυπημένος και τα πάντα θα κάνει για σένα. Γιατί ένα παιδί έχει καρδιά ευαίσθητη στις δονήσεις που στέλνουνε τα μάτια.

Ένα παιδί ξέρει πραγματικά να ζει κι ό,τι νιώθει να το εκφράζει, τη λύπη, τον πόνο, τη συμπόνια, το γέλιο, τη χαρά, την ευγένεια, την αγάπη. Ένα παιδί… πόσο ευτυχισμένο είναι!

Όλοι εμείς παίρνουμε μαθήματα για δύναμη και θάρρος, ελπίδα, χαρά από τα παιδιά που μας κάνουν κάθε στιγμή καλύτερους ανθρώπους, σε μια κοινωνία που επικρατεί το ψέμα και η υποκρισία! Τα παιδιά είναι η αλήθεια μας και το μέλλον αυτού του κόσμου!

Γίνε κι εσύ παιδί… και κέρδισε τη ζωή!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ… http://akrasakis.blogspot.com/2013/02/blog-post_20.html#ixzz3YEkdOQRe

Ημέρα της Γης

Η Ημέρα της Γης αποτελεί μια ημερομηνία κατά την οποία διοργανώνονται εκδηλώσεις σε ολόκληρο των κόσμο με στόχο την ευαισθητοποίηση σε περιβαλλοντικά θέματα.

Συντονίζεται παγκοσμίως από το Δίκτυο Ημέρας της Γης (Earth Day Network) και εορτάζεται σε περισσότερες από 175 χώρες κάθε χρόνο. To 2009, τα Ηνωμένα Έθνη όρισαν τις 22 Απριλίου ως «Διεθνή Ημέρα της Μητέρας Γης». Η Ημέρα της Γης έχει προγραμματιστεί για τις 22 Απριλίου τουλάχιστον μέχρι το 2015.

Σημαίνει επίσης, ότι αναγνωρίζει την ευθύνη που μας αναλογεί, όπως ορίζεται στη Διακήρυξη του Ρίου το 1992, για την προώθηση της αρμονίας στη φύση και τη Γη ώστε να επιτευχθεί μια δίκαιη ισορροπία μεταξύ των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών αναγκών των σημερινών και μελλοντικών γενεών.

Η έμπνευση του θεσμού αποδίδεται στον ακτιβιστή Τζον ΜακΚόννελλ το 1969 σε ένα Συνέδριο της UNESCO στο Σαν Φρανσίσκο. Εκδηλώσεις έλαβαν χώρα για πρώτη φορά στο Σαν Φρανσίσκο και άλλες πόλεις στις 21 Μαρτίου 1970, ημέρα της εαρινής ισημερίας στο Βόρειο Ημισφαίριο.