Παλιάτσος-Παιδική χορωδία~Paliatsos

ΑΠΟΚΡΙΕΣ: ΜΙΚΡΟΙ ΗΡΩΕΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ...

Τα περισσότερα παιδάκια θέλουν να μασκαρεύονται και να ντύνονται ήρωες! Υπάρχουν όμως και παιδάκια που φοβούνται. Τι μπορείτε να κάνετε γι' αυτό; Η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη μας εξηγεί γιατί κάνει καλό στα παιδιά να μασκαρεύονται, αλλά και τι πρέπει να κάνουμε σαν γονείς!

Από τα 3 χρόνια του παιδιού και έπειτα αναπτύσσεται η αφηρημένη σκέψη και η φαντασία. Το παιδί αρχίζει να παίζει συμβολικά παιχνίδια και παιχνίδια ρόλων, να υποδύεται δηλαδή κάτι που δεν είναι. Γίνεται οδηγός, γίνεται αστυνομικός, γίνεται δασκάλα, γίνεται μαμά, γίνεται μπαμπάς... Έρευνες έχουν αποδείξει ότι όσο πιο ευφάνταστο είναι το παιδί, τόσο πιο ευφυές είναι και η καλλιέργεια της φαντασίας οδηγεί σε πολύ απόδοση και επίδοση στο σχολείο αργότερα. Το παιδί έχει ανάγκη να παίζει ρόλους γιατί μέσα από αυτούς, μαθαίνει, ταυτίζεται με τον ρόλο που παίζει και τον σπουδάζει, μαθαίνει δηλαδή τις ιδιαίτερες λεπτομέρειες. 

ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΤΟΥ... 
Επίσης το να υποδύεται κάποιον το παιδί λειτουργεί και αποφορτιστικά με την έννοια του ότι μπορεί να κάνει τον ρόλο που φοβάται. Για παράδειγμα αν φοβάται την δασκάλα να γίνει δασκάλα ή αν φοβάται τα

Τσικνοπέμπτη

Η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου (Κρεατινής) ονομάζεται Τσικνοπέμπτη ή Τσικνοπέφτη, επειδή την ημέρα αυτή όλα τα σπίτια ψήνουν κρέας ή λειώνουν το λίπος από τα χοιρινά και ο μυρωδάτος καπνός (τσίκνα) είναι διάχυτος παντού. Από αυτή την τσίκνα, λοιπόν, έχει πάρει και το όνομά της η Πέμπτη και λέγεται Τσικνοπέμπτη.

Το έθιμο χάνεται στα βάθη των αιώνων, χωρίς να γνωρίζουμε την προέλευσή του. Εικάζεται, όμως, ότι προέρχεται από τις βακχικές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων, που επιβίωσαν του Χριστιανισμού. Σύμφωνα με τον λαογράφο Δημήτριο Λουκάτο, το φαγοπότι και το γλέντι της ημέρας είναι «ομοιοπαθητικές προσπάθειες για την ευφορία της γης».

Την Τσικνοπέμπτη ξεκινούν ουσιαστικά οι εκδηλώσεις της Αποκριάς, οι οποίες

15 Φεβρουαρίου: Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου

Το συγκλονιστικό ποίημα για την ζωή μιας έφηβης με καρκίνο!

☆Αργός χορός☆

Έχεις σταματήσει ποτέ..

να κοιτάξεις τα παιδιά που παίζουν;

Ή να ακούσεις τον ήχο της βροχής..

που πέφτει στη γη;

Ή να κοιτάξεις..

την τρελή κούρσα μιας πεταλούδας;

Ή να παρατηρήσεις τον ήλιο..

που χάνεται μέσα στη νύχτα;

Χαμήλωσε ταχύτητα ΜΗΝ

ΙΣΤΟΡΙΑ, ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΙΑΣ

Οι Απόκριες ή Τριώδιο ονομάζονται οι τρεις εβδομάδες πριν από τη Μεγάλη Σαρακοστή. Σήμερα όμως, Αποκριά ονομάζεται η Κυριακή της πρώτης εβδομάδας (Μικρές Απόκριες, της Τυροφάγου), καθώς και η Κυριακή της δεύτερης και τρίτης εβδομάδας.

Ονομάστηκε έτσι, επειδή την περίοδο αυτή, συνηθίζεται να μην τρώνε κρέας οι Χριστιανοί, δηλαδή «απέχουν από το κρέας». Την εβδομάδα της Τυροφάγου τρώνε μόνο γαλακτοκομικά και όχι κρέας, για να προετοιμαστούν σιγά σιγά για τη νηστεία της Σαρακοστής. Ανάλογη με την ελληνική λέξη Αποκριά, είναι και η λατινική λέξη καρναβάλι (Carneval, Carnavale).

ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ 

Τις μέρες αυτές γίνεται το έθιμο του γλεντιού, της ψυχαγωγίας και του «μασκαρέματος», της μεταμφίεσης, που έχει παραμείνει από παλιές «εθνικές» γιορτές της ρωμαϊκής εποχής, τις γιορτές αφιερωμένες στην έκπτωση του θεού Κρόνου (Saturn) από τον Ήλιο Δία: τα Κρόνια «Λουπερκάλια» και «Σατουρνάλια» και από τις αρχαιότερες «Διονυσιακές γιορτές» των Ελλήνων, όπου οι άνθρωποι μεταμφιέζονταν, χόρευαν, τραγουδούσαν, πίνοντας κρασί και το κέφι έφτανε στο κατακόρυφο, προς τιμή του Διόνυσου.

Παλιότερα, το καρναβάλι γινόταν παντού στην Ελλάδα, με μασκαράτες ομαδικές, χορούς γλέντια, σάτιρα και διάφορα ιδιαίτερα, έθιμα σε κάθε μέρος. Ήταν ευκαιρία για

ΑΠΟΚΡΙΕΣ: ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ;

Οι Απόκριες και οι μασκαράδες είναι μέρος της ελληνικής παράδοσης. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή σε όλη την Ελλάδα διοργανώνονται εκδηλώσεις για να γιορταστεί η Αποκριά. Όποιας ηλικίας παιδάκι και αν έχετε, μην το αφήσετε έξω από το χαρούμενο πνεύμα της Αποκριάς.

Όπως επισημαίνουν οι ψυχολόγοι, έθιμα όπως αυτά, κάνουν καλό στα παιδιά σχολικής ηλικίας για διάφορους λόγους:

• Ενισχύουν την ομαδικότητα των παιδιών που συμμετέχουν όλα μαζί στη διοργάνωση γιορτών ή στην κατασκευή αποκριάτικων αντικειμένων, όπως μάσκες.
• Ενισχύουν τη φαντασία τους.
• Βοηθούν τη σχολική ζωή των παιδιών, κάνοντας πιο ευχάριστο το κλίμα και το περιβάλλον στο σχολείο.
• Ενισχύουν τη δημιουργικότητα των

ΑΠΟΚΡΙΕΣ: ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ

Σιγά σιγά οι Aπόκριες φτάνουν στο αποκορύφωμά τους με μεγάλες παρελάσεις και party masque που ξεφεύγουν από το επίπεδο των μικρών φιλικών ή συγγενικών συναθροίσεων. Δώστε, λοιπόν, προσοχή για να εξασφαλίσετε κατά το δυνατόν περισσότερο την ασφάλεια του μικρού σας! 

Οι Aπόκριες είναι ξεφάντωμα, χαρά, τραγούδι, ατέλειωτος χορός. Είναι μια αγαπημένη γιορτή για μικρούς και για μεγάλους, όπου όλα μοιάζουν να μπαίνουν σε άλλους ρυθμούς, θεατρικούς. Η εορταστική ατμόσφαιρα και το γλέντι είναι δεδομένα, ωστόσο η μέριμνα της ασφάλειας δεν είναι πάντα αυτονόητη. Σας παρουσιάζουμε, στη συνέχεια, τα βασικά σημεία που πρέπει να προσέξετε, για ασφαλείς μεταμφιέσεις και συμμετοχές σε πάρτι και παρελάσεις και σας ευχόμαστε να περάσετε υπέροχα!

ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΗ ΣΤΟΛΗ

ΥΦΑΣΜΑ  

Φροντίστε η αποκριάτικη στολή να μην είναι από εύφλεκτο υλικό και προτιμήστε το ύφασμά της να είναι βαμβακερό. Σε περίπτωση που αγοράσετε στολή από συνθετικό ύφασμα, φροντίστε να φορέσετε στο

"ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ"

Ο Δαμιανός καταγράφει στο ημερολόγιό του εμπειρίες και περιστατικά από τη σχολική και την οικογενειακή του ζωή. Με πολύ κέφι μάς μιλά για την αδελφή του την Ασπασία, τους γονείς του, τους φίλους του και, κυρίως, για τις «μεγάλες αποφάσεις» του.

Μπορεί η Ασπασία να γκρινιάζει και να λέει πως στο σπίτι μας μέσα δεν κατοικεί μια οικογένεια, αλλά ένας «θίασος ποικιλιών» (κάτι που εγώ, για να είμαι ειλικρινής, δεν πολυκαταλαβαίνω τι ακριβώς σημαίνει, αλλά πιστεύω πως δεν έχει δίκιο). Η οικογένειά μας είναι μια σοβαρή οικογένεια που έχει και αρχές και παραδόσεις. 

Όλοι μας μοιραζόμαστε τις ευθύνες μας — αυτή είναι η αρχή του μπαμπά.

Όταν σε κάποιον πονά το κεφάλι του, οι υπόλοιποι πρέπει να κάνουν ησυχία — αυτή είναι η αρχή της μαμάς.

Το δωμάτιο του καθενός είναι το βασίλειό του. Κανείς δεν μπαίνει, αν δεν πάρει πρώτα άδεια — αυτή είναι η αρχή της Ασπασίας.

Αν κάνεις μια ζημιά, δε χρειάζεται να την πεις. Άσε τους άλλους να την ανακαλύψουν (μέχρι να γίνει αυτό, η ζημιά θα έχει μικρύνει) — κι αυτή είναι η δικιά μου αρχή.

Αρχές, λοιπόν, έχουμε. Όπως έχουμε και παραδόσεις.

Να, για παράδειγμα, κάθε Μεγάλη Πέμπτη η μαμά φτιάχνει το αγαπημένο της φαγητό, σκορδομακάρονα. Και ο μπαμπάς γκρινιάζει πως όλο το σπίτι βρομά σκόρδο, γι' αυτό κι εκείνος κάθε Μεγάλη Πέμπτη κοιμάται μόνος στον καναπέ του σαλονιού, με την μπαλκονόπορτα ανοιχτή.

Άλλη παράδοση: Κάθε χειμώνα τη μαμά την πιάνει ένας πόνος στην κοιλιά (συνήθως είναι μετά την Καθαρή Δευτέρα, φταίνε, φαίνεται, τα πολλά τουρσιά που τρώει).

Μια ακόμα παράδοση της Καθαρής Δευτέρας είναι να μην μπορεί ο μπαμπάς να σηκώσει το χαρταετό. 

Και, τέλος, μια ακόμα παράδοση που έχουμε στην οικογένεια είναι να φοράμε, η Ασπασία κι εγώ τις Απόκριες, τις φορεσιές που ο μπαμπάς φορούσε όταν ήταν παιδί. 

Γενικά, φαίνεται πως ο μπαμπάς ήταν

Ο άγιος Χαράλαμπος και ένα σπουδαίο θαύμα του

                                   

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ: Ο Άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερέας στη Μαγνησία της Μ. Ασίας. Η ζωή του ήταν μία συνεχὴς υπηρεσία αφοσίωσης στο Χριστὸ και αγάπης προς τον πλησίον. Όταν το 198 ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβήρος εξαπέλυσε διωγμὸ κατὰ των Χριστιανών, ο έπαρχος Λουκιανὸς έφερε μπροστά του το Χαράλαμπο και τον απείλησε ότι θα τον βασάνιζε πολὺ σκληρά, για να αρνηθεῖ το Χριστό. Ο γέροντας λευίτης χαμογελώντας απάντησε: «Εμείς οι χριστιανοί, ειμαστε εξοικειωμένοι με τους αγώνες και τους πολέμους. Όπως οι γενναίοι στρατιώτες δεν επιθυμούν τον ήσυχο θάνατο στο κρεβάτι, αλλὰ τον δοξασμένο της μάχης. Σε μένα υπάρχουν τα γηρατειά, αλλὰ να μάθετε καλὰ ότι στους δικούς μας αγώνες το παν είναι η ψυχή, η αποφασιστικότητα, η αυταπάρνηση. Αυτὰ δεν πέφτουν με την ηλικία, αλλὰ μένουν πάντοτε ανθηρὰ και νέα.». Εκνευρισμένος απὸ τα λόγια αυτὰ ο έπαρχος, διατάζει και τον γδέρνουν ζωντανό. Αυτός, όμως, αντὶ να σπαράζει απὸ τον πόνο, δοξολογούσε το Θεὸ για την αντοχὴ που του