ΚΑΛΑΝΤΑ ΛΑΖΑΡΟΥ

Για να μάθετε τι γίνει
Σήμερα στη Παλαιστίνη
Εις την πόλη Βηθανία
Κλαίει η Μάρθα κι η Μαρία

Κλαίνε για τον αδελφό τους
Τον πολύ αγαπητό τους
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
Και τον μοιρολογούσαν

Την ημέρα την τετάρτη
Κίνησε ο Χριστός για
να' ρθει
Και εβγήκε η Μαρία
Έξω από την Βηθανία

Και εμπρός το γόνα κλείνει
Και τας πόδας του φιλέινει
Αν ερχόσουνα Χριστέ μου
Δεν θα πέθαινε ο αδελφός μου
Φίλος και αγαπητός σου

Μα κι έγω τώρα πιστεύω
Και καλότατα ηξεύρω
Ότι εσύ κι αν το θελήσεις

Και νεκρούς θα αναστήσεις.

Τα κάλαντα του Λαζάρου ήταν αποκλειστικά σχεδόν γυναικεία και τα τραγουδούσαν κοπέλες διαφόρων ηλικιών ακόμα και κορίτσια τις παντρειάς που ονομάζονταν “Λαζαρίνες”.

Την παραμονή της γιορτής, οι Λαζαρίνες ξεχύνονταν στα χωράφια έξω από τα χωριά για να μαζέψουν λουλούδια που με αυτά θα στόλιζαν το καλαθάκι τους την άλλη μέρα ντυμένες με τοπικές ενδυμασίες φορώντας ειδική στολή.

Γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο και εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα.

Σε πολύ λίγες περιοχές της χώρας τραγουδιούνται σήμερα τα Λαζαριάτικα κάλαντα. Τα λόγια του τραγουδιού άλλοτε αναφέρονται στην ανάσταση του Λαζάρου και είναι συνήθως μέτρια στιχουργήματα και άλλοτε πάλι αποτελούν παινέματα προσώπων που αγγίζουν τα όρια υψηλής ποιητικής δημιουργίας.

Τα έθιμα του Λαζάρου στα χρόνια της σκλαβιάς είχαν κοινωνική σκοπιμότητα.

Στις γυναίκες και ιδίως στα νέα κορίτσια που δεν έβγαιναν συχνά έξω από το σπίτι επειδή τα ήθη της εποχής και ο φόβος της αρπαγής τους από τους Τούρκους τις περιόριζαν, δίνονταν κάποιες ελευθερίες: γίνονταν αλληλογνωριμίες και νυφοδιαλέγματα και σε λίγο καιρό ακολουθούσαν τα προξενιά, τα αρραβωνιάσματα και οι γάμοι.