Ήταν γύρω στο 450 μ.Χ., όταν ένας βυζαντινός στρατιώτης που τον έλεγαν Λέοντα έκοβε βόλτες σ’ ένα δασάκι στα μέρη της βασιλεύουσας. Ξαφνικά είδε μπροστά του έναν τυφλό άνθρωπο, που του ζήτησε λίγο νερό για να σβήσει τη δίψα του. Ο Λέοντας προθυμοποιήθηκε να του βρει και να του φέρει νερό. Έψαξε, λοιπόν, στο δάσος για να βρει νερό, αλλά μάταια, και έτσι, επέστρεψε λυπημένος.
Τότε άκουσε μια γυναικεία φωνή να του λέει: «Δεν χρειάζεται Λέων να αγωνιάς, να άγχεσαι, να στεναχωριέσαι, το νερό είναι δίπλα σου». Και πάλι άκουσε τη φωνή την άγνωστη να τον προστάζει: «Λέων βασιλιά, πάρε απ’ το νερό αυτό και δώσε να πιει να ξεδιψάσει ο τυφλός άνθρωπος. Και κάτι ακόμα, άλειψε μ’ αυτό τα μάτια του και αμέσως θα καταλάβεις ποια είμαι εγώ που σου μιλώ».
Έτσι, πράγματι, έπραξε ο Λέοντας και αμέσως ο τυφλός είδε το φως του. Αλλά, ταυτόχρονα, άνοιξαν και τα μάτια του Λέοντα, ο οποίος κατάλαβε ότι η φωνή που του μιλούσε ήταν της Παναγίας που έκανε το θαύμα και του μίλησε. Στη Μεγαλόχαρη, άλλωστε, οφείλονταν και το μεγάλο θαύμα της θεραπείας του τυφλού, καθώς και η εύρεση της πηγής του σωτήριου αυτού νερού.
Ο Λέων, ως αυτοκράτορας πλέον, έκτισε πάνω στη θαυματουργή πηγή έναν θαυμάσιο Ναό αφιερωμένο στην Παναγία τη Ζωοδόχο Πηγή, για να θυμίζει τις δωρεές της Θεοτόκου προς αυτόν, αλλά και όλες τις μεγάλες ευεργεσίες της προς το γένος των ανθρώπων. Στη θαυματουργή πηγή αυτού του Ιερού Ναού βρήκε τη γιατρειά του και ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός ο Α', ο Λέοντας ο ΣΤ' ο Σοφός, η γυναίκα του, Αγία Βασίλισσα Θεοφανώ, ο Ρωμανός Α' ο Λεκαπηνός και η γυναίκα του, ο Πατριάρχης Στέφανος, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Ιωάννης, αλλά και πλήθος άρχοντες και απλοί άνθρωποι εκεί γιατρεύτηκαν. Μέχρι και νεκρό ανάστησε το αγιασμένο νερό της Ζωοδόχου Πηγής.
Το Ναό της Ζωοδόχου Πηγής τον γκρέμισαν οι Τούρκοι, για να φτιάξουν με τα υλικά του το τέμενος του Σουλτάνου Βαγιαζήτ. Οι χριστιανοί στη θέση αυτή έχτισαν ένα παρεκκλήσι και αργότερα έναν πιο μεγάλο Ναό (1835). Τα εγκαίνια του Ιερού αυτού Ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Ζωοδόχου Πηγής, γιορτάζει η Εκκλησία μας την Παρασκευή της Διακαινησίμου, δηλαδή την πρώτη Παρασκευή μετά το Πάσχα.
Ο Ναός αυτός έμεινε γνωστός στην ιστορία ως το αγίασμα του «Μπαλουκλί». «Μπαλούκ» στα τουρκικά σημαίνει ψάρι και η παράδοσή μας λέει πως εκεί, δίπλα στο αγίασμα, στις 23 Μαΐου 1453 τηγάνιζε ψάρια ένας καλόγερος, όταν ξαφνικά, κάποιος του έφερε την είδηση πως πήραν οι Τούρκοι την Πόλη. Ο καλόγερος απάντησε πως μόνο αν τα ψάρια που τηγάνιζε έφευγαν απ’ το τηγάνι και έπεφταν μέσα στο αγίασμα, θα πίστευε ότι έγινε κάτι τέτοιο. Και πραγματικά, τα ψάρια ζωντάνεψαν και έπεσαν μέσα στην πηγή του αγιάσματος. Μέχρι και σήμερα διατηρούνται επτά (7) ψάρια μέσα στη δεξαμενή της Ζωοδόχου Πηγής και μάλιστα σαν να είναι μισοτηγανισμένα απ’ τη μια πλευρά.
Πέρα, όμως, από θρύλους και παραδόσεις, η Παναγία, μητέρα του Χριστού και μητέρα όλων των χριστιανών, παραμένει για όλους μας η Πηγή της Ζωής, επειδή γέννησε τη Ζωή, δηλαδή έφερε τον Χριστό στον κόσμο, ο οποίος είναι η ελπίδα και η προστασία όλων μας.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΖΥΗΝΟΣ
ΠΗΓΗ: PIGIZOIS.GR
|
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου