Έρχομαι μέσ’ απ’ τη θάλασσα.
Έλα, έλα, κοριτσάκι,
μυρίζω φύκι και πελαγίσιο άνεμο.
Έλα, έλα, αγοράκι,
κυλήσου στα βότσαλα,
χτίσε πύργους και κάστρα στην άμμο,
σκάψε πηγαδάκι να βρούμε νερό.
Έλα, έλα, κοριτσάκι,
μυρίζω φύκι και πελαγίσιο άνεμο.
Έλα, έλα, αγοράκι,
κυλήσου στα βότσαλα,
χτίσε πύργους και κάστρα στην άμμο,
σκάψε πηγαδάκι να βρούμε νερό.
Θα πιάσουμε καβούρια;
Θα παίξουμε κρυφτό;
Θα παίξουμε κρυφτό;
Μυρίζω καρπούζι, σταφύλια, κεράσια και μούσμουλα
και όπου περνώ όλα γίνονται κίτρινα.
Αγρότες κι αγρότισσες μ’ ακολουθούν
με τα δρεπάνια στο χέρι,
το στάρι να θερίσουμε ψωμάκι να γένει.
Έρχομαι μέσα από το χρυσαφένια χωράφια.
Έλα, έλα, αγοράκι,
έλα, έλα, κοριτσάκι.
Έλα, έλα, αγοράκι,
έλα, έλα, κοριτσάκι.
Δε μ’ ακούς;
Είμαι το καλοκαίρι!
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: ΔΕ Μ’ ΑΚΟΥΣ; http://akrasakis.blogspot.com/2013/06/blog-post_21.html#ixzz3doWeeD5u
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου