"Η ΧΕΛΩΝΑ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ"

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στην αυλή ενός χωριάτικου σπιτιού µια χελώνα, που είχε έναν µεγάλο καηµό. Ήθελε να πετάξει στον ουρανό, όπως τα πουλιά.

— Τι κατάρα είναι αυτή! έλεγε κάθε τόσο αναστενάζοντας. 

— Σέρνω κάθε µέρα και νύχτα αυτό το βαρύ καβούκι και είµαι καρφωµένη πάνω στη γη. Αχ, να ‘µουν κι εγώ ένα πουλάκι, να είχα φτερά και να πετούσα! Πως ζηλεύω τις πάπιες της αυλής που όταν θέλουν πετούν και βλέπουν τον κόσµο από ψηλά!

Μια µέρα δυο πάπιες άκουσαν το παράπονό της, τη λυπήθηκαν και τη ρώτησαν.

— Θέλεις στ’ αλήθεια να πετάξεις, κυρα-χελώνα;

— Αν θέλω; απάντησε η χελώνα. 

— Αυτό είναι το πιο µεγάλο µου όνειρο. Ας πετάξω µια
φορά κι ας πεθάνω, που λέει ο λόγος. Αλλά, πώς; αναρωτήθηκε.
  
— Υπάρχει ένας τρόπος. Να δαγκώσεις σφιχτά αυτό το ξύλο, εγώ και η αδελφή µου θα πιάσουµε µε τα ράµφη µας τις δυο άκρες και θα σε πάρουµε µαζί µας! της πρότεινε μια πάπια.

— Ναι, ναι! φώναξε ενθουσιασµένη η χελώνα. Ωραία ιδέα! Εµπρός, ας µην αργούµε!

Και βιάστηκε να δαγκώσει το ξύλο. Το έπιασαν και οι πάπιες µε τα ράµφη τους, τίναξαν τα φτερά τους και πέταξαν ψηλά, κουβαλώντας τη χελώνα µαζί τους. 

Το πόσο χαιρόταν η χελώνα, δε λέγεται! Τι όµορφα ήταν εδώ ψηλά! Επιτέλους, είχε πραγµατοποιήσει το µεγάλο της όνειρο! Πετούσε! 

Όµως, µέθυσε τόσο πολύ από τη χαρά της και για µια στιγµή πίστεψε ότι θα µπορούσε να πετάξει και µόνη της! Και τότε, άφησε η κουτή το ξύλο που κρατούσε µε τα δόντια της και, φυσικά, µε το µεγάλο βάρος που είχε, έπεσε στη γη και τραυματίστηκε.

Από εκείνη τη μέρα κατάλαβε ότι πρέπει να είναι ευχαριστημένη με τη μορφή που της έδωσε η φύση και να μη ζηλεύει τα άλλα ζώα.

ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: "Η ΧΕΛΩΝΑ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ" http://akrasakis.blogspot.com/2014/09/blog-post_16.html#ixzz4QQWorE3d