Η Κυριακή του Θωμά

Αφού περάσει η Διακαινήσιμος Εβδομάδα, η Εκκλησία μας, την πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα γιορτάζει την Ψηλάφηση του αποστόλου Θωμά. Όπως μπορείς να διαβάσεις και στο Ευαγγέλιο, που ακούγεται αυτή την Κυριακή στους ορθόδοξους ναούς, η εμφάνιση του Κυρίου στους δέκα μαθητές του, που ήταν κρυμμένοι σ΄ ένα σπίτι, έγινε την ημέρα της Ανάστασής Του. Έλειπε όμως ένας μαθητής του, ο Θωμάς. Όταν συνάντησε τους άλλους μαθητές κι αυτοί του είπαν ότι τους επισκέφτηκε ο Κύριος και τους είπε να έχουν ειρήνη μεταξύ τους και μέσα στις καρδιές τους, ο Θωμάς δεν το πίστεψε. Έδειξε μάλιστα τέτοια δυσπιστία, που ήθελε να έχει χειροπιαστές αποδείξεις· ήθελε να ψηλαφίσει, να αγγίξει τις πληγές από τα καρφιά του Σταυρού κι απ΄ τη λόγχη του στρατιώτη στην πλευρά του Κυρίου.

Κι ο Κύριος εμφανίζεται πάλι μετά από οκτώ μέρες, μια εβδομάδα μετά την Ανάσταση. Τώρα είναι παρόντες και οι ένδεκα μαθητές. Αλλά ο Κύριος απευθύνεται κυρίως στον Θωμά. Τον καλεί να φέρει το δάχτυλό του και να αισθανθεί τις πληγές του Σταυρού. Κι ο «άπιστος» μαθητής ομολογεί μ΄ όλη τη δύναμη της ψυχής του την πίστη του στη θεότητα του αναστημένου Κυρίου.

Σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας μας ο απόστολος Θωμάς, του οποίου η μνήμη τιμάται στις 6 Οκτωβρίου, μετά την Πεντηκοστή διέδωσε το Ευαγγέλιο πηγαίνοντας ανατολικά στην Ασία και φθάνοντας μέχρι τις Ινδίες. Εκεί βρήκε μαρτυρικό θάνατο.

Η ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ

Ήταν γύρω στο 450 μ.Χ., όταν ένας βυζαντινός στρατιώτης που τον έλεγαν Λέοντα έκοβε βόλτες σ’ ένα δασάκι στα μέρη της βασιλεύουσας. Ξαφνικά είδε μπροστά του έναν τυφλό άνθρωπο, που του ζήτησε λίγο νερό για να σβήσει τη δίψα του. Ο Λέοντας προθυμοποιήθηκε να του βρει και να του φέρει νερό. Έψαξε, λοιπόν, στο δάσος για να βρει νερό, αλλά μάταια, και έτσι, επέστρεψε λυπημένος. 

Τότε άκουσε μια γυναικεία φωνή να του λέει: «Δεν χρειάζεται Λέων να αγωνιάς, να άγχεσαι, να στεναχωριέσαι, το νερό είναι δίπλα σου». Και πάλι άκουσε τη φωνή την άγνωστη να τον προστάζει: «Λέων βασιλιά, πάρε απ’ το νερό αυτό και δώσε να πιει να ξεδιψάσει ο τυφλός άνθρωπος. Και κάτι ακόμα, άλειψε μ’ αυτό τα μάτια του και αμέσως θα καταλάβεις ποια είμαι εγώ που σου μιλώ». 

Έτσι, πράγματι, έπραξε ο Λέοντας και αμέσως ο τυφλός είδε το φως του. Αλλά, ταυτόχρονα, άνοιξαν και τα μάτια του Λέοντα, ο οποίος κατάλαβε ότι η φωνή που του μιλούσε ήταν της Παναγίας που έκανε το θαύμα και του μίλησε. Στη Μεγαλόχαρη, άλλωστε, οφείλονταν και το μεγάλο θαύμα της θεραπείας του τυφλού, καθώς και η εύρεση της πηγής του σωτήριου αυτού νερού.

Ο Λέων, ως αυτοκράτορας πλέον, έκτισε πάνω στη θαυματουργή πηγή έναν θαυμάσιο Ναό αφιερωμένο στην Παναγία τη Ζωοδόχο Πηγή, για να θυμίζει τις δωρεές της Θεοτόκου προς αυτόν, αλλά και όλες τις μεγάλες ευεργεσίες της προς το γένος των ανθρώπων. Στη θαυματουργή πηγή αυτού του Ιερού Ναού βρήκε τη γιατρειά του και ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός ο Α', ο Λέοντας ο ΣΤ' ο Σοφός, η γυναίκα του, Αγία Βασίλισσα Θεοφανώ, ο Ρωμανός Α' ο Λεκαπηνός και η γυναίκα του, ο Πατριάρχης Στέφανος, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Ιωάννης, αλλά και πλήθος άρχοντες και απλοί άνθρωποι εκεί γιατρεύτηκαν. Μέχρι και νεκρό ανάστησε το αγιασμένο νερό της Ζωοδόχου Πηγής.

Το Ναό της Ζωοδόχου Πηγής τον γκρέμισαν οι Τούρκοι, για να φτιάξουν με τα υλικά του το τέμενος του Σουλτάνου Βαγιαζήτ. Οι χριστιανοί στη θέση αυτή έχτισαν ένα παρεκκλήσι και αργότερα έναν πιο μεγάλο Ναό (1835). Τα εγκαίνια του Ιερού αυτού Ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Ζωοδόχου Πηγής, γιορτάζει η Εκκλησία μας την Παρασκευή της Διακαινησίμου, δηλαδή την πρώτη Παρασκευή μετά το Πάσχα.  

Ο Ναός αυτός έμεινε γνωστός στην ιστορία ως το αγίασμα του «Μπαλουκλί». «Μπαλούκ» στα τουρκικά σημαίνει ψάρι και η παράδοσή μας λέει πως εκεί, δίπλα στο αγίασμα, στις 23 Μαΐου 1453 τηγάνιζε ψάρια ένας καλόγερος, όταν ξαφνικά, κάποιος του έφερε την είδηση πως πήραν οι Τούρκοι την Πόλη. Ο καλόγερος απάντησε πως μόνο αν τα ψάρια που τηγάνιζε έφευγαν απ’ το τηγάνι και έπεφταν μέσα στο αγίασμα, θα πίστευε ότι έγινε κάτι τέτοιο. Και πραγματικά, τα ψάρια ζωντάνεψαν και έπεσαν μέσα στην πηγή του αγιάσματος. Μέχρι και σήμερα διατηρούνται επτά (7) ψάρια μέσα στη δεξαμενή της Ζωοδόχου Πηγής και μάλιστα σαν να είναι μισοτηγανισμένα απ’ τη μια πλευρά.

Πέρα, όμως, από θρύλους και παραδόσεις, η Παναγία, μητέρα του Χριστού και μητέρα όλων των χριστιανών, παραμένει για όλους μας η Πηγή της Ζωής, επειδή γέννησε τη Ζωή, δηλαδή έφερε τον Χριστό στον κόσμο, ο οποίος είναι η ελπίδα και η προστασία όλων μας.

    ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΖΥΗΝΟΣ

ΠΗΓΗ: PIGIZOIS.GR

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: Η ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ http://akrasakis.blogspot.com/2012/04/blog-post_20.html#ixzz3XXNOWtjq

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ

«Τον Απρίλη και τον Μάη, έπαιρνε ακαμάτη εργάτη.»

Για τη βροχή του Απριλίου υπάρχουν πολλές παροιμίες: «Του Απρίλη η βροχή, κάθε κόμπος και φλουρί.»
«Αν ρίξει Απρίλης τρεις βροχές κι ο Μάης άλλες
δύο,
να δεις σταφύλια σαν παιδιά και πίτες σαν αλώνια.»

Ο Απρίλιος με τον Μάιο είναι οι κατεξοχήν μήνες των λουλουδιών:
«Ο Απρίλης με τα λούλουδα κι ο Μάης με τα ρόδα.»

Ο Απρίλης όμως δεν είναι πάντοτε καλοκαιρινός:
«Το κρύο φύλαε ως τ’Απριλιού τις δώδεκα,
ακόμα και στις δεκαχτώ πέρδικα ψόφησε στ’αβγό.»

Απρίλιος, Απρίλης και Αϊγιωργίτης

Απρίλης, να πριστεί να σκάσει.

Απρίλη μέρες ζύμωνε κι αν έχεις στράτες πήγαινε.

Απρίλης γρίλης, τιναχτοκοφινίδης (τελειώνουν οι καρποί που είχαν μαζευτεί από την περασμένη σοδειά και τινάζονται έτσι τα κοφίνια).

Αν βρέξει Απρίλης δυο νερά
κι ο Μάης άλλο ένα
χαρά σε κείνον τον ζευγά
πούχει πολλά σπαρμένα.

Τόση ήταν η αγάπη μας
σαν τ’ Απριλιού το χιόνι
όπου το στρώνει από βραδύς
και το πρωί το λειώνει (και μεταφορικά για τις σύντομες φιλίες).

Αν βρέξει ο Απρίλης δυο νερά
κι ο Μάης πέντε δέκα
να δεις το κοντοκρίθαρο
πώς στρίβει το μουστάκι.
Να δεις και τις αρχόντισσες, πώς ψιλοκρισαρίζουν,
να δεις και τη φτωχολογιά πώς ψιλοκοσκινάει.

Απρίλη, Απρίλη αφόρετε.

Αν βρέξει ο Απρίλης δώδεκα, κι ο Μάης μια και φίνα,
αξίζει τ’ αλαφόπουλο, μ’ όλη την ελαφίνα.

Αν βρέξει ο Απρίλης δυο βροχές, και Μάης μια, θα είν’ το ψωμί σου ψηφορά και το κρασί σου νάμα (πρόσφορο και κρασί για λειτουργία).

Απρίλης, Μάης, κοντά είναι το θέρος.

Απρίλης, Μάης κουκιά μεστωμένα.

Απριλίου δεκαοχτώ, να ‘χεις το μάτι σου ανοιχτό.
Πέρασαν οι δεκαοχτώ, άραξε σ’ ένα αυγό (για τους θαλασσινούς, με τις φουρτούνες)

Και τ’ Απριλιού τις δεκαοχτώ
πέρδικα ψόφησε στ’ αυγό (έκανε κρύο).

Απρίλης με τα λούλουδα, και Μάης με τα χορτάρια. Και τ’ Αϊ-Γιωργιού να φέξει!

Ο Απρίλης κι αν χιονίζει καλοκαίρι θα μυρίζει.

Όσες πομένουν (απομένουν) τ’ Απριλιού και τρεις από το Μάη (για τον υπολογισμό των ημερών της νηστείας των Αγίων Αποστόλων. (Κρητική παροιμία)

Όλο το χρόνο έτρεμα, ως δώδεκα Απριλίου, αν ρωτάς στις δεκαοχτώ, πέρδικα πάγωσε στ’ αυγό. (παροιμία Λέσβου)

Τον Απρίλη και το Μα (Μάη) κατά τόπους τα νερά (οι τοπικές βροχές).

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ - ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

1. Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,

θανάτῳ θάνατον πατήσας

καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι

ζωὴν χαρισάμενος.

2. Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, 

προσκυνήσωμεν ἅγιον, Κύριον, 

Ἰησοῦν τὸν μόνον ἀναμάρτητον. 

Τὸν Σταυρόν σου Χριστὲ προσκυνοῦμεν 

καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν 

ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν· 

σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, 

ἐκτὸς σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, 

τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν. 

Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί, 

προσκυνήσωμεν τὴν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν ἀνάστασιν· 

ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ 

χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ. 

Διὰ παντὸς εὐλογοῦντες τὸν Κύριον, 

ὑμνοῦμεν τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ· 

Σταυρὸν γὰρ ὑπομείνας δι᾿ ἡμᾶς, 

θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν.

3. Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου 

καθὼς προεῖπεν, 

ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν 

καὶ μέγα ἔλεος.

Μετάφραση

1. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀναστήθηκε ἀφοῦ κατέβηκε καὶ δίδαξε στοὺς νεκρούς,
καταπατώντας μὲ τὸν θάνατό του τὸν φυσικὸν καὶ τὸν πνευματικὸν θάνατον
καὶ σὲ ὅσους βρίσκονταν σὲ τάφους, εἴτε φυσικοὺς εἴτε πνευματικούς,
χάρισε ἔτσι τὴν ἀληθινὴ ζωή.

2. Ἀφοῦ εἴδαμε τὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ,
ἂς προσκυνήσουμε τὸν ἅγιο καὶ Κύριο,
τὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ ποὺ εἶναι ὁ μόνος ἀναμάρτητος.
Τὴν Σταυρική Σου θυσία Χριστὲ προσκυνοῦμε
καὶ τὴν ἁγία σου Ἀνάσταση
ὑμνοῦμε καὶ δοξάζουμε·
διότι Ἐσὺ εἶσαι ὁ Θεός μας,
καὶ Θεὸ ἄλλον ἐκτὸς ἀπὸ Ἐσένα δὲν ἀναγνωρίζουμε κανένα,
καὶ μόνο τὸ ὄνομά Σου σημαίνει Θεὸς γιὰ ἑμᾶς.
Ἐλᾶτε ὅλοι οἱ πιστοί,
ἂς προσκυνήσουμε τὴν ἁγία ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ·
ἀφοῦ ἡ ἀνάστασή Του ποὺ ἔγινε μετὰ τὴν Σταυρική Του Θυσία,
ἔφερε μεγάλη χαρὰ ποὺ ἀπλώθηκε σὲ ὅλον τὸν κόσμο.
Παντοτινὰ θὰ εὐλογοῦμε τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου,
καὶ παντοτινὰ θὰ ὑμνοῦμε τὴν ἀνάστασή Του.
Διότι, ἐπειδὴ ὑπέμεινε Πάθη καὶ Σταυρό ἀπὸ ἑμᾶς γιὰ ἑμᾶς,
κατανίκησε κι ἔδιωξε τὸν θάνατο.

3. Μὲ τὴν ἀνάσταση Του ἀπὸ τὸν τάφον ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς
ὄπως εἶχε πεῖ πρὶν τὰ ἅγια πάθη Του,
μᾶς χάρισε τὴν ἀληθινὴ αἰώνια ζωή
καὶ τὸ μέγα ἔλεος τοῦ Θεοῦ στὶς ταπεινές μας ὑπάρξεις.

Κυριακή των Βαΐων

Την ημέρα αυτή γιορτάζουμε την πανηγυρική είσοδο του Κυρίου Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ. Τότε, ερχόμενος ο Ιησούς από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, έστειλε δύο από τους Μαθητές του και του έφεραν ένα γαϊδουράκι. Και κάθισε πάνω του για να μπει στην πόλη. Ο δε λαός, ακούγοντας ότι ο Ιησούς έρχεται, πήραν αμέσως στα χέρια τους βάγια από φοίνικες και βγήκαν να τον υποδεχτούν. Και άλλοι μεν με τα ρούχα τους, άλλοι δε κόβοντας κλαδιά από τα δέντρα, έστρωναν το δρόμο απ’ όπου ο Ιησούς θα περνούσε. Και όλοι μαζί, ακόμα και τα μικρά παιδιά, φώναζαν: «Ωσαννά· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ». Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα «επί πώλον όνου». Πορεύεται και οι Ισραηλίτες τον υποδέχονται με τιμές ως Βασιλιά. Εκείνος δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις τιμές, δεν περιορίζεται στο πανηγύρι, στην πρόσκαιρη δόξα, αλλά προχωρεί στο σταυρό και την Ανάσταση. Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είναι τελικά η είσοδος του μαρτυρίου στην επίγεια ζωή του Κυρίου. Σε λίγες ημέρες θα μαρτυρήσει και θα θανατωθεί στο σταυρό, για να θανατώσει το θάνατο και να χαρίσει τη ζωή.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν πρὸ τοῦ σοῦ πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον Χριστὲ ὁ Θεός· ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοὶ τῷ νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· Ὠσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ

https://www.youtube.com/watch?v=88Ys9E8eZNo

Απρίλη μου, Απρίλη μου ξανθέ και Μάη μυρωδάτε, καρδιά μου πώς αντέ- Καρδιά μου πώς, καρδιά μου πώς αντέχεις μέσα στην τόση αγάπη και στις τόσες ομορφιές Γιομίζ' η γειτονιά τραγούδια και φιλιά Την κοπελιά μου τη λένε Λενιώ Την κοπελιά μου τη λένε Λενιώ Την κοπελιά μου τη λένε Λενιώ, μα το 'χω μυστικό Αστέρι μου, αστέρι μου χλωμό του φεγγαριού αχτίδα στο γαϊτανόφρυδο Στο γαϊτανο-, στο γαϊτανοφρυδό σου κρεμάστηκε η καρδιά μου σαν το πουλάκι στο ξόβεργο Γιομίζ' η γειτονιά... Λουλούδι μου, λουλούδι μυριστό και ρόδο μυρωδάτο, στη μάνα σου θα 'ρθω στη μάνα σου, στη μάνα σου θα 'ρθω να πάρω την ευχή της και το ταίρι που αγαπώ Γιομίζ' η γειτονιά... Στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Εμφάνιση λιγότερων

ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ

Κάθε χρόνο την 1η Απριλίου αναβιώνει το έθιμο με τα αθώα ψέματα. Πρόκειται για μία παιγνιώδη συνήθεια των ανθρώπων, με παγκόσμια διάσταση. Το έθιμο έλκει την καταγωγή του από τη Δύση και ρίζες του ανιχνεύονται στους αρχαίους Κέλτες, οι οποίοι συνήθισαν την Πρωταπριλιά που καλυτέρευε ο καιρός να βγαίνουν για ψάρεμα. Τις περισσότερες φορές γύριζαν με άδεια χέρια, αλλά οι ψεύτικες ιστορίες τους για μεγάλα ψάρια έδιναν κι έπαιρναν.

Τον Μεσαίωνα, οι Γάλλοι γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά
την 1η Απριλίου, λόγω του Πάσχα. Το 1560 ή 1564 ο
βασιλιάς Κάρολος Θ' μετέθεσε την αρχή του έτους από την 1η Απριλίου στην 1η Ιανουαρίου για να συμβαδίζει η χώρα του ημερολογιακά με τις άλλες χώρες. Η αλλαγή αυτή δημιούργησε προβλήματα στον λαό, καθώς ό,τι έχει σχέση με την οργάνωση του χρόνου δημιουργεί συναισθηματικές φορτίσεις και αντιδράσεις. Όσοι, λοιπόν, από τους υπηκόους του βασιλιά αποδέχτηκαν την ημερολογιακή αλλαγή πείραζαν εκείνους που συνέχιζαν να τηρούν την παλιά πρωτοχρονιά (1η Απριλίου), λέγοντάς τους περιπαικτικά ψέματα ή κάνοντάς τους ψεύτικα πρωτοχρονιάτικα δώρα.

Από τους Κέλτες και τους Γάλλους το έθιμο μεταλαμπαδεύτηκε σε όλο τον κόσμο, με προεξάρχουσες τις εφημερίδες στις αρχές του 20ου αιώνα και στη συνέχεια τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, που συχνά μεταδίδουν πολύ επιτυχημένες ειδήσεις - φάρσες.

Στον ελληνικό χώρο το έθιμο πρέπει να ήταν γνωστό από την εποχή των Σταυροφοριών. Η συνήθεια να λένε ψέματα δεν είναι άγνωστη στην Ελλάδα. Μάλιστα, αποτελεί, όπως υποστηρίζει ο λαογράφος Γεώργιος Μέγας, συνήθη μηχανισμό στην προσπάθεια εξασφάλισης της επιτυχίας μιας μαγικής ενέργειας ή ενός δύσκολου έργου, βάσει της αντίληψης ότι η ψευδολογία ξεγελά και εμποδίζει τις βλαπτικές δυνάμεις. Και το ψέμα της Πρωταπριλιάς είναι «ένα σκόπιμο ξεγέλασμα των βλαπτικών δυνάμεων που θα εμπόδιζαν την αγροτική παραγωγή», σύμφωνα με το λαογράφο Δημήτριο Λουκάτο.

ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΩΡΑ ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΩΡΑ

ΡΥΘΜΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΡΟΛΟΓΙΑ ΜΑΣ ΜΙΑ ΩΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ

ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΜΠΑΖΑΡ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΜΠΑΖΑΡ
O Σύλλογος Γονέων και κηδεμόνων με την συμμετοχή των πολιτιστικών συλλόγων και πολλών εκθετών διοργανώνει Πασχαλινό Παζάρι 28-29 ΜΑΡΤΙΟΥ . 
Ώρες λειτουργίας 
ΣΑΒΒΑΤΟ 9 Π.Μ ΕΩΣ 9Μ.Μ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ 9ΠΜ ΕΩΣ 2 Μ.Μ
Σας προσκαλούμε ολους να απολαύσετε εκθέματα συντοπιτών μας
με σκοπό την ενίσχυση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων
Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την στήριξή σας
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ Δ.Σ