ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση, παρόλο που το εορτολόγιο περιλαμβάνει περισσότερες από 50 μορφές με το όνομα Γεώργιος, ο άγιος που εορτάζεται επίσημα είναι ο άγιος Γεώργιος ο Μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος.

Ο Αγιος Γεώργιος έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού στα τέλη του 3ου με αρχές του 4ου αιώνα. Καταγόταν από τη Μικρά Ασία και συγκεκριμένα την Καππαδοκία και ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας και αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού.

Η πιο γνωστή απεικόνιση του

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΙ ΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ

Εγκώμια Μεγάλης Παρασκευής - Πέτρος Γαϊτάνος

ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΥΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ -ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΥΡΗ ΝΕΡΑ (Aidonidis-Karantzi)

Χρήστος Θηβαίος - Παραμύθι (ακυκλοφόρητη ηχογράφηση)

Μιά φορά κι έναν καιρό στον κόσμο των παραμυθιών
ήρθαν όλα άνω κάτω,μ'έναν τρόπο μαγικό.
Ήρωες απ'τα παραμύθια αποφάσισαν με μιάς
τις σελίδες να αφήσουν και να έρθουνε σε 'μας.

Δρόμο παίρνουν,δρόμο αφήνουν,φτάνουν στο Λυκαβηττό
κι έρχονται και μας χτυπάνε,το

Απρίλιος - Ορφέας Περίδης

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Μια μέρα ενας μαθητής αποφάσισε να προκαλέσει τον δάσκαλό του.

Έτσι σκέφτηκε να του στήσει μια παγίδα. Έπιασε μια πεταλούδα και την

κράτησε στη χούφτα του


Όταν θα πήγαινε στο δάσκαλο θα τον ρώταγε τι είχε στο χέρι του.

Κι αν ο δάσκαλος το έβρισκε, τότε θα τον ρωτούσε εάν η πεταλούδα ήταν ζωντανή ή νεκρή.

Στην περίπτωση που απαντούσε ότι η πεταλούδα ήταν ζωντανή, τότε θα


 έσφιγγε το χέρι του και θα τη σκότωνε και το αντίστροφο.

Όταν είχαν μάθημα λοιπόν, πλησίασε τον δάσκαλο, μπροστά σε όλους

τους υπόλοιπους μαθητές, έτεινε το χέρι προς το μέρος του και τον

 ρώτησε:

~Δάσκαλε, τι έχω στο χέρι μου 
;

~Την ψυχή σου έχεις παιδί μου, απάντησε ατάραχος ο δάσκαλος.

Ο μαθητής προβληματίστηκε για λίγο σκεπτόμενος την απάντηση.

Κατέληξε ότι ο δάσκαλος είχε δίκιο

Η πεταλούδα ήταν μια ψυχή που θα μπορούσε να είναι και δική του.

Ωστόσο, συνέχισε:

~Και είναι ζωντανή η ψυχή μου δάσκαλε ή όχι?


Ο δάσκαλος τον κοίταξε με καλοσύνη στα μάτια και του είπε χαμογελαστά

~Από το χέρι σου εξαρτάται

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ

Αλί στα Μαρτοκλάδευτα και τ’ Απριλοσκαμμένα (δηλ. τον Μάρτη δεν πρέπει να γίνεται κλάδεμα και τον Απρίλη δεν πρέπει να σκάβεται η γη).

Αν βρέξει ο Απρίλης δυο νερά κι ο Μάης άλλο ένα, τότε τ’ αμπελοχώραφα χαίρονται τα καημένα.

Αν βρέξει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σε εκείνον τον ζευγά που ‘χει στη γη σπαρμένα.

Αν κάνει ο Απρίλης δυο νερά κι ο Μάης άλλο ένα, χαρά στονε το γεωργό που ‘χει πολλά σπαρμένα.

Αν κάνει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σ’ εκείνον το γεωργό που ‘χει στη γη σπαρμένα.  

Αν κάνει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σ’ εκείνον το ζευγά που ‘χει πολλά σπαρμένα.

Αν κάνει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης πέντε-δέκα, να δεις το κοντοκρίθαρο πώς στρίβει το μουστάκι, να δεις και τις αρχόντισσες πώς ψιλοκρισαρίζουν, να δεις και τη φτωχολογιά πώς ψιλοκοσκινάει.

Αν κάνει ο Μάρτης τρία νερά κι ο Απρίλης άλλα δύο, να δεις του Μάρτη τα

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ...

Mια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια… πριγκίπισσα; Όχι. Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια βιβλιοθήκη. Ήταν κι ένα κορίτσι, που το έλεγαν Λουΐζα και πήγε πρώτη του φορά στη βιβλιοθήκη. Περπατούσε αργά, σέρνοντας μια τεράστια σάκα με ρόδες. Κοίταζε παντού τριγύρω με κατάπληξη: Ράφια κι άλλα ράφια, γεμάτα με βιβλία… τραπέζια, καρέκλες, χρωματιστά μαξιλάρια, ζωγραφιές στους τοίχους και αφίσες.

«Έφερα μια φωτογραφία μου» είπε ντροπαλά στον βιβλιοθηκάριο.

«Θαυμάσια, Λουΐζα! Θα ετοιμάσω την κάρτα σου για τη βιβλιοθήκη. Στο μεταξύ, διάλεξε κάποιο βιβλίο. Μπορείς να διαλέξεις ένα και να το πάρεις στο σπίτι σου, εντάξει;»

«Ένα μόνο;» ρώτησε η Λουΐζα απογοητευμένη.

Χτύπησε το τηλέφωνο εκείνη τη στιγμή, κι ο βιβλιοθηκάριος άφησε το κορίτσι μοναχό του να κάνει αυτή τη δύσκολη δουλειά: να διαλέξει μόνο ένα από τη θάλασσα εκείνη των βιβλίων στα ράφια. Η Λουΐζα έσερνε τη σάκα της τριγύρω κι έψαχνε, έψαχνε, ώσπου βρήκε την αγαπημένη της «Χιονάτη». Το αντίτυπο εκείνο είχε σκληρό εξώφυλλο και