Συγκατοίκηση με τον παπού ή τη γιαγιά: η μεγάλη πρόκληση

Οι παππούδες και οι γιαγιάδες ήταν ανέκαθεν πηγή στήριξης για τους γονείς στην Ελλάδα, ακριβώς όπως και τα παιδιά ή τα εγγόνια συνήθως στηρίζουν τους ηλικιωμένους γονείς ή παπούδες. 

Η συχνά αναγκαστική αυτή αλληλεξάρτηση έχει πολλά ωφέλη για όλους αλλά προξενεί και πολλά προβλήματα. Οι καυγάδες και οι εντάσεις σε πολλά σπίτια είναι καθημερινό φαινόμενο, πράγμα αναμενόμενο αφού μιλάμε για διαφορετικές γενιές με άλλες νοοτροπίες και απωθημένα που πρέπει να συννενοηθούν και να συνεργαστούν. Συχνά, καθένας κατηγορεί ή υποννομεύει τον άλλο και όλοι γίνονται δυστυχισμένοι.

Πώς πιθανώς αισθάνεται ο πατέρας ή η μητέρα;

Ο ενήλικος που στρέφεται στους γονείς τους για βοήθεια συχνά αισθάνεται σαν να ξαναέγινε παιδί – και συχνά αντιδρά ως παιδί. Αισθάνεται κάπως έτσι: «’Αδικα έκανα τόση προσπάθεια τόσα χρόνια. Ξαναβρίσκομαι εκεί απ’ όπου ξεκίνησα και πάλι μου φέρεται σαν να είμαι παιδί. Με υποννομεύει και με μειώνει μπροστά στο παιδί μου και δεν μπορώ να πω κάτι για να μη γίνει χαμός. Επειδή τον/την χρειάζομαι, πρέπει να γίνεται πάντα το δικό του/της; Δε βλέπει πως έτσι κάνει κακό και σε μένα και στο παιδί;»

Πώς συχνά αισθάνεται ο παππούς ή η γιαγιά;

Από την άλλη μεριά, ο παππούς ή η γιαγιά που επιστρατεύεται για να βοηθήσει το παιδί και το εγγόνι, συχνά νιώθει πίεση και παράπονο γιατί

6 Μαρτίου Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού

Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού.

Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (school bullying) χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια κατάσταση, κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά, με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου.

Σύμφωνα με έρευνα που έγινε σε σχολεία της χώρας, την οποία επικαλείται ο υπουργός Παιδείας, Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, σε έγγραφό του που διαβιβάστηκε στη Βουλή (26/1/2014), το 10% του συνόλου των μαθητών πέφτουν θύματα ενδοσχολικής βίας από συνομηλίκους τους ή παιδιά διαφορετικών ηλικιών. Το ποσοστό των θυτών ανέρχεται στο 5% του μαθητικού πληθυσμού και η αναλογία των εμπλεκομένων σε περιστατικά βίας, αγοριών-κοριτσιών, είναι 3 προς 1, με τα αγόρια να υπερτερούν σε περιστατικά σωματικής βίας και τα κορίτσια σε περιστατικά λεκτικής.

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ

Aκόμη και στις δεκαοχτώ έχει το μάτι του ανοιχτό. 

Aκόμη στις δεκαοχτώ, ψοφάει η πέρδικα στ’ αυγό. Λένε και στις τριάντα, μα δεν ηξεύρω γιάντα.

Αλί στα Μαρτοκλάδευτα και τ’ Απριλοσκαμμένα (δηλ. τον Μάρτη δεν πρέπει να γίνεται κλάδεμα και τον Απρίλη δεν πρέπει να σκάβεται η γη).

Αν βρέξει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης πέντε-δέκα, να ιδείς το κοντοκρίθαρο πώς στρίβει το μουστάκι, να ιδείς και τις αρχόντισσες πώς ψιλοκρισαρίζουν, να ιδείς και τη φτωχολογιά πώς ψιλοκοσκινάει.

Αν δεν βγει ο Φλεβάρης, δεν μπαίνει ο Μάρτης.

Αν κάνει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σ’ εκείνον το ζευγά που ‘χει πολλά σπαρμένα.

Αν κάνει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σ’ εκείνον το γεωργό που ‘χει στη γη σπαρμένα.

ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΗΡΕ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ Ο ΜΑΡΤΙΟΣ

Ο Μάρτης  πήρε το όνομά του από το λατινικό όνομα του Θεού ¨Αρη (Mars).  O Μάρτης είναι ο τρίτος μήνας κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο και έχει 31 ημέρες. Κατά το ρωμαϊκό ημερολόγιο το έτος άρχιζε από το Μάρτιο και συνεπώς ήταν ο πρώτος μήνας.

Λόγω του ευμετάβλητου του καιρού, ο λαός με τις παροιμίες του τον ονομάζει « γδάρτη,  παλουκοκάφτη, πεντάγνωμο, καρβουνιάρη , διπρόσωπο».

Είναι ο μήνας των χελιδονιών και ο πρώτος της ¨Ανοιξης. Η λαϊκή φαντασία αποδίδει την αστάθεια του καιρού στον άστατο χαραχτήρα του.

Το ποίημα της Ρίτας Μπούμη για το Μάρτη είναι χαρακτηριστικό:

Τον γνωρίζετε το Μάρτη,
τον τρελό και τον αντάρτη;
Ξημερώνει και βραδιάζει
κι εκατό γνώμες αλλάζει.
Βάζει η μάνα του μπουγάδα,
σχοινί δένει στη λιακάδα,
τα σεντόνια της ν’ απλώσει,
μια χαρά να τα στεγνώσει.
Νά που ο Μάρτης μετανιώνει
και τα σύννεφα μαζώνει
και να μάσει η μάνα τρέχει
τα σεντόνια, γιατί βρέχει!
Νά ο ήλιος σε λιγάκι,
φύσηξε το βοριαδάκι,
κι η φτωχή γυναίκα μόνη
τα σεντόνια ξαναπλώνει.
Μια βροντή κι ο ήλιος χάθη
μες στης συννεφιάς τα βάθη,
ρίχνει και χαλάζι τώρα,
ποποπό, τι άγρια μπόρα!
Ώς το βράδυ φορές δέκα
άπλωσε η φτωχή γυναίκα
την μπουγάδα, κι όρκο δίνει

Μάρτη να μην ξαναπλύνει.       

  

Σύμφωνα με μια παράδοση ο Μάρτης έχει δύο γυναίκες. Μια όμορφη και μια άσχημη. Το βράδυ κοιμάται ανάμεσά τους. ¨Όταν γυρίζει από τη μεριά της όμορφης χαίρεται και κάνει ηλιόλουστες μέρες. ¨Όταν γυρίζει από τη μεριά της άσχημης ,τη βλέπει και από το κακό του «χειμωνιάζει και βρέχει».

http://xaroumenes-istories.blogspot.gr/2013/03/blog-post_3.html

Ένα χελιδόνι δε φέρνει την άνοιξη..

Σ’ έναν από τους περίφημους μύθους του Αισώπου διαβάζουμε, πως ένας άσωτος και σπάταλος νέος, αφού έφαγε όλη του την περιουσία, δεν του είχε απομείνει παρά ο καινούριος του χονδρός εξωτερικός μανδύας. Κάποια μέρα, λοιπόν, που τυχαία είδε ένα χελιδόνι να πετάει έξω από το παράθυρό του, φαντάστηκε πως ο χειμώνας είχε περάσει και πως ήρθε πια η άνοιξη. Πούλησε τότε και το μανδύα σαν αχρείαστο. Αλλά το χειμωνιάτικο κρύο είχε άλλη γνώμη και ξαναγύρισε την άλλη μέρα πιο τσουχτερό.
Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν τη φράση αυτή με τα λόγια: « μία χελιδών έαρ ου ποιεί». Κατά τον Αριστοτέλη: «Το γάρ έαρ ούτε μία χελιδών ποιεί ούτε μία ημέρα».  Επίσης, συγγενική είναι η φράση: «Μ’ ένα χελιδόνι, καλοκαίρι δεν κάνει, ούτε μια μέλισσα μέλι» και «μ’ ένα λουλούδι καλοκαίρι δε γίνεται»
http://logiaapla.blogspot.gr/2012/04/blog-post_02.html

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ

Όταν έφτασε ο καιρός να παντρευτεί ο Μάρτης, είδε μια κοπέλα που καθόταν στο παραθύρι της και κένταγε και την αγάπησε αμέσως! Όπως ήταν καθισμένη φαινόταν το πλάι του προσώπου της, το προφίλ και ήταν μια κούκλα!

Ο Μάρτης τη ζήτησε από τους γονείς της κι εκείνοι δέχτηκαν. Ήρθε η μέρα του γάμου και η νύφη έφτασε στην εκκλησία με το πανέμορφο άσπρο νυφικό της και κουκουλωμένη με τα τούλια του πέπλου της. Έγινε ο γάμος και όλοι γλέντησαν με την ψυχή τους, νιόπαντροι και καλεσμένοι! Το βράδυ στη νυφική κάμαρα η νύφη έβγαλε το πέπλο και μόνο που δεν έπαθε συγκοπή ο Μάρτης!

Από το ένα πλάι του προσώπου της η κοπέλα ήταν πανέμορφη σαν νεράιδα, ενώ από το άλλο το πρόσωπό της ήταν πολύ άσχημο γεμάτο σημάδια και ουλές! Όπως έμαθε αργότερα, όταν ήταν μικρή είχε πέσει  στη φωτιά στο τζάκι και κάηκε το πρόσωπό της από τη μια μεριά. Έτσι, όταν ο Μάρτης βλέπει τη γυναίκα του από τη μεριά που είναι όμορφη χαίρεται η καρδιά του, γελάει και γεμίζει η πλάση λιακάδα! Όταν όμως τη βλέπει από τη μεριά που είναι άσχημη, κλαίει, συννεφιάζει, βρέχει ασταμάτητα και ξεπαγιάζει τον κοσμάκη!

Ο μύθος λέει πως ο Μάρτης αγαπάει πολύ τη γυναίκα του και δεν πρόκειται να τη χωρίσει.

Πρέπει να το πάρουμε απόφαση πως κάθε χρόνο ο Μάρτης θα είναι ο ίδιος, πότε θα κλαίει και πότε θα γελάει…

http://truthseeker-vasiliki.blogspot.gr/2016/03/blog-post.html

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ ΑΝΟΙΞΗ !!!

Νονά του Μάρτη είναι η χαριτωμένη Άνοιξη. Τον βάφτισε μαζί με τα πρώτα χελιδόνια και κέρασε τους προσκεκλημένους παγωτό από το τελευταίο χιόνι των βουνών με αγριόμελο και τροπικά φρούτα.Το τρίτο και το πιο παράξενο παιδί της μητέρας Φύσης. Μια γελάει και μια κλαίει....
Ο Μάρτης μόλις μεγάλωσε άρχισε να τρέχει πάνω στις κορυφές των βουνών, στους κάμπους και στα λιβάδια. Ο ήλιος από τον ουρανό τον ακολουθούσε και έπαιζε μαζί του.
Από το πολύ το τρέξιμο και το παιχνίδι, ίδρωνε και τότε, κάνοντας αέρα για να δροσιστεί, φώναζε: Ούφ!! Ζεσταίνομαι!!
Ο ήλιος ακούγοντας τη γκρίνια του έφευγε τρέχοντας.
Τότε ερχόταν ο βοριάς να τον δροσίσει, ερχονταν και τα συννεφάκια κι η βροχή που δρόσιζαν το Μάρτη.
Ο Μάρτης για μια δυο ώρες ήταν ευχαριστημένος.
Αλλά μετά από λίγο άρχιζε να κρυώνει.
- Αχ κρυώνω!! Αχ παγώνω!! Φώναζε κλαίγοντας.
Ήλιε μου, έλα, Ήλιε μου, να με ζεστάνεις!!
Και πάλι έτρεχε ο ήλιος κοντά του.
Τέλος πάντων αυτός ο Μάρτης δεν ξέρει τι θέλει και τι γυρεύει! Φώναζαν νευριασμένα μερικά χελιδόνια, που εκείνη την ώρα πετούσαν και γυρνούσαν πάλι πίσω από τις μακρινές χώρες που είχαν πάει για να ξεχειμωνιάσουν...
Το Μάρτη τον πεντάγνωμο όπου γελά και κλαίει, θα τόνε τιμωρήσουμε ψέματα να μη λέει του φώναζαν τιτιβίζοντας ...

Το βραχιολάκι του Μαρτίου - Η ιστορία και το έθιμο του «Μάρτη»!

Κόκκινη κλωστή δεμένη... στο χέρι βάζουμε την πρώτη ημέρα του Μαρτίου – Τι δείχνει το έθιμο

Ο Μάρτης ή Μαρτιά είναι ένα παμπάλαιο έθιμο, με βαλκανική διασπορά. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, όπου οι μύστες έδεναν μια κλωστή, την Κρόκη, στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι, όπως παρατηρεί ο λαογράφος Νικόλαος Πολίτης.

Σύμφωνα με το έθιμο, την 1η του Μάρτη, οι μητέρες φορούν στον καρπό του χεριού των παιδιών τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη ή Μαρτιά, για να τα προστατεύει από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, που είναι ιδιαίτερα βλαβερός, σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες. Ο Μάρτης προφυλάσσει επίσης, όπως

Μήλο μου Κόκκινο