Μη με χτυπάς. Μη με βρίζεις.Μη με προσβάλλεις. Άσε με να είμαι απλά το παιδί σου.

Της Στεύης Τσούτση.

Μη με χτυπάς.
Σε παρακαλώ, πονάω.
Και δεν ξέρω τι ψέμα να πω στη δασκάλα μου όταν θα δει τα μελανά μου σημάδια.
Πόρτα, σκάλα, μπάλα, απροσεξία.
Πως θα την πείσω ότι είμαι απρόσεκτος όταν εγώ είμαι που βρίσκω τα λάθη όλων των συμμαθητών μου στον πίνακα;
Πως θα την πείσω ότι σκουντουφλάω συνέχεια και πέφτω;
Σταμάτα να με πονάς…

Μη με βρίζεις.
Έκανα μια αταξία. Ήταν μια άτυχη στιγμή. Μια στραβή μπαλιά και μια γλάστρα αναποδογυρισμένη στην αυλή.
Μη μου φωνάζεις. Θα τα μαζέψω μόνος μου.
Όπως μόνος μου φτιάχνω το δωμάτιο μου και περνάς και το ελέγχεις.
Μόνο μη μου μιλάς άσχημα, σε παρακαλώ.

Μη με προσβάλλεις.
Μπορεί να είμαι χοντρός, στραβοκάνης ή αλλήθωρος. Να έχω ακμή, τριχοφυΐα ή οτιδήποτε άλλο. Μπορεί να μην είμαι τόσο όμορφος όσο θέλησες. Μπορεί να μην είμαι καθόλου όμορφος. Μπορεί να κάνω νευρικές κινήσεις, να έχω τικ.
Μα έχω αξία. Έχω όνειρα. Έχω φτερά. Και οι προσβολές σου μου τα τσαλακώνουν.
Με κάνουν κουρέλι.

Γιατί μπαμπά; Γιατί μαμά; Γιατί δε μ’ αγαπάς όπως πρέπει; Γιατί ο δικός σου τρόπος αγάπης πρέπει να είναι τόσο σκληρός;
Πονάω…
Ντρέπομαι…
Υποφέρω…

Θέλω μια φυσιολογική ζωή. Μια κανονική οικογένεια. Έτσι όπως στα βιβλία. Εκείνα που διαβάζω για να ξεφεύγω από τη σκληρή μου αλήθεια. Μήπως και καταλάβω. Μήπως και σε δικαιολογήσω για τον τρόπο σου. Για τη σκληρή αγάπη σου.
Δεν μπορώ να είμαι τέλειος. Και δε θέλω κιόλας.
Θέλω να είμαι παιδί. Μα κυρίως δε θέλω να πονώ. Δε θέλω να φοβάμαι…

Θέλω να πηγαίνω στο σχολείο χωρίς να προσπαθώ μια ώρα πριν να καλύψω τα σημάδια μου.
Θέλω να μπορώ να σε ρωτήσω την απορία μου χωρίς να με πεις βλάκα.
Θέλω να μπορώ να κάνω λάθος χωρίς να με πεις άχρηστο.
Δεν είμαι…
Ούτε βλάκας, ούτε άχρηστος. 
Είμαι απλά το παιδί σου κι ας το ξεχνάς.Ξέρω ότι έχεις προβλήματα. Ξέρω πως περνάς δύσκολα αλλά με το να τα ξεσπάς πάνω μου άκρη δε βγαίνει.
Πετυχαίνεις μόνο να με πληγώνεις. Γιατί εγώ σ’ αγαπώ. Και πονώ με τη στάση σου. Πονώ με την αδιαφορία και την κακομεταχείριση σου. Κι έτσι το λέω εγώ.
Γιατί άλλοι παραέξω μπορούν να το πουν κακοποίηση.
Δε σε τρομάζει η λέξη; Εμένα πολύ.
Όπως με τρόμαζε και το σκοτάδι που με ανάγκασες να κοιμηθώ, γιατί ήμουν πολύ μεγάλος για να έχω κάποιο φως στο δωμάτιο.
Κι ήμουν μόλις 3 ετών.
Κανείς μπαμπούλας δεν ήρθε βέβαια. Κι έγινε το σκοτάδι το καταφύγιο μου. Γιατί μόνο στο σκοτάδι είμαι ήσυχος. Μόνο αυτό δεν έχει μπαμπούλες. Δεν έχει πόνο, δεν έχει φόβο. Αστείο δεν είναι; Μα αληθινό…

Θέλω να είμαι το παιδί σου. Εκείνο που θα αγκαλιάζεις, θα αγαπάς και θα φροντίζεις.
Το έχω ανάγκη. Άσε με να γίνω, σε παρακαλώ.
Κι εσύ κάτι φοβάσαι, το ξέρω. Και ξεσπάς.
Έλα μαζί μου στο σκοτάδι. Εκεί δεν υπάρχει φόβος.
Κι αγκάλιασε με σφιχτά.
Αγάπα με μπαμπά. Φίλησε με μαμά.
Χαμογέλα μου. Κι όλα θα τα φτιάξουμε μαζί.

Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα κατά της Επιθετικότητας εναντίον των Παιδιών

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

 ​Με την Μεγάλη Δευτέρα, ξεκινά η εβδομάδα των Παθών του Ιησού Χριστού.

Αυτήν την ημέρα στα χωριά κυρίως, τα σπίτια ασπρίζονται με ασβέστη οι αυλές, βάφονται οι γλάστρες κόκκινες και φυτεύονται διάφορα λουλούδια. Σε κάποιες περιοχές, οι πιστοί συνήθιζαν να τρέφονται μόνο με ψωμί και

ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΗΡΕ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ Ο ΑΠΡΙΛΙΟΣ

Ο Απρίλιος ή Απρίλης ή Απρίλτς (ποντιακά) είναι ο τέταρτος μήνας του έτους κατά το Ιουλιανό και το Γρηγοριανό Ημερολόγιο και περιλαμβάνει 30 ημέρες. Ετυμολογείται από το λατινικό Aprillis, από το ρήμα aperire, που σημαίνει «ανοίγω». Είναι ο μήνας κατά τον οποίο ο καιρός «ανοίγει» και έρχεται η άνοιξη. Ο Απρίλιος, μέχρι την εποχή του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Ιουλίου Καίσαρα περιελάμβανε 29 ημέρες και από τότε 30. Το 65 μ.Χ. ο Νέρων προσπάθησε, χωρίς επιτυχία, να μετονομάσει τον Απρίλιο σε Νερώνιο, σε ανάμνηση της σωτηρίας του μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του, στην οποία συμμετείχε και ο δάσκαλός του Σενέκας, που
τελικά αυτοκτόνησε για να αποφύγει τον εξευτελισμό.
 

Ο ΑΠΡΙΛΙΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ 
Πολλές ήταν οι γιορτές των αρχαίων Ρωμαίων, οι οποίες ήταν αφιερωμένες σε διάφορους Θεούς τους, όπως στην Αφροδίτη και τον Απόλλωνα (την 1η Απριλίου), στην Κυβέλη (τα Μεγαλήσια, από τις 4 έως τις 10 Απριλίου), ενώ στις 22 Απριλίου γιορτάζονταν τα Vinalia priora, οι πρώτες γιορτές κρασιού του έτους. Στα τέλη του μήνα ξεκινούσαν επίσης και τα Floralia, τα Ρωμαϊκά Ανθεστήρια, προς τιμήν της θεάς της βλάστησης και της άνοιξης, της Flora. 

Ο ελληνικός λαός αποκαλεί τον μήνα αυτό και με τα ονόματα Απρίλης, Απρίλες και Λαμπριάτης, από την συμπτωματικά μεγάλη θρησκευτική γιορτή που τελείται συνήθως, το μήνα αυτό. Ο Απρίλιος και ο Μάιος θεωρούνται οι βασικοί μήνες των λουλουδιών κι από ‘κει προήλθε και η ονομασία Απριλομάης: «Ο Απρίλης με τα λούλουδα κι ο Μάης με τα ρόδα». Χάρη στην ανοιξιάτικη σύνδεσή του, ο Απρίλης τραγουδήθηκε ιδιαίτερα από τους ποιητές, αλλά κι από το λαό μας: «Έστησ’ ο έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη» και «Ο Απρίλης με τον άρωτα χορεύουν και γελούνε». Η ενασχόληση επίσης, του λαού μας με τη γεωργία, μας έχει κληροδοτήσει και πολλές άλλες παροιμίες και δημώδη στιχάκια. Για τις απριλιάτικες βροχές, για παράδειγμα, λέγεται το εξής: «Αν κάνει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σ’ εκείνον το ζευγά που ‘χει πολλά σπαρμένα».

Σ’ άλλες πάλι περιοχές ο Απρίλης αποκαλείται και «Γρίλλης» (γκρινιάρης), επειδή το μήνα αυτό τελείωναν τα αποθέματα της προηγούμενης συγκομιδής και δημιουργούνταν οικογενειακές γκρίνιες. Αποκαλείται και τιναχτοκοφινίτης, επειδή τινάζουν τα κοφίνια για να τα καθαρίσουν: «Απρίλης, γρίλλης, τιναχτοκοφινίτης». Αναφέρεται επίσης και ως Αϊ-Γεωργίτης, λόγω της γιορτής του Αγίου Γεωργίου στις 23 του μήνα, η οποία γιορτάζεται με διάφορους αθλητικούς και ιππικούς αγώνες. Οι κτηνοτρόφοι και οι Σαρακατσάνοι θεωρούν τον Άγιο Γεώργιο προστάτη τους, ενώ στις παραδόσεις, στα παραμύθια και στα τραγούδια, συνδέεται με τον αρχαίο μύθο του Περσέα και της Ανδρομέδας.

ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ 
Η «Πρωταπριλιά», με τα αθώα ψέματά της, είναι ένα πανευρωπαϊκό έθιμο. Στην Ελλάδα το αρχαίο αυτό έθιμο έφτασε, μάλλον, την εποχή των Σταυροφοριών κι έχει τις ρίζες του στους αρχαίους Κέλτες. Επειδή τον Απρίλιο ο καιρός καλοσύνευε, συνήθιζαν την πρωταπριλιά να πηγαίνουν για ψάρεμα. Τις περισσότερες φορές γύριζαν φυσικά, με άδεια χέρια κι έτσι κατέφευγαν σε ψεύτικες ιστορίες για μεγάλα ψάρια. Στη χώρα μας διαγωνίζονται για το ποιος θα πει το μεγαλύτερο ψέμα, όπως το: «Έλα να πούμε ψέματα, ένα σακί γιομάτο φόρτωσα ένα μπόντικα, σαράντα κολοκύθια κι απάνου στα καπούλια του, ένα σακί ρεβύθια».

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΪΟ

Ο Μάης ρίχνει τη δροσιά κι ο Απρίλης τα λουλούδια. 

Στον καταραμένο τόπο (στων αμαρτωλών τη χώρα) Μάη μήνα βρέχει.

Αν βρέξει ο Απρίλης δυο νερά κι ο Μάης άλλο ένα, τότε τ’ αμπελοχώραφα χαίρονται τα καημένα.

Τον Μάη κρασί μην πίνετε κι ύπνο μην αγαπάτε.

Όποιος φιλάει τον Αύγουστο, τον Μάη θερίζει μόνος.

Τον Απρίλη και τον Μάη κατά τόπους τα νερά.

Οντά ‘πρεπε δεν έβρεχε κι ο Μάης χαλαζώνει.

Μάης πενταδείληνος και πάντα δείλι θέλει.

Στο κακορίζικο χωριό τον Μάη ρίχνει το νερό.

Όταν πρέπει δεν βροντά και τον Μάη δροσολογά.

Οπού σπείρει ή δεν σπείρει, τον Μάη μετανοεί (δηλ. τότε καταλαβαίνει αν έκανε καλά ή όχι).

Ο Απρίλης με τα λούλουδα κι ο Μάης με τα ρόδα.

Σαν έπρεπε δεν έβρεχε, τον Μάη εχαμοβρόντα.

Ο Μάης φτιάχνει τα σπαρτά κι ο Μάης τα χαλάει.

Μην πάρεις τον Μάη άλογο, μήτε γυναίκα τη Λαμπρή (δηλ. τον Μάη τα άλογα φαίνονται πιο γερά, γιατί τρώνε περισσότερο κι έτσι ο αγοραστής μπορεί να ξεγελαστεί. Επίσης, οι γυναίκες τη Λαμπρή στολίζονται με τα καλά τους ρούχα και μπορεί κανείς να νομίσει ότι κάποια είναι όμορφη, μόνο και μόνο, επειδή είναι περιποιημένη και καλοντυμένη).

Τον Μάη βάζε εργάτες κι ας είναι κι ακαμάτες (δηλ. οι μέρες είναι μεγάλες και όσο κι αν τεμπελιάζουν οι εργάτες, τελικά θα δουλέψουν).

Ο Απρίλης ο γρίλλης, ο Μάης ο πολυψωμάς (δηλ. τον Απρίλη οι γεωργοί έχουν λίγες αγροτικές εργασίες, ενώ τον Μάη έχουν πολλές και χρειάζονται αρκετά ψωμιά για τους εργάτες).

Τον Μάη εγεννήθηκα και μάγια δεν φοβούμαι (πρόκειται για πρόληψη, που συνδέει την ονομασία του Μάη με τη λέξη «μάγια». Πολλοί πιστεύουν ότι όσοι είναι γεννημένοι τον Μάη, δεν τους πιάνουν τα μάγια).

Μάης άβρεχτος, χρόνια ευτυχισμένα.

Τώρα είναι Μάης κι άνοιξη, τώρα είναι καλοκαίρι.

Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι.

Ο Απρίλης έχει τ’ όνομα κι ο Μάης τα λουλούδια.

Ο γάμος ο μαγιάτικος πολλά κακά αποδίδει.

Μάης άβρεχος, μούστος άμετρος.

Κάθου γέρο, λίμενε (περίμενε) να φας τον Μάη χορτάρι.

Του καλού γεμιτζή (ναύτη) η γυναίκα, τον Μάη μήνα χήρεψε (στη θάλασσα τον Μάη κάνει ξαφνικές και μεγάλες φουρτούνες).

Των καλών ναυτών τα ταίρια τον Απριλομάη χηρεύουν.

Ο Αύγουστος πουλά κρασί κι ο Μάης πουλά σιτάρι (μπορείς από πριν να κρίνεις τη σοδειά και να καθορίσεις την τιμή).

Καλός ο ήλιος του Μαγιού, τ’ Αυγούστου το φεγγάρι.

Μήνα που δεν έχει ρο, ρίξε στο κρασί νερό.

Μάης άβροχος, τρυγητός χαρούμενος.

Απρίλης, Μάης, κοντά είν’ το θέρος.

Τον Μάη με πουκάμισο, τον Αύγουστο με κάπα.

Τώρα μάγια, τώρα δροσιά, τώρα το καλοκαίρι.  

Μην βγάλεις μήτε μπάλωμα, πριν βγει ο Μάιος μήνας.

Απρίλης, Μάης, κουκιά μεστωμένα (ή μετρημένα).

Θε μου, δώσ’ μου την υγειά μου κι ας φορώ τον Μάη γούνα.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΪΟ http://akrasakis.blogspot.com/2011/05/blog-post_01.html#ixzz4hLZRj7S6

ΧΡΩΜΑΤΑ: ΠΩΣ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Η επίδραση που έχουν τα χρώματα στην ψυχολογία και στη συμπεριφορά των ανθρώπων είναι ένα θέμα που έχει συζητηθεί κατά καιρούς από πολλούς. Τις τελευταίες δεκαετίες, όμως, αυτό το ενδιαφέρον έχει γίνει πολύ πιο έντονο, δεδομένου ότι στις δυτικές κοινωνίες οι άνθρωποι περνούν όλο και περισσότερο χρόνο σε κλειστούς χώρους με τεχνητό φωτισμό. Επομένως, οποιαδήποτε επίδραση του χρώματος γίνεται σημαντική και άξια μελέτης!

Πολλοί ερευνητές έχουν την πεποίθηση ότι τα χρώματα έχουν πολύ μεγαλύτερη επιρροή στη διάθεση, στα συναισθήματα και στην ανθρώπινη συμπεριφορά, από αυτή που πίστευαν παλιότερα. Από το χώρο της βιομηχανίας και της διαφήμισης, μέχρι το χώρο της επιστήμης και της υγείας, τα χρώματα έχουν θεωρηθεί ως ένα δυνατό εργαλείο, με αρκετά πειράματα να δείχνουν ότι τα διαφορετικά χρώματα επηρεάζουν το σφυγμό, την αναπνοή, το μεταβολισμό, τη δραστηριότητα του εγκεφάλου, τον ύπνο, τη μνήμη, τη σχολική και ακαδημαϊκή επίδοση! Ποια είναι, όμως, η ψυχολογική επιρροή των χρωμάτων στα παιδιά; 

Παρόλο που αναγνωρίζεται ότι η αντίληψη του χρώματος μπορεί να είναι υποκειμενική και τα συναισθήματα που προκαλούν να είναι διαφορετικά στον καθένα μας, επειδή επηρεάζονται από παράγοντες, όπως οι προσωπικές εμπειρίες και η κουλτούρα, έρευνες δείχνουν πως υπάρχουν μερικές επιδράσεις των χρωμάτων που έχουν κοινή σημασία! 

Τα χρώματα που ανήκουν στο φάσμα της κόκκινης παλέτας περιλαμβάνουν το κόκκινο, το πορτοκαλί και το κίτρινο, και θεωρούνται τα ζεστά χρώματα. Στη βιβλιογραφία αναφέρεται πως σε γενικές γραμμές αυτά τα χρώματα προκαλούν συναισθήματα ζεστασιάς και άνεσης, αλλά και συναισθήματα θυμού και εχθρότητας. 

Το κόκκινο είναι ένα ιδιαιτέρα δυνατό χρώμα που διεγείρει και ενεργοποιεί το σώμα, αυξάνοντας τον καρδιακό ρυθμό, την αρτηριακή πίεση και την αναπνοή. Μελέτες δείχνουν ότι το κόκκινο αυξάνει την αθλητική ικανότητα, αλλά επίσης έχει συνδεθεί με αυξημένη επιθετικότητα, με αδυναμία συγκέντρωσης, ακόμη και με πονοκέφαλο. Η έκθεση σε κόκκινο χρώμα έχει βρεθεί να επηρεάζει αρνητικά τις σχολικές και ακαδημαϊκές επιδόσεις των παιδιών. 

Το αγαπημένο για τα κοριτσάκια ροζ, ενώ προκαλεί χαλαρωτική διάθεση και έχει ηρεμιστική επίδραση, έχει βρεθεί πως με την πάροδο του χρόνου μπορεί να γίνει ενοχλητικό και να προκαλέσει άγχος. Αρκετά συχνά, ενώ το αγαπούν τα παιδιά, το απορρίπτουν σαν χρώμα στο μέλλον.

Το χαρωπό και φωτεινό κίτρινο έχει συνδεθεί με την ευτυχία και με τα κίνητρα. Το απαλό κίτρινο μπορεί να ενισχύσει τη συγκέντρωση, ενώ οι πιο λαμπερές του αποχρώσεις μπορούν να τονώσουν τη μνήμη και να αυξήσουν το μεταβολισμό. Παρόλα αυτά όμως, το κίτρινο σε μεγάλες δόσεις μπορεί να προκαλέσει συναισθήματα θυμού και απογοήτευσης, με αποτέλεσμα να κάνει τα παιδιά ιδιότροπα και με έντονη διέγερση. 

Το φιλικό και φιλόξενο πορτοκαλί έχει έναν ιδιαίτερο κοινωνικό χαρακτήρα, γιατί εμπνέει τη διαπροσωπική επικοινωνία και κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν άνετα. Όπως και το κίτρινο, το πολύ πορτοκαλί μπορεί να προκαλέσει υπερδιέγερση, γι’ αυτό και πρέπει να χρησιμοποιείται με φειδώ.

Τα χρώματα που ανήκουν στο φάσμα της μπλε παλέτας, είναι γνωστά ως τα ψυχρά ή δροσερά χρώματα και περιλαμβάνουν το μπλε, το μοβ και το πράσινο. Συχνά περιγράφονται ως τα χρώματα ηρεμίας, αλλά μπορούν να προκαλέσουν και συναισθήματα θλίψης. 

Το μπλε είναι το ακριβώς αντίθετο από το κόκκινο. Ηρεμεί το μυαλό και το σώμα, μειώνει την αρτηριακή πίεση, τον καρδιακό ρυθμό, την αναπνοή, τα συναισθήματα άγχους και επιθετικότητας. Το μπλε περιβάλλον, μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά που έχουν προβλήματα ύπνου ή είναι επιρρεπή σε ξεσπάσματα. Σκεφτείτε τη θετική επίδραση που έχει η όψη του γαλάζιου ουρανού και της θάλασσας. Παρόλα αυτά, όμως, το σκούρο μπλε μπορεί να θυμίσει επικείμενη καταιγίδα και να προκαλέσει αρνητικά συναισθήματα. 

Το μοβ έχει συνδεθεί με τη σοφία και την πνευματικότητα, καθώς συνδυάζει τη σταθερότητα του μπλε και την ενέργεια του κόκκινου. Επίσης, μπορεί να αποπνέει μια αίσθηση πολυτέλειας και να συνδέεται με τον πλούτο. 

Το πράσινο συμβολίζει τη φύση και επομένως, συνδέεται με τη γαλήνη και την ηρεμία. Τα πράσινο έχει βρεθεί να σχετίζεται με την υγεία και την ευημερία. Έχει μια κατευναστική επίδραση στο μυαλό και το σώμα, μειώνει το άγχος και ενισχύει τη συγκέντρωση. Έρευνες έχουν δείξει πως η έκθεση στο πράσινο χρώμα βελτιώνει την ικανότητα ανάγνωσης. Σε μελέτη βρέθηκε πως τοποθετώντας ένα διαφανές πράσινο φύλλο πάνω σε ένα κείμενο, βελτιώνεται η ταχύτητα ανάγνωσης και η κατανόηση του κειμένου.

Οι ειδικοί συνιστούν πως τα παιδιά δεν πρέπει να περνούν μεγάλα χρονικά διαστήματα σε περιβάλλοντα με έντονα χρώματα. Αυτό φυσικά, δε σημαίνει ότι πρέπει να τους στερήσουμε κάτι που αγαπούν τόσο πολύ. Αν τα χρώματα χρησιμοποιηθούν σωστά, μπορούν να βοηθήσουν στην τόνωση της πνευματικής ανάπτυξης, στην ενίσχυση θετικών συναισθημάτων και στη βελτίωση της γνωστικής απόδοσης!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: ΧΡΩΜΑΤΑ: ΠΩΣ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ http://akrasakis.blogspot.com/2014/10/blog-post_22.html#ixzz4hLas7R96

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ http://akrasakis.blogspot.com/#ixzz4hLaioliB

ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΗΡΕ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ Ο ΜΑΪΟΣ

Ο Μάιος ή Μάης ή Καλομηνάς (ποντιακά) είναι ο πέμπτος μήνας του έτους κατά το Ιουλιανό και Γρηγοριανό Ημερολόγιο και έχει 31 ημέρες. Στο Αττικό Ημερολόγιο ήταν ο ενδέκατος μήνας Θαργηλιών που αντιστοιχεί με το χρονικό διάστημα 23 Απριλίου-23 Μαΐου. Οι λατίνοι συγγραφείς τον εκφέρουν πάντα με τη λέξη «mensis» (μήνας) ή Kalendae (καλένδες).

Ο Μάιος είναι ο μήνας της αναγέννησης, της
βλάστησης, ο ερχομός του καινούργιου, ο ωραιότερος μήνας της άνοιξης. Η φύση μάς

Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ

Ένας νέος κάποτε αγάπησε μια κοπέλα και επιθύμησε να την παντρευτεί. Εκείνη όμως για να δει αν την αγαπά πραγματικά του ζήτησε ως αντάλλαγμα της καρδιά της μάνας του. 

 Ο νέος ήρθε σε δύσκολη θέση, συλλογίστηκε, κόμπιασε μα και δίστασε να πάρει μια τόσο τολμηρή και μάλλον αχάριστη απόφαση. Μπροστά του υψωνόταν το τείχος της αγάπης , για την μάνα και την κοπέλα. Μα απόφαση σκληρή πήρε να ξεριζώσει την καρδιά της μάνας του και να την δώσει στην κοπέλα. Στο δρόμο όμως σκόνταψε ...

«και κυλάει ο υιός και η καρδιά κυλάει
και την ακούει να κλαίη και να μιλάη.
Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει:
- Εχτύπησες, αγόρι μου;…και κλαίει!»

Άραγε πόσο συγκινητική μα και διδακτική είναι αυτή η ιστορία. Πόσο όμορφα μας παρουσιάζει την καρδιά μιας αληθινής μάνας, που και στην χαρά του παιδιού της χαίρεται μα και στον πόνο, στην απόρριψη λυπάται. Οι Ημέρες που ζούμε είναι όμορφες, καλοκαιριάτικες, χαρούμενες. Ευωδιάζουν από τα εύοσμα άνθη των αρετών της Παναγίας μας. Πλημυρίζουν από την χάρη Της, από την μεγάλη Της αγκαλιά, από την αδιάκριτη αγάπη Της. Ύμνους αναπέμπουν οι χριστιανοί αυτές τις ημέρες στην Μητέρα του Θεού και των ανθρώπων, στην Κυρά του Ουρανού και της γης, θερμοπαρακαλούν την γεμάτη αγάπη καρδιά Της και της λένε:

«Μάνα, σ’ ευχαριστούμε για όσα μας έδωσες και μας δίνεις,
όπου κι αν είσαι• σ’ ευχαριστούμε με την καρδιά μας για την
καρδιά σου που μας χαρίζεις καθημερινά και παντοτινά• σ’
ευχαριστούμε για όλα».

Καλώς ήλθε ο ανθισμένος Μάης.

Πρωτομαγιά! Μια από τις πιο όμορφες μέρες του χρόνου. Όμορφος, γελαστός, χαρούμενος έρχεται ο Μάης στην Ελλάδα. Εμείς οι Έλληνες, από τα πανάρχαια χρόνια, γιορτάζαμε στον Μάη τις χαρές των λουλουδιών, το ξαναγέννημα της φύσης, τις ομορφιές των βουνών, των λόφων, αλλά και του κάμπου, που κάθε άνοιξη ντύνονται στα πράσινα και στολίζονται από τα υπέροχα χρώματα των λουλουδιών. Την αγάπη των Ελλήνων για τα λουλούδια, την συναντάμε και… την ακούμε συχνά στα λουλουδένια ονόματα που χαρίζουν οι οικογένειες στα κορίτσια τους. Έδιναν και δίνουν συχνά ονόματα όπως: Ροδούλα, Ανθή ή Ανθούλα, Κρινιώ, Βιολέτα, Γαρυφαλλιά, Τριανταφυλλία, Λεμονιά, Μυρσίνη και τόσα άλλα. Στις μέρες μας η αγάπη για τα λουλούδια δεν έχει χαθεί, παρά τις δύσκολες, τις πολύ δύσκολες στιγμές (οικονομικές, κοινωνικές κ.α.) που περνά η χώρα μας και πολλοί Έλληνες βέβαια. Η μέρα της Πρωτομαγιάς είναι

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, όλα τα φώτα της εκκλησίας σβήνουν και πέφτει παντού σκοτάδι. Στις 12 το βράδυ, ο ιερέας ψάλλει το«Δεύτε λάβετε φως» και βγαίνει με τη λαμπάδα του αναμμένη μέσα από την Ωραία Πύλη και δίνει φως στους εκκλησιαζόμενους. Στη συνέχεια οι πιστοί βγαίνουν έξω από την εκκλησία, όπου ο παπάς διαβάζει το Ευαγγέλιο της Αναστάσεως και μόλις τελειώσει ψάλλει το «Χριστός Ανέστη». Αμέσως μετά, αρχίζουν να πέφτουν πυροτεχνήματα και βεγγαλικά. Μετά την Ανάσταση, οι πιστοί μεταφέρουν στο σπίτι τους το Άγιο Φως. 

Στην είσοδο του σπιτιού τους, κάνουν, με τον καπνό της λαμπάδας, το σχήμα του σταυρού. Μετά ανάβουν το καντήλι και προσπαθούν να το κρατήσουν τουλάχιστον τρεις με σαράντα ημέρες. Στη συνέχεια κάθονται στο πασχαλινό τραπέζι για να φάνε την πατροπαράδοτη μαγειρίτσα (σούπα από αρνίσια ή βοδινά εντόσθια). Τσουγκρίζουν κόκκινα αυγά και τρώνε κουλούρια και τσουρέκια.

Η Ανάσταση του Χριστού είναι και για το λαό σύνθημα αγάπης, το οποίο εκδηλώνεται με τον αμοιβαίο ασπασμό των εκκλησιαζόμενων. Σε μερικούς μάλιστα τόπους το «φίλημα της αγάπης», είτε κατά την νύκτα της Ανάστασης, είτε κατόπιν στη Δεύτερη Ανάσταση (τη λεγόμενη και Αγάπη) γίνεται με αρκετή ιεροπρέπεια στην Εκκλησία.

ΠΗΓΗ.akrasakis.blogspot.gr