30 Απριλίου Παγκόσμια Ημέρα κατά της Σωματικής Τιμωρίας των Παιδιών

''O δεκάλογος κατά της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά''

1. Τα παιδιά...όπως και οι μεγάλοι..
έχουν δικαίωμα στην προστασία από κάθε μορφή βίας..
Η σωματική τιμωρία είναι μια μορφή βίας..

2. Το ξύλο...το χαστούκι...το τράβηγμα αυτιού..
και γενικά η επιβολή σωματικού πόνου στο παιδί..
είναι μορφές σωματικής τιμωρίας..
και πλέον δεν επιτρέπονται από το νόμο (Ν.3500/06, άρθρο 4)..

3. Κανένα πρόσωπο..
που έχει στην ευθύνη του ένα παιδί..
δεν έχει δικαίωμα να του επιβάλλει σωματική τιμωρία..

4. Οι γονείς... έχουν την ευθύνη..
της διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους..
και οφείλουν να τα μεγαλώνουν..
χωρίς να χρησιμοποιούν βία σε βάρος τους και να προσβάλλουν την αξιοπρέπειά τους..
Η σωματική τιμωρία θίγει την προσωπικότητα του παιδιού..

6. Η σωματική τιμωρία..
δεν είναι αποτελεσματικό μέσο διαπαιδαγώγησης..

7. Ένα παιδί που μεγαλώνει με ξύλο..
μαθαίνει να λύνει τα προβλήματά του..
με βίαιο τρόπο και είναι πιθανό να ασκήσει βία σε άλλους αργότερα..

8. Η σωματική τιμωρία..
μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές μορφές κακοποίησης..

9. O διάλογος και η μη βίαιη διαπαιδαγώγηση..
είναι ο καλύτερος τρόπος..
για να μαθαίνει ένα παιδί τους κανόνες και τα όρια..
που χρειάζεται στη ζωή του..

10. Είναι στο χέρι μας..
να βγάλουμε το ξύλο και τη βία από τη ζωή των παιδιών!!

"ΜΑΜΑ, ΔΕΝ ΜΕ ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!"

Η σχολική ζωή έχει αρκετές δυσκολίες για τα πρωτάκια, που παρότι σ' εμάς μπορεί να φαίνονται μικρές, για τα ίδια είναι καθοριστικές. Μια απ' αυτές είναι η ένταξη του παιδιού στο περιβάλλον του σχολείου και η απόκτηση φίλων. Σύμφωνα με την Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία, το να κάνει ένα παιδί φίλους είναι η πιο σπουδαία αποστολή κατά τη σχολική ηλικία.

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΦΙΛΟΥΣ 

Από τη νηπιακή του ηλικία το μικρό μας κάνει τις πρώτες του φιλίες με παιδιά του οικογενειακού μας περιβάλλοντος ή τους συμμαθητές του από τον παιδικό σταθμό. Καθώς μεγαλώνει και πηγαίνει στο σχολείο, η αποστολή «απόκτηση φίλων» γίνεται λίγο πιο περίπλοκη για ορισμένα παιδιά. Είναι, ωστόσο, σημαντικό για το παιδί να αισθανθεί πιο κοντά με παιδιά της ηλικίας του, ειδικά στο ξεκίνημα του Δημοτικού, το οποίο σηματοδοτεί μια καινούργια αναπτυξιακή και γνωστική αφετηρία στη ζωή του. Εκεί, μέσα από την καθημερινή επαφή και τη φιλία με συνομηλίκους του, το παιδί εξασκεί τις επικοινωνιακές του δυνατότητες, μαθαίνει να συνεργάζεται, να αναγνωρίζει και να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του, αλλά και να αντιμετωπίζει και να διαχειρίζεται τις διαφωνίες και τους καυγάδες που μπορεί να προκύψουν.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΦΙΛΟΥΣ
Δεν είμαστε όλοι οι ενήλικες ίδιοι, ούτε όλα τα παιδιά. Έτσι για ορισμένα παιδιά είναι παιχνιδάκι να αποκτήσουν παρέες και φίλους όπου βρεθούν, ενώ για άλλα είναι πιο περίπλοκη διαδικασία. Ευτυχώς υπάρχουν τρόποι για να βοηθήσουμε ένα πιο κλειστό παιδί να κάνει φιλίες:

• Γράφουμε το παιδί στις δραστηριότητες που διοργανώνει το σχολείο ή ο σύλλογος γονέων τα Σαββατοκύριακα, όπως χοροί, σκάκι, ζωγραφική. Μέσα απ’ αυτές τις εξωσχολικές δραστηριότητες, το παιδί θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει ακόμη περισσότερα παιδιά
• Πηγαίνουμε τακτικά βόλτα σε χώρους, όπως στην παιδική χαρά ή στο πάρκο της γειτονιάς, που προσφέρουν μια καλή ευκαιρία στο παιδί μας να συναντήσει συμμαθητές από το σχολείο του και να παίξουν μαζί.
• Αν υπάρχει αθλητικός ή άλλου είδους σύλλογος στη γειτονιά μας π.χ. καλλιτεχνικές δραστηριότητες, ενθαρρύνουμε το παιδί να γραφτεί. Εκεί θα μπορεί να συναντά παιδιά της ηλικίας του, με τα οποία θα έχει κοινά ενδιαφέροντα και θα είναι ευκολότερο να αναπτύξει μια φιλική σχέση.
• Αν το παιδί μας είναι πολύ κλειστό και δυσκολεύεται να κάνει παρέα με τα παιδιά της ηλικίας του, είναι καλή ιδέα να του πάρουμε ένα σκυλάκι. Βγάζοντάς το μαζί βόλτα στη γειτονιά ή στο πάρκο, το σκυλάκι είναι η ιδανική αφορμή για να λιώσει ο πάγος και να γνωριστεί με άλλα παιδιά.

ΠΟΤΕ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΟ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΑΣΚΑΛΑ
Το θέμα δεν είναι, απλά, να μιλήσουμε στη δασκάλα, μόνο για να διαπιστώσουμε αν το παιδί μας έχει παρέες και φίλους στο σχολείο, αλλά για να ζητήσουμε τη βοήθειά της να ενταχθεί στην ομάδα της τάξης του. Κι αν νιώθετε παράξενα στη σκέψη αυτή, έχετε υπόψη σας πως ένα μέρος του ρόλου της δασκάλας στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού είναι ακριβώς αυτό: να βοηθήσει τα παιδιά να ενταχθούν στην ομάδα και να δημιουργήσουν φίλους και παρέες. Επιπλέον, πολλές δασκάλες ακολουθούν τα τελευταία χρόνια μια τακτική «ομάδας» στην οργάνωση και την ανάθεση εργασιών στους μικρούς μαθητές. Ενθαρρύνουν έτσι, τη γνωριμία και την ανάπτυξη μιας φιλίας μεταξύ των παιδιών.

Καλό θα ήταν, επίσης, να μιλήσουμε με τη δασκάλα αν το παιδί μάς διαμαρτύρεται πως υπάρχουν συμμαθητές που του φέρονται άσχημα ή που το απομονώνουν από την ομάδα. Σε αυτήν την περίπτωση, η ματιά της δασκάλας είναι σημαντική για να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει, αλλά και για να βρούμε τρόπους να βοηθήσουμε το παιδί, εμείς από το σπίτι και η δασκάλα στην τάξη, να ενσωματωθεί στις σχολικές παρέες.

ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΑΣ
Ας έχουμε ρεαλιστικές προσδοκίες: ούτε όλα τα παιδιά είναι σούπερ κοινωνικά, ούτε όλοι οι συμμαθητές είναι φίλοι τους. Κι αυτόν, ακριβώς, το ρεαλισμό μπορούμε να περάσουμε και στο παιδί μας, που διαμαρτύρεται πως δεν το παίζουν τα άλλα παιδιά. Μπορούμε, μάλιστα, να αντιστρέψουμε την ερώτηση και να το ρωτήσουμε αν το ίδιο θέλει όλα τα παιδιά της τάξης για φίλους του. Το πιθανότερο είναι πως θα απαντήσει όχι, αφού είναι δύσκολο να τα βρίσκει και να ταιριάζει με όλα. Το παιδί μας, πιθανότατα, θα έχει προτίμηση σε ένα, δύο, τρία, τέσσερα παιδιά από την τάξη του. Αν με αυτά τα παιδιά έχει ήδη μια καλή σχέση, έστω κι αν δεν έχουν γίνει «οι καλύτεροι φίλοι», τότε θα πρέπει να το ενθαρρύνουμε να νιώσει καλά που έχει κάνει ήδη τόσους φίλους στην αρχή της χρονιάς!

Στη συνέχεια, μπορούμε να του προτείνουμε να καλέσουμε στο σπίτι μας ένα απ’ αυτά τα παιδιά για να παίξουν ένα απόγευμα, ώστε να έχουν την ευκαιρία να γνωριστούν καλύτερα. Θυμηθείτε πως είναι προτιμότερο να φέρουμε το παιδί μας πιο κοντά με ένα παιδί κάθε φορά, ώστε να δημιουργηθεί ένας σύνδεσμος μεταξύ τους. Αφού γνωριστεί καλά με δυο-τρεις συμμαθητές ή συμμαθήτριές του, τότε μπορούμε να ανοίξουμε το κάλεσμά μας σε όλη την παρεούλα.

«ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΥΝ!»
Μέσα στα σχολικά χρόνια, και ειδικά στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, είναι πιθανό να έρθει μια μέρα το παιδί μας στο σπίτι και να διαμαρτυρηθεί ότι κάποιο παιδί το κορόιδεψε. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, αρχικά, είναι να χρησιμοποιήσουμε την τεχνική της «αντίστροφης ψυχολογίας», για να βοηθήσουμε το παιδί να αισθανθεί καλύτερα, εξηγώντας του ότι ασχολούνται μαζί του, γιατί δεν περνά απαρατήρητο και γι’ αυτό τραβά την προσοχή των άλλων. Μόνο, μπορούμε να εξηγήσουμε, πως δεν γνωρίζουν όλα τα παιδιά πώς να ασχολούνται με τους άλλους θετικά και συχνά ο μόνος τρόπος που έχουν, είναι τα πειράγματα. 

Μπορούμε, επίσης, να το συμβουλέψουμε να αδιαφορήσει. Από τη στιγμή που το παιδί θα πάψει να ενοχλείται από τα πειράγματα, δεν θα έχει νόημα για τους άλλους να συνεχίσουν. Αν, ωστόσο, το περιστατικό δεν είναι μεμονωμένο, αν συνεχιστεί και το παιδί βιώνει συχνά πειράγματα από τους συμμαθητές του, θα είναι καλό να ενημερώσουμε τη δασκάλα και να το συζητήσουμε μαζί της.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: "ΜΑΜΑ, ΔΕΝ ΜΕ ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!" http://akrasakis.blogspot.com/2014/09/blog-post_26.html#ixzz3YXCVJ5OH

ΜΕ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΧΡΩΜΑΤΑ-ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΣΠ.ΛΑΜΠΡΟΥ

Ένα καταπληκτικό τραγούδι, με υπέροχους στίχους, γεμάτους αισιοδοξία, ελπίδα και τρυφερότητα, για το παιδί που μόλις ανοίγει τα φτερά του. Ας φτιάξουμε, επιτέλους, έναν κόσμο αληθινό, για να μπορέσει να βγάλει από την ψυχή του τις παιδικές του ελπίδες και να χτίσει τα όνειρά του...

Με της ελπίδας χρώματα
τον κόσμο ζωγραφίζω,
με περιστέρια κι αγριλιές
τη ζωγραφιά στολίζω.

Τον ουρανό κάνω χαρτί,
μολύβια τις αχτίδες
και βγάζω μέσα απ’ την ψυχή
τις παιδικές μου ελπίδες.

Είμαι παιδί που ξεκινώ
κι ανοίγω τα φτερά μου,
θέλω έναν κόσμο αληθινό
να χτίσω τα όνειρά μου!
Δώστε μου χώμα να πατώ,
πελάγη ν’ αρμενίζω
και δυο φτερά χελιδονιού
τον κόσμο να γυρίζω.

Δώστε μου αγάπη για νερό
και για ψωμί «Ειρήνη»
κι ό,τι κακό θα συναντώ
στο δρόμο μου να σβήνει.

ΣΤΙΧΟΙ: ΛΕΝΕΤΑ ΣΤΡΑΝΗ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗΣ 
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΣΠΥΡΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ http://akrasakis.blogspot.com/2015/03/blog-post_75.html#ixzz3YODVkwNO

Πόσο σημαντική είναι η λογοτεχνία για τα παιδιά;

Τα βιβλία είναι πολύ σημαντικά τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς.

Τα καλά βιβλία παιδικής λογοτεχνίας μπορούν να αποδειχθούν ένας θαυμάσιος τρόπος μελέτης και ανάλυσης των συναισθημάτων τόσο για τους γονείς όσο και για τα παιδιά. Οι ιστορίες βοηθούν τα παιδιά να αναπτύξουν ένα πλούσιο λεξιλόγιο, το όποιο θα χρησιμοποιήσουν όταν θέλουν να μιλήσουν για τα συναισθήματα και να σκιαγραφήσουν τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν το θυμό, το φόβο και τη λύπη τους.

Μέσα από τις ιστορίες των ηρώων τα παιδιά βρίσκουν απαντήσεις σε πολλά θέματα που τα απασχολούν. Συνήθως, για τα θέματα αυτά οι περισσότεροι γονείς δυσκολεύονται να δώσουν εξηγήσεις, όπως για παράδειγμα «πως γεννιούνται τα παιδιά» ή «τι έγινε ο παππούς μετά το θάνατό του». Είναι πολύ σημαντικό να εντάξετε τα βιβλία στη ζωή των παιδιών σας. Προτείνετε στα παιδιά σας να πάτε σ΄ ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο και να διαλέξουν όποιο βιβλίο θέλουν. Μπορείτε να τους διαβάζετε εσείς κάθε βράδυ πριν κοιμηθούν ή μεγαλώνοντας μπορούν να διαβάζουν εκείνα όποτε θέλουν για να χαλαρώσουν.

Η καλή παιδική λογοτεχνία μπορεί επίσης να βοηθήσει τους μεγάλους να έρθουν σε επαφή με το συναισθηματικό κόσμο των νέων ατόμων. Μέσα από τις ιστορίες, οι γονείς έρχονται σε επαφή με δικά τους βιώματα, τα όποια ο σύγχρονος τρόπος ζωής και η έντονη καθημερινότητα τα έχει επισκιάσει. Τους δίνεται λοιπόν, η ευκαιρία να θυμηθούν τη παιδική τους ηλικία, τη σχέση με τους συνομηλίκους τους και έτσι να καταλάβουν καλύτερα τα προβλήματα και τις ανησυχίες των παιδιών τους. Η στιγμή της ανάγνωσής χαρίζει σε παιδιά και γονείς τη δυνατότητα να θέσουν τη σχέση τους σε γερές βάσεις και να έρθουν πιο κοντά. Ένα καλό βιβλίο δίνει πάντοτε το έναυσμα για περαιτέρω συζήτηση!

ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ…

Ένα παιδί ποτέ του δεν μισεί, μονάχα ψευτοθυμώνει κι όταν πραγματικά πεισμώνει, πάλι γρήγορα το ξεχνά. Γιατί ένα παιδί ξέρει να συγχωρεί και να ζητάει συγγνώμη.

Ένα παιδί δεν ξέρει τι θα πει ντροπή, ούτε και περηφάνια κι έτσι μπορεί ελεύθερα να κλαίει κι ελεύθερα να γελάει. Γιατί ένα παιδί ξέρει να είναι αυθεντικό κι αυθόρμητο.

Ένα παιδί ποτέ του δεν φθονεί, μονάχα λαχταράει κι ίσως και λιγάκι να ζηλεύει, μα πάλι σπάνια παραπονιέται. Γιατί ένα παιδί ξέρει να κάνει υπομονή, φτάνει να του λες αλήθεια.

Ένα παιδί ποτέ του δεν θα πει λόγια πίσω απ’ την πλάτη σου, μα κι αν παρασυρθεί, πάλι να ξέρεις πως δεν θα το εννοεί. Γιατί, το είπαμε και πριν, ένα παιδί ποτέ του δεν μισεί.

Ένα παιδί μπορεί με μια κούκλα ή ένα τρενάκι να χαρεί κι έναν κόσμο ολόκληρο γύρω του να χτίσει και παντού να ταξιδέψει. Γιατί ένα παιδί έχει φαντασία αμόλυντη από τις βρωμιές του κόσμου μας.

Ένα παιδί ξέρει να χτίζει μια φιλία δυνατή, γεμάτη αγάπη και με κάθε τρόπο να τη στηρίζει και να την προστατεύει. Γιατί ένα παιδί ξέρει να μοιράζεται τον κόσμο με τους γύρω του.

Ένα παιδί μπορεί με τη χαρά σου να χαρεί, χωρίς να το κεράσεις κι αν σου πάρει κάποιο δώρο, μέσα απ’ την καρδιά του θα ‘ναι. Γιατί ένα παιδί ξέρει να είναι πλούσιο στην ψυχή και όχι στο ασήμι.

Ένα παιδί ποτέ του δεν αδιαφορεί στον πόνο και δίπλα σου θα σταθεί και πάντα θα σε ρωτήσει τι έχεις και είσαι λυπημένος και τα πάντα θα κάνει για σένα. Γιατί ένα παιδί έχει καρδιά ευαίσθητη στις δονήσεις που στέλνουνε τα μάτια.

Ένα παιδί ξέρει πραγματικά να ζει κι ό,τι νιώθει να το εκφράζει, τη λύπη, τον πόνο, τη συμπόνια, το γέλιο, τη χαρά, την ευγένεια, την αγάπη. Ένα παιδί… πόσο ευτυχισμένο είναι!

Όλοι εμείς παίρνουμε μαθήματα για δύναμη και θάρρος, ελπίδα, χαρά από τα παιδιά που μας κάνουν κάθε στιγμή καλύτερους ανθρώπους, σε μια κοινωνία που επικρατεί το ψέμα και η υποκρισία! Τα παιδιά είναι η αλήθεια μας και το μέλλον αυτού του κόσμου!

Γίνε κι εσύ παιδί… και κέρδισε τη ζωή!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ… http://akrasakis.blogspot.com/2013/02/blog-post_20.html#ixzz3YEkdOQRe

Ημέρα της Γης

Η Ημέρα της Γης αποτελεί μια ημερομηνία κατά την οποία διοργανώνονται εκδηλώσεις σε ολόκληρο των κόσμο με στόχο την ευαισθητοποίηση σε περιβαλλοντικά θέματα.

Συντονίζεται παγκοσμίως από το Δίκτυο Ημέρας της Γης (Earth Day Network) και εορτάζεται σε περισσότερες από 175 χώρες κάθε χρόνο. To 2009, τα Ηνωμένα Έθνη όρισαν τις 22 Απριλίου ως «Διεθνή Ημέρα της Μητέρας Γης». Η Ημέρα της Γης έχει προγραμματιστεί για τις 22 Απριλίου τουλάχιστον μέχρι το 2015.

Σημαίνει επίσης, ότι αναγνωρίζει την ευθύνη που μας αναλογεί, όπως ορίζεται στη Διακήρυξη του Ρίου το 1992, για την προώθηση της αρμονίας στη φύση και τη Γη ώστε να επιτευχθεί μια δίκαιη ισορροπία μεταξύ των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών αναγκών των σημερινών και μελλοντικών γενεών.

Η έμπνευση του θεσμού αποδίδεται στον ακτιβιστή Τζον ΜακΚόννελλ το 1969 σε ένα Συνέδριο της UNESCO στο Σαν Φρανσίσκο. Εκδηλώσεις έλαβαν χώρα για πρώτη φορά στο Σαν Φρανσίσκο και άλλες πόλεις στις 21 Μαρτίου 1970, ημέρα της εαρινής ισημερίας στο Βόρειο Ημισφαίριο.

Αυθάδεια: Τι να κάνεις όταν το παιδί αντιμιλάει!!!

Είναι το παράπονο πολλών γονιών….  Πολλοί γονείς διαμαρτύρονται ότι τα παιδιά τους είναι ανήσυχα, ανυπάκουα και αυθάδη. Είναι απελπισμένοι και αγανακτισμένοι με τη συμπεριφορά τους, ψάχνοντας να βρουν τι μπορεί να φταίει. Φωνάζουν συνεχώς και συνήθως αυτό που ακούνε από τα παιδιά τους είναι  «όχι, δεν θέλω/δεν το κάνω!». Ως αποτέλεσμα οι γονείς τις περισσότερες φορές φορτώνονται  με ενοχές μην μπορώντας να ελέγξουν τα ξεσπάσματα ή τις λάθος αντιδράσεις τους προς το παιδί. Και έτσι εδραιώνεται ένας φαύλος κύκλος, με το παιδί να είναι αντιδραστικό και τους γονείς να πέφτουν στην παγίδα επίσης της λάθος αντίδρασης. Έτσι λοιπόν ξεκινάει ένα αέναο  «παιχνίδι ρόλων» μέσα στην οικογένεια. Το παιδί εισπράττει τη δυσανασχέτηση των γονέων για τη συμπεριφορά του, αλλά αντί να σταματήσει θέλει να τους κοντράρεται και να βγαίνει εκείνο νικητής.

Το να αψηφά κάπου κάπου τους γονείς, είναι ένα φυσιολογικό κομμάτι της ανάπτυξης του παιδιού. Με τον τρόπο αυτό, ειδικά τα μικρά παιδιά ανακαλύπτουν τους εαυτούς τους, εκφράζουν την ατομικότητά τους και κατακτούν την αίσθηση της αυτονομίας. Μέσα από τις μικρές συγκρούσεις της καθημερινότητας, δοκιμάζουν τις οδηγίες και τις προσδοκίες των ενηλίκων, ανακαλύπτουν τα όρια των κανόνων που τους βάζουν οι γονείς, αλλά και τα όρια του δικού τους αυτοελέγχου.

Ωστόσο, κάποιες φορές αυτές οι συγκρούσεις είναι κάτι παραπάνω από περιστασιακές: καταλήγουν να γίνονται ο κύριος τρόπος με τον οποίo οι γονείς αλληλεπιδρούν με τα παιδιά. Η ανυπακοή μπορεί να έχει διάφορες αιτίες: κάποιες φορές, υπεύθυνες είναι οι υπερβολικές και παράλογες απαιτήσεις των γονιών. Ή μπορεί να σχετίζονται με την ανάγκη του παιδιού να αποσπάσουν την προσοχή των γονέων του. Επίσης ίσως  να οφείλονται σε προβλήματα με το σχολείο και τη μάθηση, σε οικογενειακό στρες ή σε κακές σχέσεις μεταξύ των γονιών.

Τι μπορείτε να κάνετε:

Αν το παιδί σας είναι διαρκώς ανυπάκουο, προσπαθήστε να ψάξετε τις πιθανές πηγές, από τις οποίες μπορεί να προέρχεται η εσωτερική αναταραχή και η αντιδραστικότητα που δείχνει.

Αν η κατάσταση είναι χρόνια, επίμονη και έχει φτάσει μέχρι τη μέση παιδική ηλικία, αξιολογήστε πολύ προσεκτικά τα παρακάτω στην οικογένειά σας:

● Πόσο σεβασμό δείχνουν τα μέλη της οικογένειας μεταξύ τους;

● Δείχνουν σεβασμό για την ιδιωτικότητα, τις ιδέες, τις προσωπικές αξίες και προτιμήσεις των υπολοίπων;

● Πώς λύνετε τις διαφορές και πώς χειρίζεστε τις συγκρούσεις σας μέσα στην οικογένειά σας;

● Ξεκαθαρίζετε τις διαφωνίες με λογική συζήτηση ή καταφεύγετε στους καυγάδες ή στη βία;

● Ποιος είναι ο συνηθισμένος τρόπος που σχετίζεστε με το παιδί σας και τι είδους πειθαρχία χρησιμοποιείτε;

● Πόσο συχνά του φωνάζετε;

● Έχει το παιδί σας δυσκολίες στη σχολική του απόδοση ή πρόβλημα στο να αναπτύξει φιλίες;

● Μήπως η οικογένειά σας βίωσε κάποιο ιδιαίτερα στρεσογόνο γεγονός ή κατάσταση;

Και μην ξεχνάτε:

Όταν το παιδί βγει εκτός ελέγχου και δεν ακούει, κάντε ένα διάλειμμα. Απομακρυνθείτε, διακόψτε για λίγο την επικοινωνία μαζί του, μέχρι να ηρεμήσει και να αποκτήσει και πάλι τον έλεγχο του εαυτού του. Τότε ξανά-προσεγγίστε για να λύσετε τη διαφορά.

Όταν το παιδί είναι υπάκουο και δείχνει σεβασμό, επαινέστε το εξηγώντας συγκεκριμένα το γιατί. Ανταμείψτε το για τις συμπεριφορές που θα θέλατε να δείχνει, καθώς και κάθε φορά που είναι συνεργάσιμο και διαχειρίζεται τις συγκρούσεις. Τέτοιες συνεχείς, θετικές προσπάθειες αποδεικνύονται πάντα πιο επιτυχημένες από την τιμωρία.

Τέλος, η αντίδρασή σας μετράει!! Αν «εκραγείτε» ή χάσετε την ψυχραιμία σας όταν το παιδί αντιμιλά, τότε να περιμένετε περισσότερη ανυπακοή και περιφρόνηση.  Αντίθετα, το παιδί θα γίνει με τον καιρό πιο συνεργάσιμο, αν καταφέρνετε να παραμένετε ήρεμοι αλλά σταθεροί. Μόνο όταν δείχνουμε σεβασμό προς τα παιδιά μας τότε θα μάθουν να σέβονται εμάς, αλλά και την υπόλοιπη οικογένεια.

Από την επιστημονική ομάδα του Χαμόγελου του Παιδιού

Η Κυριακή του Θωμά

Αφού περάσει η Διακαινήσιμος Εβδομάδα, η Εκκλησία μας, την πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα γιορτάζει την Ψηλάφηση του αποστόλου Θωμά. Όπως μπορείς να διαβάσεις και στο Ευαγγέλιο, που ακούγεται αυτή την Κυριακή στους ορθόδοξους ναούς, η εμφάνιση του Κυρίου στους δέκα μαθητές του, που ήταν κρυμμένοι σ΄ ένα σπίτι, έγινε την ημέρα της Ανάστασής Του. Έλειπε όμως ένας μαθητής του, ο Θωμάς. Όταν συνάντησε τους άλλους μαθητές κι αυτοί του είπαν ότι τους επισκέφτηκε ο Κύριος και τους είπε να έχουν ειρήνη μεταξύ τους και μέσα στις καρδιές τους, ο Θωμάς δεν το πίστεψε. Έδειξε μάλιστα τέτοια δυσπιστία, που ήθελε να έχει χειροπιαστές αποδείξεις· ήθελε να ψηλαφίσει, να αγγίξει τις πληγές από τα καρφιά του Σταυρού κι απ΄ τη λόγχη του στρατιώτη στην πλευρά του Κυρίου.

Κι ο Κύριος εμφανίζεται πάλι μετά από οκτώ μέρες, μια εβδομάδα μετά την Ανάσταση. Τώρα είναι παρόντες και οι ένδεκα μαθητές. Αλλά ο Κύριος απευθύνεται κυρίως στον Θωμά. Τον καλεί να φέρει το δάχτυλό του και να αισθανθεί τις πληγές του Σταυρού. Κι ο «άπιστος» μαθητής ομολογεί μ΄ όλη τη δύναμη της ψυχής του την πίστη του στη θεότητα του αναστημένου Κυρίου.

Σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας μας ο απόστολος Θωμάς, του οποίου η μνήμη τιμάται στις 6 Οκτωβρίου, μετά την Πεντηκοστή διέδωσε το Ευαγγέλιο πηγαίνοντας ανατολικά στην Ασία και φθάνοντας μέχρι τις Ινδίες. Εκεί βρήκε μαρτυρικό θάνατο.

Η ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ

Ήταν γύρω στο 450 μ.Χ., όταν ένας βυζαντινός στρατιώτης που τον έλεγαν Λέοντα έκοβε βόλτες σ’ ένα δασάκι στα μέρη της βασιλεύουσας. Ξαφνικά είδε μπροστά του έναν τυφλό άνθρωπο, που του ζήτησε λίγο νερό για να σβήσει τη δίψα του. Ο Λέοντας προθυμοποιήθηκε να του βρει και να του φέρει νερό. Έψαξε, λοιπόν, στο δάσος για να βρει νερό, αλλά μάταια, και έτσι, επέστρεψε λυπημένος. 

Τότε άκουσε μια γυναικεία φωνή να του λέει: «Δεν χρειάζεται Λέων να αγωνιάς, να άγχεσαι, να στεναχωριέσαι, το νερό είναι δίπλα σου». Και πάλι άκουσε τη φωνή την άγνωστη να τον προστάζει: «Λέων βασιλιά, πάρε απ’ το νερό αυτό και δώσε να πιει να ξεδιψάσει ο τυφλός άνθρωπος. Και κάτι ακόμα, άλειψε μ’ αυτό τα μάτια του και αμέσως θα καταλάβεις ποια είμαι εγώ που σου μιλώ». 

Έτσι, πράγματι, έπραξε ο Λέοντας και αμέσως ο τυφλός είδε το φως του. Αλλά, ταυτόχρονα, άνοιξαν και τα μάτια του Λέοντα, ο οποίος κατάλαβε ότι η φωνή που του μιλούσε ήταν της Παναγίας που έκανε το θαύμα και του μίλησε. Στη Μεγαλόχαρη, άλλωστε, οφείλονταν και το μεγάλο θαύμα της θεραπείας του τυφλού, καθώς και η εύρεση της πηγής του σωτήριου αυτού νερού.

Ο Λέων, ως αυτοκράτορας πλέον, έκτισε πάνω στη θαυματουργή πηγή έναν θαυμάσιο Ναό αφιερωμένο στην Παναγία τη Ζωοδόχο Πηγή, για να θυμίζει τις δωρεές της Θεοτόκου προς αυτόν, αλλά και όλες τις μεγάλες ευεργεσίες της προς το γένος των ανθρώπων. Στη θαυματουργή πηγή αυτού του Ιερού Ναού βρήκε τη γιατρειά του και ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός ο Α', ο Λέοντας ο ΣΤ' ο Σοφός, η γυναίκα του, Αγία Βασίλισσα Θεοφανώ, ο Ρωμανός Α' ο Λεκαπηνός και η γυναίκα του, ο Πατριάρχης Στέφανος, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Ιωάννης, αλλά και πλήθος άρχοντες και απλοί άνθρωποι εκεί γιατρεύτηκαν. Μέχρι και νεκρό ανάστησε το αγιασμένο νερό της Ζωοδόχου Πηγής.

Το Ναό της Ζωοδόχου Πηγής τον γκρέμισαν οι Τούρκοι, για να φτιάξουν με τα υλικά του το τέμενος του Σουλτάνου Βαγιαζήτ. Οι χριστιανοί στη θέση αυτή έχτισαν ένα παρεκκλήσι και αργότερα έναν πιο μεγάλο Ναό (1835). Τα εγκαίνια του Ιερού αυτού Ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Ζωοδόχου Πηγής, γιορτάζει η Εκκλησία μας την Παρασκευή της Διακαινησίμου, δηλαδή την πρώτη Παρασκευή μετά το Πάσχα.  

Ο Ναός αυτός έμεινε γνωστός στην ιστορία ως το αγίασμα του «Μπαλουκλί». «Μπαλούκ» στα τουρκικά σημαίνει ψάρι και η παράδοσή μας λέει πως εκεί, δίπλα στο αγίασμα, στις 23 Μαΐου 1453 τηγάνιζε ψάρια ένας καλόγερος, όταν ξαφνικά, κάποιος του έφερε την είδηση πως πήραν οι Τούρκοι την Πόλη. Ο καλόγερος απάντησε πως μόνο αν τα ψάρια που τηγάνιζε έφευγαν απ’ το τηγάνι και έπεφταν μέσα στο αγίασμα, θα πίστευε ότι έγινε κάτι τέτοιο. Και πραγματικά, τα ψάρια ζωντάνεψαν και έπεσαν μέσα στην πηγή του αγιάσματος. Μέχρι και σήμερα διατηρούνται επτά (7) ψάρια μέσα στη δεξαμενή της Ζωοδόχου Πηγής και μάλιστα σαν να είναι μισοτηγανισμένα απ’ τη μια πλευρά.

Πέρα, όμως, από θρύλους και παραδόσεις, η Παναγία, μητέρα του Χριστού και μητέρα όλων των χριστιανών, παραμένει για όλους μας η Πηγή της Ζωής, επειδή γέννησε τη Ζωή, δηλαδή έφερε τον Χριστό στον κόσμο, ο οποίος είναι η ελπίδα και η προστασία όλων μας.

    ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΖΥΗΝΟΣ

ΠΗΓΗ: PIGIZOIS.GR

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: Η ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ http://akrasakis.blogspot.com/2012/04/blog-post_20.html#ixzz3XXNOWtjq