"ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ"

Ο Δαμιανός καταγράφει στο ημερολόγιό του εμπειρίες και περιστατικά από τη σχολική και την οικογενειακή του ζωή. Με πολύ κέφι μάς μιλά για την αδελφή του την Ασπασία, τους γονείς του, τους φίλους του και, κυρίως, για τις «μεγάλες αποφάσεις» του.

Μπορεί η Ασπασία να γκρινιάζει και να λέει πως στο σπίτι μας μέσα δεν κατοικεί μια οικογένεια, αλλά ένας «θίασος ποικιλιών» (κάτι που εγώ, για να είμαι ειλικρινής, δεν πολυκαταλαβαίνω τι ακριβώς σημαίνει, αλλά πιστεύω πως δεν έχει δίκιο). Η οικογένειά μας είναι μια σοβαρή οικογένεια που έχει και αρχές και παραδόσεις. 

Όλοι μας μοιραζόμαστε τις ευθύνες μας — αυτή είναι η αρχή του μπαμπά.

Όταν σε κάποιον πονά το κεφάλι του, οι υπόλοιποι πρέπει να κάνουν ησυχία — αυτή είναι η αρχή της μαμάς.

Το δωμάτιο του καθενός είναι το βασίλειό του. Κανείς δεν μπαίνει, αν δεν πάρει πρώτα άδεια — αυτή είναι η αρχή της Ασπασίας.

Αν κάνεις μια ζημιά, δε χρειάζεται να την πεις. Άσε τους άλλους να την ανακαλύψουν (μέχρι να γίνει αυτό, η ζημιά θα έχει μικρύνει) — κι αυτή είναι η δικιά μου αρχή.

Αρχές, λοιπόν, έχουμε. Όπως έχουμε και παραδόσεις.

Να, για παράδειγμα, κάθε Μεγάλη Πέμπτη η μαμά φτιάχνει το αγαπημένο της φαγητό, σκορδομακάρονα. Και ο μπαμπάς γκρινιάζει πως όλο το σπίτι βρομά σκόρδο, γι' αυτό κι εκείνος κάθε Μεγάλη Πέμπτη κοιμάται μόνος στον καναπέ του σαλονιού, με την μπαλκονόπορτα ανοιχτή.

Άλλη παράδοση: Κάθε χειμώνα τη μαμά την πιάνει ένας πόνος στην κοιλιά (συνήθως είναι μετά την Καθαρή Δευτέρα, φταίνε, φαίνεται, τα πολλά τουρσιά που τρώει).

Μια ακόμα παράδοση της Καθαρής Δευτέρας είναι να μην μπορεί ο μπαμπάς να σηκώσει το χαρταετό. 

Και, τέλος, μια ακόμα παράδοση που έχουμε στην οικογένεια είναι να φοράμε, η Ασπασία κι εγώ τις Απόκριες, τις φορεσιές που ο μπαμπάς φορούσε όταν ήταν παιδί. 

Γενικά, φαίνεται πως ο μπαμπάς ήταν

Ο άγιος Χαράλαμπος και ένα σπουδαίο θαύμα του

                                   

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ: Ο Άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερέας στη Μαγνησία της Μ. Ασίας. Η ζωή του ήταν μία συνεχὴς υπηρεσία αφοσίωσης στο Χριστὸ και αγάπης προς τον πλησίον. Όταν το 198 ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβήρος εξαπέλυσε διωγμὸ κατὰ των Χριστιανών, ο έπαρχος Λουκιανὸς έφερε μπροστά του το Χαράλαμπο και τον απείλησε ότι θα τον βασάνιζε πολὺ σκληρά, για να αρνηθεῖ το Χριστό. Ο γέροντας λευίτης χαμογελώντας απάντησε: «Εμείς οι χριστιανοί, ειμαστε εξοικειωμένοι με τους αγώνες και τους πολέμους. Όπως οι γενναίοι στρατιώτες δεν επιθυμούν τον ήσυχο θάνατο στο κρεβάτι, αλλὰ τον δοξασμένο της μάχης. Σε μένα υπάρχουν τα γηρατειά, αλλὰ να μάθετε καλὰ ότι στους δικούς μας αγώνες το παν είναι η ψυχή, η αποφασιστικότητα, η αυταπάρνηση. Αυτὰ δεν πέφτουν με την ηλικία, αλλὰ μένουν πάντοτε ανθηρὰ και νέα.». Εκνευρισμένος απὸ τα λόγια αυτὰ ο έπαρχος, διατάζει και τον γδέρνουν ζωντανό. Αυτός, όμως, αντὶ να σπαράζει απὸ τον πόνο, δοξολογούσε το Θεὸ για την αντοχὴ που του

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ

• Άγιε Πολύκαρπε, βόηθα το σπόρο να φυτρώσει και να πολυκαρπίσει.
• Άμα αγκιάξει ο Κουτσοφλέβαρος το πόδι του, θα μας χώσει στα χιόνια.  
• Αν δεν βγει ο Φλεβάρης, δεν μπαίνει ο Μάρτης.  
• Αν της Υπαπαντής δεν φανεί ο ήλιος, θα βρέχει 40 ημέρες. Αν φανεί, θα έρθει καλή χρονιά. 
• Άσπρος Φλεβάρης, χαρούμενος ο χωραφιάρης.
• Γενάρη γέννα το παιδί, Φλεβάρη φλέβισέ το.

"Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΡΝΕΣΤΟΥ"

Η σημερινή ημέρα είναι πολύ σημαντική για τον Ερνέστο: θα γιορτάσει μαζί με τους γονείς του την ΗΜΕΡΑ ΠΟY ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ. Κάθε χρόνο, από τότε που υιοθέτησαν τον Ερνέστο, γιορτάζουν με μεγάλη επισημότητα την επέτειο της ημέρας που πήγαν και τον πήραν.

Επίσης, κάθε χρόνο, διηγούνται στον μικρό, αυτό που εκείνος λέει «η ιστορία μου». Ο Ερνέστος δεν κουράζεται ποτέ να την ακούει, και όσο μεγαλώνει προσθέτει καινούριες ερωτήσεις. Τώρα, καθισμένος στα γόνατα της μητέρας του, με τη γάτα στην αγκαλιά του, ετοιμάζεται να την ακούσει με πολύ μεγάλη προσοχή. Και η μητέρα αρχίζει...

– Πριν από πάρα, μα πάρα πολλές μέρες ήταν ένας άντρας και μια γυναίκα που αγαπιόντουσαν. Ήταν πολύ ερωτευμένοι κι από τον έρωτα αυτόν γεννήθηκε ένα μωρό.

– Εγώ! διακόπτει ο μικρός.

– Ναι, εσύ, και σου έδωσαν το όνομα

10 ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΜΑΜΑΔΕΣ

Πολλές φορές οι γονείς και ειδικά οι μαμάδες νομίζοντας ότι φέρονται σωστά στα παιδιά τους, από την υπερβολική τους αγάπη κάνουν λάθη. Είτε είναι υπερπροστατευτικές προς το παιδί, είτε του κρύβουν την αλήθεια για να μην το στεναχωρήσουν, είτε, είτε, είτε... Η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη, επισημαίνει τα λάθη που κάνουν οι περισσότερες μανούλες. Τσεκάρετέ τα και προσπαθήστε να τα αποφύγετε... Κυρίως, αν είστε νέες μανούλες.

1. Υπερπροστατεύουν σε βαθμό εξάρτησης τα παιδιά τους, με αποτέλεσμα να γίνονται άβουλα και αδρανή.

2. Ανησυχούν υπερβολικά για το οποιοδήποτε απόλυτα φυσιολογικό γεγονός και μεταδίδουν το άγχος τους στα παιδιά, κάνοντάς τα ανασφαλή.
3. Ενδίδουν με μεγάλη ευκολία στις πιέσεις των παιδιών και τους κάνουν τα χατίρια, οπότε κι εκείνα με τη σειρά τους γίνονται χειριστικά.
4. Νιώθουν αισθήματα

ΟΡΦΕΑΣ ΠΕΡΙΔΗΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

Στίχοι-μουσική: Ορφέας Περίδης

Στην έκθεση των λουλουδιών, τ' αρχαία ανθεστήρια
ποια λέξη είπες κι έλυσες του κόσμου τα μυστήρια
Και του κυπαρισσιού η καρδιά στου έρωτα τους χτύπους
κι ο Τρύφωνας των αμπελιών ευχολογάει στους κήπους;

Πίσω από μάσκες έβλεπες, ποιός να κρυφτεί από σένα;
Μια μεθυσμένη αποκριά απ' το δικό σου βλεμμα
τα χιόνια εκείνη τη χρονιά τα δέντρα έξω στολίσαν
μα εσύ μια λέξη φώναξες κι οι αμυγδαλιές ανθίσαν;

Το μήνα της συγχώρεσης στο τέλος του χειμώνα
τα δυα σου μάτια σαν πυρσούς θα τα θυμάμαι αιώνια
Μες στη γιορτή των χωρισμών με γέλιο πικραμένο
ο παιδικός μου έρωτας σαν μέλι ναρκωμένο.

Φεβρουάριος, ο Χαρούμενος Κουτσοφλέβαρος είναι εδώ

Ο Φεβρουάριος, που σηματοδοτεί το πέρασμα από τον χειμώνα στην άνοιξη, στην αναγέννηση της φύσης, πήρε την ονομασία του από το λατινικό ρήμα februare = εξαγνίζω.
Ο αρχαίος μήνας του καθαρμού, των εξαγνισμών για να περάσει ο Άνθρωπος στη νέα εποχή καθαρός.

Ο αρχαίος αττικός Ανθεστηριών με εορτές για τα νέα κρασιά, ευωχία, "τα εξ αμάξης" πειράγματα και λοιδωρίες, αλλά και τελετές με την παρασκευή πανσπερμίας για τις ψυχές των νεκρών και σε ανάμνηση του Κατακλυσμού του Δευκαλίωνα.

Η περίοδος της Αποκριάς με τα έθιμα, τις μεταμφιέσεις, τις βωμολοχίες, τις μιμητικές κινήσεις, τους συμβολικούς χορούς και τα τραγούδια κρατούν από τα πανάρχαια χρόνια με σκοπό την

Υπαπαντή του Κυρίου

Σήμερα 2 Φεβρουαρίου, η Χριστιανική πίστη γιορτάζει την Υπαπαντή του Χριστού, μία από τις 12 μεγάλες γιορτές (Δωδεκάορτον) της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας.

Η ημέρα της Υπαπαντής εορτάζεται σε ανάμνηση του ερχομού Του στο Ναό των Ιεροσολύμων και στον καθαρισμό της Παναγίας από τη λοχεία. Ετυμολογικά σημαίνει προϋπάντηση και στον αγγλόφωνο κόσμο είναι γνωστή ως Candlemas.

Το εκκλησιαστικό γεγονός εξιστορεί ο

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ