Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας πελαργός, που τον έλεγαν Μπέλη. Ο Μπέλης, λοιπόν, ήταν πάρα πολύ τεμπέλης. Δεν είχε μόνο το όνομα, είχε και τη χάρη!
Μια ζωή έβρισκε πατέντες για να κάνει τα πράγματα πιο εύκολα. Και ποια είναι η ιδιότητα των πελαργών; Να πετάνε...
Ο καλός μας φίλος ο Μπέλης, αναρωτιόταν: Πώς θα γίνει να μην πετάω;
Σκέφτηκε από δω, σκέφτηκε από κει... Ώσπου πάει η ματιά του στο περιοδικό που ήταν στο τραπέζι. Και τι είδε, λέτε; Ένα υπέροχο και σωτήριο, για τον πελαργό μας, αερόστατο!
— Αααα! Αυτό είναι υπέροχο! αναφώνησε.
— Θα μετακινούμαι με αυτό το πανέμορφο αερόστατο! είπε.
— Και δεν θα κουνάω πια τα φτερά μου! Δεν θα χρειάζεται... Θα την αράζω εκεί μέσα και τέλειωσε το θέμα! Μια χαρά θα τη βολεύω, είπε ο τεμπέλης Μπέλης και αμέσως, σήκωσε το τηλέφωνο για να το παραγγείλει!
Πέρασαν τρεις μέρες και το κουδούνι, τελικά, χτύπησε. Ο τεμπέλης Μπέλης κοιμότανε στο ζεστό του κρεβάτι. Τσαντισμένος, σηκώθηκε και πήγε να δει στην πόρτα ποιος χτυπούσε το κουδούνι του στις 2.00 το μεσημέρι!
— Αααα! Μου φέρατε το αερόστατο; Πολύ ωραία! είπε ο τεμπέλης Μπέλης.
— Ναι, κύριε! είπε ο διανομέας.
— Υπογράψτε εδώ, παρακαλώ! Και ο Μπέλης σήκωσε ανόρεχτα το φτερό του και υπέγραψε.
Μπήκε στο σπίτι και ήταν πολύ χαρούμενος με τον εαυτό του. Θα απλούστευε τη ζωή του, για μια ακόμη φορά...
Αλλά, τεμπέλιαζε να διαβάσει τις οδηγίες χρήσεις, ο φίλος μας ο Μπέλης. Για το πώς θα βάλει μπρος το καινούριο του αερόστατο!
Έτσι, λοιπόν, πήρε έναν υπνάκο... Όταν σκοτείνιασε πια, ο τεμπέλης Μπέλης ξύπνησε...
— Άουχ! χασμουρήθηκε...
Και του ήρθε η λαχτάρα να πετάξει... Άλλα όχι με τα δικά του φτερά...
Έτσι, λοιπόν, βγήκε στον κήπο για να ανέβει στο καινούριο του αερόστατο. Δεν είχε ιδέα βέβαια πώς να το χειριστεί, γιατί δεν είχε διαβάσει τις οδηγίες χρήσης... Από τεμπελιά φυσικά...
Και ανέβηκε στο καινούριο του αερόστατο. Αυτό άρχισε να ανεβαίνει ψηλά! Πολύ ψηλά! Ώσπου, ξαφνικά, το αερόστατο άρχισε να πέφτει με μεγάλη ταχύτητα!
Ο τεμπέλης Μπέλης τα έχασε! Δεν ήξερε τι να κάνει! Βλέπετε, δεν είχε πάρει μαζί του τις οδηγίες χρήσης...
— Αχ, Θεέ μου! Τι θα κάνω τώρα; φώναξε.
Το αερόστατο έπεφτε όλο και πιο γρήγορα... Είχε πανικοβληθεί ο τεμπέλης Μπέλης και έκανε, επιτέλους, αυτό που θα έπρεπε να είχε κάνει εδώ και πολλά πολλά χρόνια! Να πετάξει...
Πετούσε με τις ώρες... Και από εκείνη τη μέρα, πετούσε συνέχεια... Και χαιρότανε τη ζωή του! Πέταξε και όλα εκείνα τα γκατζετάκια που τα είχε για να του κάνουν τη ζωή πιο εύκολη!
Ήταν πια ελεύθερος!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου