χειροκροτούσαν - απίστευτων χρόνων θραύσματα
μετέωρα όλα.
Στο λουτρό από δίπλα οι βρύσες ανοιχτές
μπρούμυτα στο προσκέφαλό μου
θεωρούσα τις πληγές με το άσπιλο λευκό που με πιτσίλιζαν
τι ωραία Θεέ μου τι ωραία
χαμου στο χώμα ποδοπατημένη
να κρατάω ακόμη μες τα μάτια μου
ένα τέτοιο μακρινό του παρελθόντος πένθος.
Κι από την ανάποδης φοριέται η φαντασία
και σε όλα τα μεγέθη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου