Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΡΛΕΚΙΝΟΥ

Μια φορά κι έναν καιρό στην πόλη με τις γόνδολες,τη Βενετία,ζούσε ένα φτωχό παιδάκι, ο Αρλεκίνος.Τις μέρες της Αποκριάς,στη Βενετία γιορτάζουν το καρναβάλι με παρελάσεις και γιορτές.Όλοι ντύνονται μασκαράδες και κρυμμένοι πίσω από τις μάσκες τους γλεντάμε μέχρι το πρωί.

Ο μικρός Αρλεκίνος ,κάθε απόγευμα,καθόταν στο παράθυρο, έβλεπε τους γελαστούς μασκαράδες που περνούσαν παρέες παρέες κάτω από το σπίτι του και μερικές φορές ένα δάκρυ
κυλούσε στο μαγουλάκι του.Θυμόταν πως ντυνόταν και αυτός μασκαράς μαζί με τον πάτερα του και τη μητέρα του και κάνανε βόλτες στη πλατεία του Αγίου Μάρκου με τα περιστέρια.

Τώρα πια ήταν όλα διαφορετικά!!!!! Ο πατέρας είχε πεθάνει και η μητέρα του με μεγάλη δυσκολία κατάφερνα να πληρώσει τα έξοδά τους.Σκούπιζε, λοιπόν, το δάκρυ του και χαιρετούσε τους γελαστούς μασκαράδες που του φώναζαν να κατέβει μαζί τους στο γλέντι.

Η μαμά  του είδε το το κρυφό δάκρυ του Αρλεκίνου  και ανέβηκε στη σοφίτα αποφασισμένη να βρει κάτι, έστω κι ένα παλιό ρούχο ,για να μασκαρέψει το λυπημένο παιδί της .Κάτι μικρά
κουρελάκια από υφάσματα της έδωσαν την ιδέα! Τα μάζεψε όλα,πήρε τα ραφτικά της και δούλεψε μέχρι το πρωί.Ένωσε τα μικρά κομματάκια,έκανε ένα μεγάλο πολύχρωμο πανί και μ αυτό έραψε μια φανταχτερή στολή που άλλη δεν είχε ξαναγίνει!
Ξξύπνησε χαρούμενη και τον εντυσε με τη στολή.Φούντωσε τα κατσαρά καστανά μαλάκια του παιδιού και, σαν τελευταία πινελιά άνοιξε δυο τρύπες με το ψαλίδι της σε μια μαύρη βελούδινη λωρίδα και την έδεσε στα μάτια του παιδιού για μάσκα!Το αποτέλεσμα ήταν θαυμάσιο

Ευτυχισμένος ο Αρλεκίνος , με τα δάκρυα απ' τα παράπονα να λάμπουν στα ματάκια του ,έδωσε ένα σκαστό φιλί στη μανούλα του και έτρεξε στην πλατεία.

Τα πυροτεχνήματα έλαμπαν στον ουρανό και τα παιδιά μάζευαν καραμέλες και σοκολάτες που πετούσαν οι άρχοντες από τα μπαλκόνια.

Οταν έφτασε στην πλατεία ο Αρλεκίνος,όλοι θαύμαζαν τη φορεσιά του, κι εκείνος χαρούμενος άρχισε να χορεύει χωρίς να φανερώνει ποιος είναι.

-Ποιος είσαι ? τον ρωτούσαν πολλοί. Είσαι από τη Βενετία? Που αγόρασες αυτή τη θαυμάσια στολή?

Ο Αρλεκίνος χαμογελούσε και κρατούσε φυλαγμένο το μυστικό του,ώσπου μια κοπελίτσα του άρπαξε τη μάσκα.

Εείναι ο Αρλεκίνος !!! φώναξαν κάποιοι ξένοι.

Αυτός είναι ο βασιλιάς του καρνάβαλου, φώναξαν όλοι μαζί και του προσφεραν φρουρά και γλύκα χορεύοντας χαρούμενοι γύρω του.

Ο Αρλεκίνος χήρεψε ξέφρενη ούλη νυχάτα και το πρωί γύρισε στο σπίτια του φορτωμένος με γλυκά.

Ενας χρόνος πέρασα . Την επόμενη χρόνιε , μόλις πλησίαζε η Αποκριά , όλοι έτρεμαν στη μητέρα του Αρλεκίνου και πλήρωναν όσο όσο για να ράψουν μια πολύχρωμη φορεσιά αρλεκίνου!