ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΗΡΕ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ Ο ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

Ο Φεβρουάριος είναι ο δεύτερος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό Ημερολόγιο. Ονομάζεται κουτσός Φεβρουάριος ή Φλεβάρης ή Κουτσοφλέβαρος (επειδή έχει 28 ημέρες και κάθε τέσσερα χρόνια έχει 29). Στην Ελλάδα και την Κύπρο τον συναντάμε με διάφορες άλλες ονομασίες, σχετικές με τη μικρή του διάρκεια, όπως: Μικρός, Κουτσός, Φλιάρης, Γκουζούκης, Ληψομήνας, Κουτσούκης και Κούτσουρος (γιατί κατά κάποιον τρόπο είναι κουτσουρεμένος). Στον Πόντο τον ονόμαζαν, συνήθως, Κούντουρο, γιατί έχει
κοντή ουρά και είναι λειψός σε σχέση με τους άλλους μήνες. 

Ο λαός μας τον ονόμασε Φλεβάρη, επειδή «ανοίγει τις φλέβες του» και γεμίζει τη γη νερά. Στη Θράκη υπάρχει το ρήμα φλεβαρίζω = πλημμυρίζω, επειδή τα χωράφια φλεβαρίζουν = πλημμυρίζουν από τις βροχές. Λέγεται και Τρυγητής, γιατί στον αγροτικό βίο ο Φλεβάρης είναι ο μήνας των αμπελιών. Τότε γίνεται το κλάδεμα, το καθάρισμα και
το τσάπισμα των αμπελιών. Τότε βάζουν και καταβολάδες, δηλαδή φυτεύουν αμπέλια (εκτός και αν είναι δίσεκτος ο χρόνος). Στις περιοχές που είναι ανεπτυγμένη η αμπελουργία ο Φλεβάρης λέγεται και Κλαδευτής. Επίσης, λέγεται και Μεθυσμένος, λόγω του άστατου καιρού που έχει.

Στα λατινικά, η λέξη Φεβρουάριος προέρχεται από το ρήμα «εξαγνίζω, καθαρίζω» (februare), {ουσ. «κάθαρση» (februum)}, λόγω των θρησκευτικών εορτών εξαγνισμού και καθαρμού (Februa ή Februatio) που τελούνταν στη Ρώμη στη διάρκεια του μήνα. Ο μήνας, λοιπόν, που περιλάμβανε τους καθαρμούς ονομάστηκε Februarious mensis και μετά από παράλειψη του mensis (μήνας) έμεινε η λέξη Φεβρουάριος. Το όνομα «Φλεβάρης» προέρχεται από τις «φλέβες», δηλαδή τα υπόγεια νερά που αναβλύζουν στη διάρκειά του από τις πολλές βροχές, ενώ η γιορτή του Αγίου Τρύφωνα -την 1η του μήνα- του έδωσε και το όνομα «Αϊ-Τρύφωνας». Ο Φεβρουάριος ήταν αφιερωμένος από τους Ρωμαίους στον εξαγνισμό και στο θεό του Άδη, Φέβρουρο και γι’ αυτό θεωρούνταν μήνας των νεκρών, μήνας πένθους. Επιπρόσθετα, επειδή ήταν πολύ βροχερός τον είχαν αφιερώσει και στον Ποσειδώνα. 

Με την καθιέρωση του Ιουλιανού Ημερολόγιου (46 π.χ.) περιορίστηκαν οι μέρες του Φεβρουαρίου από 30 που ήταν ως τότε σε 29, και την εποχή του αυτοκράτορα Αυγούστου του αφαιρέθηκε μια ακόμη ημέρα και έγιναν 28. Η ημέρα αυτή προστέθηκε στο μήνα Αύγουστο προς τιμήν του Αυτοκράτορα. Για να συντονιστεί το ημερολόγιο των 365 ημερών προς το ηλιακό έτος, καθιερώθηκε η αύξηση των ημερών του Φεβρουαρίου κατά μια, κάθε τέσσερα χρόνια. Έτσι, όταν ο Φεβρουάριος έχει 29 ημέρες, το έτος λέγεταιδίσεκτο. Ο λαός μας πιστεύει ότι το δίσεκτο έτος είναι κακότυχο και δεν πρέπει να γίνονται γάμοι, να χτίζονται σπίτια και να φυτεύουν αμπέλια οι γεωργοί.

ΓΙΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
Την 1η Φεβρουαρίου είναι η γιορτή του Αγίου Τρύφωνα, ο οποίος θεωρείται φύλακας των αμπελιών. 

Στις 2 Φεβρουαρίου γιορτάζεται η Υπαπαντή του Κυρίου, σε ανάμνηση της συνάντησης του Συμεών με τον Ιησού. Ο Συμεών, ένας δίκαιος, ευλαβής και ηλικιωμένος ιερέας, τον οδηγεί στο Ιερό, συνοδευόμενος από την Παναγία και τον Ιωσήφ. Αυτήν την ημέρα συνηθίζονται  να γίνονται προβλέψεις σχετικά με τον καιρό: «Ό,τι καιρό κάνει της Υπαπαντής, θα βαστάξει σαράντα ημέρες» ή «Αν είναι καλός ο καιρός στις 2 Φεβρουαρίου, ο βαρύς χειμώνας θα διαρκέσει για πολύ καιρό ακόμα».

Στις 3 Φεβρουαρίου γιορτάζει ο Άγιος Συμεών. Τιμάται από τις εγκύους, που έλεγαν παρετυμολογώντας: «Για να μη γεννηθεί το παιδί σημειωμένο».

Στις 10 Φεβρουαρίου γιορτάζει ο Άγιος Χαράλαμπος.

Την Πρώτη Κυριακή της Αποκριάς οι μεταμφιέσεις και οι παράδοξοι χοροί των μασκαράδων γίνονται για να ξυπνήσουν τα πνεύματα της βλαάστησης.

H Καθαρή Δευτέρα είναι μια πανάρχαιη γιορτή, που σχετίζεται, κυρίως, με τις πομπές των «Κατ’  Αγρούς Διονυσίων», αλλά και με ορισμένες Απολλώνιες ιδέες λατρευτικού περιεχομένου. Στις μέρες μας συνηθίζεται ο εορτασμός με ομαδική έξοδο στην εξοχή. 

Αρχαίες γιορτές ήταν τα Ανθεστήρια, Χόες. Στην Αττική γιόρταζαν τα πρώτα άνθη της αμυγδαλιάς με διαγωνισμούς οινοποσίας. Άνοιγαν τους πίθους με το κρασί (πιθοίγια) και γέμιζαν τις κρασοκανάτες (χόες). Νικητής ήταν όποιος άδειαζε πρώτος την κρασοκανάτα που χώραγε περισσότερο από δύο λίτρα.

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΣΣΙΑΝΟΥ
Κάθε τέσσερα χρόνια, όπου το έτος είναι δίσεκτο, και την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου, δηλαδή στις 29 του μήνα, γιορτάζει ο Άγιος Κασσιανός. Η περίεργη αυτή γιορτή, έδωσε αφορμή για διάφορες λαϊκές ερμηνείες και περιπαίγματα.

Στη Μυτιλήνη, τη γιορτή του Αγίου Κασσιανού τη θεωρούν ως γιορτή των τεμπέληδων! Λένε μάλιστα: «Του Κασσιανού γιορτάζουν οι οκνοί (οι τεμπέληδες)». Η παράδοση από τη Μυτιλήνη, που εξηγεί τις παραπάνω εκφράσεις, είναι η εξής:

Μια μέρα που ο Χριστός γύριζε με τους Αποστόλους, έκατσε σε ένα μέρος να ξεκουραστεί. Πάνε τότε όλοι οι Άγιοι κοντά, για να του γυρέψουν δουλειά. Πάει ο Αϊ-Νικόλας και του λέει:

_ Χριστέ μου για πες μου, τι να κάνω; Λέει τότε ο Χριστός:

_ Πήγαινε να δεις ποια καράβια και καΐκια βολοδέρνουν και απέ να τα σώζεις. Πάει ο Αϊ-Τρύφωνας και του λέει:

_ Εγώ τι θέλεις να κάνω;

_ Αμ’ το κλαδευτήρι το ‘χεις στη μέση σου και κρέμεται, τι ρωτάς, λοιπόν; Πήγαινε στα χωράφια και στα αμπέλια και κάνε τη δουλειά σου. Διώξε τις αρρώστιες απ’ τα δέντρα κι όλα τα κακά! Ένας ένας πήγαν όλοι οι Άγιοι στον Χριστό και ανέλαβαν τη δουλειά τους. Πίσω πίσω πήγε και ο Άγιος Κασσιανός και λέει:

_ Εγώ Χριστέ μου, τι να κάνω; Γέλασε τότε ο Χριστός, δε βάσταξε και του ‘πε:

_ Αμ’ εσύ είσαι που είσαι οκνός! Φύλαγε, λοιπόν, τον Φλεβάρη! Κι άμα δεις και τραβάει είκοσι εννιά, έμπα μέσα στο είκοσι εννιά και κάνε τη δουλειά σου. Πάλι, σα δεν έχει είκοσι εννιά, κάτσε απ’ όξω.

ΕΡΓΑΣΙΕΣ 

• Συντήρηση κοπριάς σε λάκκους.
• Σβάρνιση χωραφιών.
• Φύτεμα πατατών.
• Προετοιμασία χωραφιών για σπορά ανοιξιάτικων σιτηρών και ενίσχυση με λίπασμα.
• Κλάδεμα αμπελιών και δέντρων.
• Καθάρισμα μαντριών.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΗΡΕ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ Ο ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ http://akrasakis.blogspot.com/2012/02/blog-post_02.html#ixzz3zAnYnwz0