ΟΤΑΝ ΜΑΛΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ...

Για πολλούς γονείς (για να μην πούμε για όλους) υπάρχουν στιγμές που η φωνή και τα αισθήματα δεν ελέγχονται. Και τότε φωνάζουμε. Τι συμβαίνει, όμως, όταν φωνάζουμε στα παιδιά μας, και πώς μπορούμε να αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας για το καλό τους;

Οι γονείς φωνάζουν όταν νιώσουν πως δεν μπορούν άλλο να διαχειριστούν μία κατάσταση, αλλά σπάνια αυτή η τακτική λύνει τα προβλήματα. Μπορεί να κάνει τα παιδιά να σταματήσουν να μιλάνε, ακόμα και να γίνουν πιο υπάκουα για λίγο καιρό, αλλά δεν πρόκειται να τα βοηθήσει να γίνουν καλύτερα. Κάνει τα παιδιά να μας φοβούνται και όχι να καταλαβαίνουν τις συνέπειες των πράξεών τους. Και αυτό είναι ιδιαίτερα κακό, μιας και τα παιδιά βασίζονται στους γονείς τους για να μάθουν τα πάντα, και ομοίως, χτίζουν τη συμπεριφορά τους. 

ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ;
Όλοι ξέρουμε –καθώς όλοι το έχουμε ζήσει, ως παιδιά– πως αν αυξάνεται ο τόνος της φωνής, το μήνυμα δεν γίνεται πιο καθαρό. Αντ’ αυτού, θα κάνετε το παιδί σας να “κατεβάσει παντζούρια” και να μην πειθαρχεί. Επιπλέον, πρόσφατες μελέτες δείχνουν πως οι δυνατές φωνές κάνουν τα παιδιά πιο επιθετικά, σε σωματικό και λεκτικό επίπεδο. Τα τρομάζουν και τους δημιουργούν αισθήματα ανασφάλειας. Αντιθέτως, η ηρεμία κάνει το παιδί να καταλαβαίνει ότι βρίσκεται σε έναν χώρο που το αγαπούν και το δέχονται. Άλλες επιπτώσεις του να φωνάζουμε είναι οι εξής:

• Το παιδί αρχίζει να φωνάζει και αυτό, καθώς πιστεύει ότι έτσι θα ακουστεί.
• Αντιμιλάει συχνά, αλλά υψώνει και τη φωνή του.
• Η σχέση σας δεν είναι σταθερή και υπάρχουν συχνές εκρήξεις οργής, με αποτέλεσμα να

ΜΗΝ "ΠΝΙΓΕΤΕ" TO ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΣΤΑ ΔΩΡΑ!

Σε κάθε γιορτή έχουμε το ίδιο δίλημμα: Τι να τους πάρουμε, τα έχουν όλα. Τα παιδιά μας, τα ανίψια, τα βαφτιστήρια, τα παιδιά των φίλων, πριν προλάβουν να επιθυμήσουν κάτι, το έχουν κιόλας αποκτήσει. Και κάθε χρόνο, τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, επαναλαμβάνεται η ίδια τελετουργία: Εμείς και όλοι οι υπόλοιποι μαζί τα πνίγουμε στα δώρα. Πριν κάνετε λοιπόν το κουμάντο σας και φέτος με τον Αϊ-Βασίλη, διαβάστε τις παρακάτω απαντήσεις στις πιο καίριες ερωτήσεις σχετικά με τα δώρα των παιδιών, τα καλά και τα στραβά τους.

1. ΓΙΑΤΙ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΔΩΡΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ;

Κατ’ αρχάς είμαστε όλοι παιδιά της εποχής μας. Όλα όσα βλέπουμε, δηλαδή, μας γεννούν επιθυμίες, ενώ κατά καιρούς όλοι μας μπερδεύουμε το «ευχαριστιέμαι» με το «ξοδεύω» και το «υπάρχω» με το «έχω». Έτσι και με τα παιδιά μας, συχνά τείνουμε να πιστέψουμε ότι

ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΔΑΞΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΔΑΞΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Υπάρχει μια περίοδος του έτους, η οποία έχει ξεχωριστή σημασία για όλους μας, αλλά ακόμη περισσότερο για τα μικρά παιδιά. Η περίοδος των Χριστουγέννων κρύβει μια μαγεία με πολλά φανερά, αλλά και κρυφά νοήματα, στα οποία οι ενήλικες συχνά δε δίνουν μεγάλη σημασία, ενώ τα παιδιά, αντίθετα, μέσα από αυτά απορροφούν πληροφορίες, χωρίς καν να τις αναγνωρίζουν. Τα Χριστούγεννα είναι η ιδανική περίοδος να «αναζητήσουμε» τα συναισθήματά μας, μεταλαμπαδεύοντάς τα στα παιδιά μας. Μια ευκαιρία για εμάς, ένα σπουδαίο δώρο για τα παιδιά…

Υπάρχουν κάποια σημεία, στα οποία αξίζει να σταθούμε:

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ «ΔΙΝΩ» (Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ)

Μία από τις πιο βαθιές έννοιες των Χριστουγέννων αποτελεί εκείνη της προσφοράς. Η ανιδιοτελής προσφορά αγάπης, φροντίδας και η παροχή υλικών και συναισθηματικών αγαθών προς τον συνάνθρωπο είναι μια έννοια, την οποία συχνά οι ρυθμοί της καθημερινότητας δεν μας επιτρέπουν να ακολουθούμε. Μέσα όμως από την προσφορά, μπορούμε να βελτιώσουμε πτυχές της προσωπικότητάς μας. Κι αυτό αποτελεί ένα χρήσιμο «μάθημα» και για τα παιδιά μας.

Σε αυτά τα πλαίσια έγκειται και η έννοια της φιλανθρωπίας, μέσω της προσφοράς μας σε λιγότερους τυχερούς συνανθρώπους μας. Ένα σκέπασμα, λίγα χρήματα ή ακόμη και μόνο μια καλή κουβέντα, αρκεί πολλές φορές για να απαλύνει τον πόνο τους.

Μπορείτε, αν θέλετε, να τους μιλήσετε για το συναίσθημα του να «δίνω, χωρίς να περιμένω αντάλλαγμα», φέρνοντας ως παράδειγμα τη φροντίδα και το καταφύγιο που παρείχαν οι απλοί βοσκοί στον Χριστό, κατά τη γέννησή του μέσα στη φάτνη και εξηγώντας τους ότι ακόμη και μέσα από μια μικρή και απλή προσφορά, μπορεί να προκύψει κάτι σπουδαίο.

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ «ΠΑΙΡΝΩ» (ΤΟ ΔΩΡΟ)

Εδώ, εκείνο στο οποίο θα πρέπει να δώσουμε σημασία είναι ο λόγος για τον οποίο το παιδί θα λάβει ένα δώρο. Συνήθως, τα παιδιά συνδυάζουν τα δώρα ως ανταμοιβή για μια καλή πράξη. Ένας καλός βαθμός στο σχολείο ή ένα

Η πρώτη μέρα του χειμώνα

Η 21η Δεκεμβρίου αποτελεί την ημέρα κατά την οποία και επισήμως μπαίνουμε στον χειμώνα, μέσω του χειμερινού ηλιοστασίου, το οποίο συνδέεται με τα Χριστούγεννα.

Πολλοί ανθρώπινοι πολιτισμοί εόρταζαν και εορτάζουν τόσο το χειμερινό όσο και το θερινό ηλιοστάσιο, όπως και τις ισημερίες, πράγμα που αντικατοπτρίζεται και σε κοντινές ημερολογιακά φαινομενικά άσχετες θρησκευτικές εορτές.

Το γνωστότερο παράδειγμα για το χειμερινό ηλιοστάσιο είναι τα Χριστούγεννα. Από τις 17 ως τις 23 Δεκεμβρίου, οι αρχαίοι Ρωμαίοι εόρταζαν τα Σατουρνάλια και στις 25 Δεκεμβρίου τα Μπρουμάλια (η λέξη υποδηλώνει τη μικρότερη ημέρα του χρόνου, dies brevissima > brevma > bruma, δηλ.το χειμερινό ηλιοστάσιο). Σε αυτά τιμούσαν την «ημέρα της γεννήσεως του αήττητου Ήλιου» (dies natalis invicti Solis), αφού ο Ήλιος από εκείνες τις ημέρες έπαυε να χαμηλώνει την τροχιά του

ΕΝΑΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΜΥΘΑΣ..

Με τα Χριστούγεννα να πλησιάζουν όλο και πιο γρήγορα, οι ευκαιρίες να περάσετε λίγο χρόνο με τα μικρότερα μέλη της οικογένειας είναι περισσότερες. Και παρόλο που ζούμε σε μια εποχή που η τεχνολογία έχει εισβάλει σε κάθε τομέα της ζωής μας, τίποτα δεν αρέσει πιο πολύ στα παιδιά από μια καλή ιστορία. Φτάνει να είναι πραγματικά καλή.

Τα μικρά παιδιά λατρεύουν να ακούνε παραμύθια. Κρέμονται από τα χείλη ενός καλού αφηγητή, ο οποίος μπορεί να τα ταξιδέψει σε χώρες μαγικές, σε μακρινούς προορισμούς. Να τους μιλήσει για ήρωες και δράκους, νεράιδες και κακές μάγισσες, ζωάκια που σπεύδουν στο πλευρό αβοήθητων ανθρώπων και οτιδήποτε άλλο μπορεί να εξάψει την, ούτως ή άλλως, ζωηρή φαντασία τους. 

Ακριβώς, όμως, επειδή η φαντασία τους οργιάζει, αλλά και επειδή υπάρχουν τόσα ερεθίσματα εκεί έξω, χρειάζεται αρκετή προσπάθεια για να κεντρίσει κανείς το ενδιαφέρον τους. Για αυτό, μαζέψαμε μερικές συμβουλές που θα σας βοηθήσουν να γίνεται ο αγαπημένος παραμυθάς (με την καλή έννοια) της οικογένειας και να βγαίνετε πάντα νικητής στο ντέρμπι "παραμύθι vs κονσόλες".

Έστω, για τα λίγα πρώτα χρόνια της ζωής των παιδιών, των εγγονιών, των ανιψιών και όλων τους των φίλων.

ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
Το διάβασμα ενός παραμυθιού σε ένα

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΑΓΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Η μαγεία των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς είναι ένα συνονθύλευμα αισθήσεων και αναμνήσεων, που δημιουργούνται από τις παραδόσεις που ακολουθούμε κατά τη διάρκεια των χρόνων. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να δημιουργήσουμε όμορφες και απλές οικογενειακές παραδόσεις, που θα μας βοηθήσουν να αποκτήσουμε υπέροχες εμπειρίες. Λίγες ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα και, ιδίως, αφού κλείσουν τα σχολεία και τα παιδιά έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο, μπορούμε να τον γεμίσουμε απολαυστικά, ξεκινώντας το μαγικό ταξίδι των αναμνήσεων! 

Μια βραδιά το χρόνο, σχετικά κοντά στις ημέρες τις Πρωτοχρονιάς, που οι περισσότεροι έχουν στολίσει τα σπίτια τους, μπορούμε να παίρνουμε την αγαπημένη μας κουβερτούλα, να βάζουμε ζεστά ροφήματα στα θερμός μας και να μπαίνουμε στο αυτοκίνητο πηγαίνοντας μια βόλτα στη γειτονιά, ψάχνοντας να βρούμε το πιο όμορφα φωτισμένο σπίτι! 

Κάθε χρόνο μπορούμε να διαλέγουμε και να αγοράζουμε από ένα στολίδι. Με τον τρόπο αυτό, αν έχουμε παιδιά, όταν θα έρθει η στιγμή που θα ενηλικιωθούν και θα φύγουν από το σπίτι, θα μπορούν, κυριολεκτικά, να πάρουν μαζί τους κάποιες από τις αναμνήσεις τους! 

 
Τα βράδια, από την παραμονή των Χριστουγέννων και μέχρι την Πρωτοχρονιά, μπορούμε να κάνουμε οικογενειακά πάρτι, φορώντας τις πιζάμες μας! Μαζευόμαστε γύρω από το δέντρο, κρατώντας από ένα ποτήρι χυμό, γάλα ή τσάι και διαβάζουμε έναχριστουγεννιάτικο παραμύθι, μοιραζόμαστε μια χριστουγεννιάτικη προσωπική ιστορία ή παρουσιάζουμε τα χριστουγεννιάτικα έθιμα και παραδόσεις κάποιας μακρινής χώρας! 

Σημαντικό μέρος της χριστουγεννιάτικης μαγείας είναι το παιχνίδι. Μπορούμε να διοργανώσουμε βραδιές επιτραπέζιου παιχνιδιού, να φτιάξουμε όλοι μαζί απλές κατασκευές, όπως κάρτες από φωτογραφίες μας που θα στείλουμε σε φίλους και συγγενείς, να καταστρώσουμε ένα παιχνίδι θησαυρού ψάχνοντας τα χριστουγεννιάτικα δώρα σε όλο το σπίτι! 

Σχεδόν σε κάθε πόλη πραγματοποιούνται χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις. Αφού μάθουμε πού και πότε έρχεται ο Άγιος Βασίλης στην πλατεία μας, κανονίζουμε μια επίσκεψη στο σπιτικό του! 

Μια ακόμη ιδέα που μπορεί να γίνει παράδοση, είναι να βλέπουμε μια χριστουγεννιάτικη ταινία όλοι μαζί οικογενειακά, κάθε χρόνο. Μπορούμε να κουλουριαστούμε όλοι μαζί κάτω από μια κουβέρτα στον καναπέ, να πάρουμε τα αγαπημένα μας σνακ και να απολαύσουμε την ταινία που επιλέξαμε! 

Η μουσική δημιουργεί δυνατές αναμνήσεις. Ας φροντίσουμε να γεμίσουμε το σπίτι με όμορφες χριστουγεννιάτικες μελωδίες! Οι πιο έντονες, όμως, αναμνήσεις δημιουργούνται από τις μυρωδιές. Μοσχοκάρυδο, γαρύφαλλο, κανέλα σε γλυκά και σε φαγητά… Φτιάξτε όλοι μαζί κουλουράκια. Δώστε το σχήμα που σας αρέσει, στολίστε τα με ζαχαρωτά και μοιράστε τα στους αγαπημένους σας! Αν έχει κάτι σε πληθώρα η εορταστική περίοδος των Χριστουγέννων, είναι οι μυρωδιές! 
Δημιουργήστε όμορφες αναμνήσεις που θα σας συντροφεύουν μια ζωή και τα Χριστούγεννα θα είναι μαγικά! 

ΠΗΓΗ: BORO.GR

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΑΓΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ http://akrasakis.blogspot.com/2015/12/blog-post_20.html#ixzz4T4XOKHdP

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΚΑΛΤΣΑ

Η χριστουγεννιάτικη κάλτσα είναι μία άδεια κάλτσα ή ένας σάκος σε σχήμα κάλτσας, που συνηθίζουν να κρεμάνε τα παιδιά την παραμονή των Χριστουγέννων, για να τη βρει ο Άγιος Βασίλης και να τη γεμίσει με μικρά παιχνίδια, γλυκίσματα, φρούτα και λεφτά όταν έρθει να τους επισκεφτεί. Η παράδοση θέλει τα παιδιά που δεν ήταν φρόνιμα καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς, να βρίσκουν μόνο ένα κομμάτι κάρβουνο μέσα στην κάλτσα τους.

Τα παιδιά σε κάθε γωνιά του κόσμου διατηρούν αυτή την παράδοση της χριστουγεννιάτικης κάλτσας, μέχρι και τις μέρες μας. Σε μερικές χώρες, υπάρχουν παρόμοια έθιμα. Στη Γαλλία, για παράδειγμα, τα παιδιά βάζουν τα παπούτσια τους δίπλα στο τζάκι, ένα έθιμο που χρονολογείται από τότε που τα παιδιά φορούσαν ακόμα ξύλινα φτωχικά παπούτσια. Παραδοσιακά, η κάλτσα συνηθίζεται να κρεμάται στο τζάκι, αλλά στα σύγχρονα σπίτια που δεν υπάρχει τζάκι, κρεμιέται σε ένα μέρος όπου μπορεί να έχει εύκολη πρόσβαση ο Άγιος Βασίλης.

Παλιότερα, τα παιδιά κρέμαγαν μία από τις κάλτσες που φορούσαν καθημερινά, αλλά με το πέρασμα των χρόνων, φτιάχτηκαν ιδιαίτερες κάλτσες, ειδικά για αυτό το σκοπό. Σήμερα, τα καταστήματα με χριστουγεννιάτικα είδη διαθέτουν μία τεράστια γκάμα από σχέδια και μεγέθη, από πολύ μικρές και συντηρητικές, μέχρι μακριές ή γιγάντιες και ελαστικές. Πολλές οικογένειες φτιάχνουν από μόνες τους τις χριστουγεννιάτικες κάλτσες και γράφουν επάνω το όνομα του κάθε μέλους, ώστε να μην μπερδεύεται ο Άγιος Βασίλης και να ξέρει ποιανού είναι η κάθε κάλτσα.

Στην Ολλανδία τα παιδιά γεμίζουν τις κάλτσες τους με άχυρα και καρότα για τα ελάφια του Άγιου Βασίλη. Στην Ουγγαρία γυαλίζουν τα παπούτσια τους πριν τα βάλουν δίπλα στην πόρτα ή στο περβάζι του παραθύρου. Στην Ιταλία, τα παιδιά αφήνουν τα παπούτσια τους έξω από το σπίτι την παραμονή των Επιφανίων στις 5 του Γενάρη, για να τα βρει η Μπεφάνα, η καλή μάγισσα, ενώ στο Πουέρτο Ρίκο βάζουν γρασίδι και λουλούδια σε μικρά κουτάκια και τα τοποθετούν κάτω από τα κρεβάτια τους για τις καμήλες των τριών Μάγων.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΚΑΛΤΣΑ http://akrasakis.blogspot.com/2011/12/blog-post_3578.html#ixzz3tzSxLwn4

Οι λέξεις πληγώνουν;

;

Στην αγαπημένη μας Ελλάδα, τις βρισιές, τις χρησιμοποιούμε για να χαϊδευόμαστε, για να δείχνουμε οικειότητα, αντί για ονόματα, τις ενσωματώνουμε στις εκφράσεις μας, φεύγουν αβίαστα από το στόμα μας. Θα έπρεπε;

Όχι είναι η απάντηση, χωρίς να ανατρέξουμε σε έρευνες και αναλύσεις. Ας σκεφτούμε απλά την μαμά που φωνάζει στο παιδί της:

"Καλά, χαζό είσαι παιδάκι μου;", "Δεν σ' αντέχω, είσαι κακό παιδί.", "Εγώ δεν σε ήθελα, ο μπαμπάς σου ήθελε παιδί.", "Στραβός είσαι;", "Μην κάνεις σαν σπαστικό".

Στην Ελλάδα, με ένα από τα πιο πλούσια λεξιλόγια, η γλώσσα έχει κολλήσει σε τρόπους και "αξίες" ξεπερασμένες που δεν τιμούν κανέναν (παρότι κάποιοι που τις υποστηρίζουν βρίσκονται στη Βουλή).

Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε λίγο πριν μιλήσουμε; Μήπως η μία αυτή λέξη που θα ξεφύγει πριν καταφέρεις να την ελέγξεις σημαδέψει κάποιον για πάντα, μήπως θα τον εγκλωβίσει σε μια προσωπικότητα που δεν είναι; Μήπως θα τον απομονώσεις μόνο και μόνο επειδή διαφέρει;

Μήπως θα έπρεπε να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας να δεχόμαστε την διαφορά, να βοηθούμε και να υποστηρίζουμε τους πιο αδύναμους να μην λύνουμε τις διαφορές μας με κανενός είδους βία;

Μήπως κάποια μικρά λάθη αξίζουν να χαθούν στη λήθη; Μήπως μια λάθος επιλογή δεν είναι αυτή που θα καθορίσει όλη σου τη ζωή;

Γράφει η Γεωργία Γεωργιάδου

ΠΗΓΗhttps://www.facebook.com/Perivivlioulogos/?ref=aymt_homepage_panel

ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΗΡΕ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ Ο ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

Ο Δεκέμβριος ή Δεκέμβρης ή Δεκέμηρης ή Δεκέμπρης ή Χριστιανάρης ή Χριστουγεννάρης ή Χριστουγεννάς ή Χριστουγεννιάτης ή Χριστενιάρτς (ποντιακά) ή Αντριάς ή Βρωμαλίτης ή Καλικαντζαρόμηνας ή Χαμένος ή Αϊ-Νικολιάτης ή Γιορτινός είναι ο δωδέκατος και τελευταίος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό Ημερολόγιο και είναι ένας από τους 7 μήνες με διάρκεια 31 ημερών. Στα Λατινικά, decem σημαίνει δέκα, αφού ο Δεκέμβρης ήταν ο 10ος μήνας, σύμφωνα με το Ρωμαϊκό Ημερολόγιο.

Με την άφιξη του Δεκεμβρίου, το κρύο αρχίζει να είναι αρκετά τσουχτερό, ανακοινώνοντάς μας έτσι, τον ερχομό του χειμώνα και την επέλαση του χιονιού. Γι’ αυτό, άλλωστε, ο Δεκέμβριος λέγεται και «Άσπρος μήνας», «Ασπρομηνάς», αλλά και «Χιονιάς». Τα λουλούδια του Δεκεμβρίου είναι ο νάρκισσος και ο ελαιόπρινος. Είναι ο μήνας με τις λιγότερες ώρες φωτός στο βόρειο ημισφαίριο και τις περισσότερες στο νότιο ημισφαίριο. Ο Δεκέμβριος ξεκινά πάντα την ίδια μέρα της εβδομάδας με τον Σεπτέμβριο. 

Στο καλαντάρι του λαού μας ο Δεκέμβριος θεωρείται ιδιαίτερα

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

Ο Δεκέμβριος είναι ο δωδέκατος μήνας και τελευταίος του Γρηγοριανού Ημερολογίου, με διάρκεια 31 ημερών. Η ονομασία του ετυμολογείται από τη λατινική λέξη December, η οποία προέρχεται από το αριθμητικό decem (δέκα), επειδή στο αρχαίο δεκάμηνο ρωμαϊκό ημερολόγιο ο Δεκέμβριος ήταν ο δέκατος κατά σειρά μήνας.

Στη συνέχεια, με την προσθήκη του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου, το ρωμαϊκό ημερολόγιο έγινε δωδεκάμηνο. Ο Δεκέμβριος μετακινήθηκε στη δωδέκατη θέση, αλλά διατήρησε την παλιά του ονομασία, παρότι τον 2ο αιώνα μ.Χ. ο ρωμαίος αυτοκράτορας Κόμμοδος θέλησε να τη μετονομάσει σε Αμαζόνιο, προς τιμήν της σύζυγό του Βρουτίας, που ήταν όμορφη σαν Αμαζόνα.

Στην αρχαία Αθήνα ο Δεκέμβριος ισοδυναμούσε με το δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Μαιμακτηριώνα και το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Ποσειδεώνα, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στον θεό Ποσειδώνα. Στο λαϊκό καλεντάρι ο Δεκέμβριος ονομάζεται Ασπρομηνάς και Χιονιάς για το πυκνό του χιόνι.

Οι Ρωμαίοι είχαν δύο σημαντικές γιορτές τον Δεκέμβριο:

• Τα Σατουρνάλια, προς τιμή του θεού Σατούρνους (ο Κρόνος των Ελλήνων), ήταν γιορτή χαράς και ξενιασιάς, όπου εκτός από τις καθιερωμένες θυσίες, κυρίαρχη θέση είχαν η ανταλλαγή δώρων και τα τυχερά παιγνίδια. Διαρκούσαν από τις 17 έως τις 23 Δεκεμβρίου.
• Ακολουθούσαν στις 25 Δεκεμβρίου τα Βρουμάλια, γιορτή του χειμερινού ηλιοστασίου, όπου τιμούσαν τον Ήλιο, που ως θεότητα του φωτός ταυτιζόταν με τον Μίθρα των Περσών. Και στις δύο γιορτές θυσίαζαν χοίρους, τους οποίους στη συνέχεια κατανάλωναν.

Οι παγανιστικές αυτές γιορτές ήταν αρκετά δημοφιλείς και επέζησαν έως το 12ο αιώνα, παρά τις απαγορεύσεις, κληροδοτώντας σε μας τις δοξασίες και τους θρύλους για τους καλικάντζαρους και τα άλλα δαιμόνια. Η Χριστιανική Εκκλησία προσπάθησε να επωφεληθεί από τη δημοφιλία των δύο αυτών εορτών και να τις καταπολεμήσει ως ειδωλολατρικές, τοποθετώντας τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με μία θεωρία. Η άλλη θεωρία στηρίζεται σε ημερολογιακούς υπολογισμούς για να απαντήσει στο ερώτημα πώς επιλέχθηκε η 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα εορτασμού των Χριστουγέννων.

Εκτός από τα Χριστούγεννα, που κυριαρχούν τον Δεκέμβριο, με τα θρησκευτικά και κοσμικά τους συμφραζόμενα, ξεχωριστή θέση έχουν από θρησκευτικής πλευράς και τα λεγόμενα Νικολοβάρβαρα, που περιλαμβάνουν τις εορτές της Αγίας Βαρβάρας (4 Δεκεμβρίου), Αγίου Σάββα (5 Δεκεμβρίου) και Αγίου Νικολάου (6 Δεκεμβρίου).

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/500/188#ixzz3tbtIJKnv

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΤΟΜΩΝ με ΑΝΑΠΗΡΙΑ

Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες) γιορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου κάθε έτους και καθιερώθηκε το Δεκέμβριο του 1992 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ με την υιοθέτηση του Προγράμματος Δράσης για τα ΑΜΕΑ.

 Στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι το 15% περίπου του πληθυσμού πάσχει από μια μορφή αναπηρίας. Γεγονός που σημαίνει πως υπάρχουν περίπου ένα δισεκατομμύρια άτομα με ειδικές ανάγκες. Θα πρέπει να σημειωθεί πως το 80% ζει σε αναπτυσσόμενες χώρες. Σύμφωνα με το άρθρο 26 του Χάρτη των Θεμελιωδών Κοινωνικών Δικαιωμάτων της Ευρώπης  κάθε ανάπηρο άτομο πρέπει να επωφελείται των μέτρων που θα του εξασφαλίζει την αυτονομία, την κοινωνική και επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή στον κοινοτικό βίο. Ωστόσο, σε όλο τον κόσμο, τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζουν φυσικά, κοινωνικά και  οικονομικά εμπόδια που τους αποκλείουν από τη συμμετοχή τους ως ισότιμα μέλη της κοινωνίας.

Η 3η Δεκεμβρίου δεν είναι μια γιορτή για τα ΑΜΕΑ. Είναι μια ευκαιρία απολογισμού, υπενθύμισης και περίσκεψης για το τι έχει κάνει η κάθε κυβέρνηση, αλλά κι ο καθένας μας ξεχωριστά, για να αντιμετωπίζονται τα άτομα με αναπηρία ισότιμα.

http://www.eidikospaidagogos.gr/index.php/component/k2/item/201-pagkosmiahmeraamea

Ο ΣΤΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ

Είναι μια μέρα γιορτινή, μια μέρα που τα παιδιά καρτερούν πολύ. Τα Χριστούγεννα! Αυτή η γιορτή τούς χαρίζει χαρά κι ευτυχία, αφού θα στολίσουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Ο στολισμός του είναι έθιμο ευρωπαϊκό. Το έλατο ευδοκιμεί στις βόρειες χώρες. Τα Χριστούγεννα θεωρούνται "η μητρόπολη πασών των εορτών" για τους καθολικούς. Η Ανατολική Εκκλησία τιμά το Πάσχα σαν μεγαλύτερη γιορτή. Υπήρχε, λοιπόν, το ελατάκι σαν διακοσμητικό στοιχείο στις αυλές των καθολικών. Αργότερα μπήκε στα σπίτια τους, με τη μορφή που έχει σήμερα.

Σαν ναυτικός λαός που είμαστε, παλιότερα στολίζαμε καραβάκια. Ακόμα και σήμερα επικρατεί σε μερικά νησιά αυτό το έθιμο. Όμως, πλέον, ο στολισμός του χριστουγεννιάτικου δέντρου είναι το επικρατέστερο στη χώρα μας έθιμο. 

Υπάρχουν πολύ ωραία και φανταχτερά στολίδια, με τα οποία μπορούμε να διακοσμήσουμε το δέντρο μας. Πάντοτε στη βάση του τοποθετούμε τη φάτνη, που συμβολίζει το στάβλο που γεννήθηκε ο Χριστός μας και στην κορυφή το αστέρι, που συμβολίζει το λαμπρό άστρο που οδήγησε τους τρεις μάγους στον νεογέννητο Χριστό.

Αυτό, λοιπόν, είναι το δέντρο μας, που μας χαρίζει χαρά με το να το καμαρώνουμε και να το παινεύουμε κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα, την αγαπημένη σε όλους μας γιορτή!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ:

Βραχείες λίστες κρατικών βραβείων παιδικού βιβλίου

Συντάκτης: 

efsyn.gr

Το υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε τις βραχείες λίστες για τα Κρατικά Βραβεία Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου, Εικονογραφημένου Παιδικού Βιβλίου, Εφηβικού -Νεανικού Βιβλίου και Βιβλίου Γνώσεων για παιδιά, στις οποίες κατέληξε η Επιτροπή Κρατικών Βραβείων Παιδικού Βιβλίου.

Κατηγορία Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου

Κοντολέων Μ. συγγραφέας, Δεληβοριά Μ. εικονογράφος, Στο νησί της Ροδιάς, εκδ. Ψυχογιός

Πατσαρός Κ. συγγραφέας, Γρίβας Β. εικονογράφος, Το κουτί, εκδ. Μεταίχμιο

Σερέφας Σ. συγγραφέας, Παπαδοπούλου Σ., εικονογράφος, Μήπως είμαι βλάκας; εκδ. Μεταίχμιο

Χαρίτος Κ. συγγραφέας, Σταματιάδη Ν. εικονογράφο, Το τραγούδι του ύπνου, εκδ. Μεταίχμιο

Κατηγορία Εικονογραφημένου Παιδικού Βιβλίου

Celia Chauffrey εικονογράφος, Παππά Ροδούλα συγγραφέας, Μια φορά κι έναν καιρό ένα κλουβί, εκδ. Νεφέλη

Ζαχαριά Π. εικονογράφος, Μιχαηλίδου Σ. συγγραφέας, Πολυξένη, εκδ. Παπαδόπουλος

Κατσίκα Μάρω, εικονογράφος και συγγραφέας, Το καραβάκι που ήθελε να ταξιδέψει ως την άκρη του κόσμου, εκδ. Καλειδοσκόπιο

Μελισσινού Μ. εικονογράφος, Πιπίνη Α. συγγραφέας, Το δικό τους ταξίδι, εκδ. Καλειδοσκόπιο

Μιμηλάκη Θ. εικονογράφος, Κουτσιαρής Β. συγγραφέας, Μη φοβάσαι Κοκκινοσκουφίτσα, εκδ. Κόκκινη κλωστή δεμένη

Σαμαρτζή Ι. εικονογράφος, Δαρλάση Α. συγγραφέας, Το παλιόπαιδο, εκδ. Πατάκη

Τουλιάτου Σ. εικονογράφος, Αγγέλου Α., Σίνη Ε. συγγραφείς, Πώς να κάνετε έναν ελέφαντα να χορέψει, εκδ. Παπαδόπουλος

Κατηγορία Εφηβικού - Νεανικού Βιβλίου

Κατσαμά Ε., Γορίλλας στο φεγγάρι, εκδ. Πατάκη

Παπαθεοδώρου Β., Το ημερολόγιο ενός δειλού, εκδ. Καστανιώτη

Πιπίνη Α., Η Αλίκη στην πόλη, εκδ. Πατάκη

Κατηγορία Βιβλίου Γνώσεων για παιδιά

Αγγελίδου Μ., Ιστορίες που τις είπε το φως, εκδ. Μεταίχμιο

Ανδρεάδη Ε., Γίνε πράκτορας του πλανήτη, εκδ. Μεταίχμιο

Βαρουφάκης Γ., Μιλώντας στην κόρη μου για την οικονομία, εκδ. Πατάκη

Τσερόλας Π., Ο Προϊστορικός ζωγράφος (και ένα τερατάκι), εκδ. Κέδρος

http://www.efsyn.gr/arthro/vraheies-listes-kratikon-vraveion-paidikoy-vivlioy

Φράσεις που μπορείτε να πείτε στα παιδιά σας για να τονώσετε την αυτοπεποίθησή τους

Από τα πιο σημαντικά και πολύτιμα δώρα που μπορείτε να προσφέρετε στα παιδιά σας είναι θετικές τονωτικές εκφράσεις, 

Να μερικές τονωτικές εκφράσεις:

• «Σε αγαπώ». Πάντα το «σ’ αγαπώ» παραμένει από τα πιό πολύτιμα δώρα που μπορεί να κάνετε στο παιδί σας. «Σ’αγαπώ ακριβώς για αυτό πού είσαι».

• «Αξίζεις. Είσαι ένα υπέροχο και μοναδικό πλάσμα έτσι ακριβώς όπως είσαι. Είσαι αναντικατάστατος/η και υπέροχος/η».

• «Μπράβο, τα κατάφερες, είμαι υπερήφανος/η για εσένα. Όποιο και να ήτανε το αποτέλεσμα, ξέρω ότι προσπάθησες και αυτό μου αρκεί. Σου αξίζουν συγχαρητήρια, μόνο και μόνο για την πρόσπάθεια σου».

• «Τι ωραία ιδέα. Χαίρομαι που

ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΤΩΧΕΙΑ!

Μια πλούσια οικογένεια ζει -όπως είναι φυσικό- με όλες τις ανέσεις, απολαμβάνοντας καθημερινά ό,τι επιθυμεί, μόνο που όλα τα μέλη της δείχνουν να μην εκτιμούν τον πλούτο τους. Το αντίθετο, μάλιστα! Είναι τις περισσότερες φορές αχάριστοι, δύσκολα ικανοποιούνται και πάντα ονειρεύονται κάτι παραπάνω από αυτό που έχουν.

Ο πατέρας, απογοητευμένος από την αχαριστία, αποφασίζει να ξεκινήσει τη διδαχή από το γιο του και να του δείξει στην πράξη τι σημαίνει πραγματική φτώχεια! Έτσι επιλέγει μια φτωχή οικογένεια που ζει σε ένα ορεινό χωριό και τον παίρνει μαζί του να περάσουν λίγες μέρες μέσα στην απόλυτη φτώχεια...

Όμως, τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως ακριβώς θα ήθελε! Το αποτέλεσμα εκπλήσσει, όχι μόνο τον ίδιο, αλλά και όλους εμάς...

Πέρασαν τρεις μέρες και δύο νύχτες στο χωριό. Στο δρόμο της επιστροφής, ο πατέρας, γεμάτος αγωνία,
ρώτησε το γιο του:

– Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;

– Ωραία, απάντησε ο γιος, με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.

– Και τι έμαθες;, συνέχισε με επιμονή ο πατέρας. 

Ο γιος απάντησε:

– Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις...

– Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα, που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί έχουν ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές...

– Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι...

– Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα...

– Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας, ενώ αυτοί σπέρνουν και θερίζουν γι’ αυτό...

– Εμείς ακούμε CDs. Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη «συμφωνία» από πουλιά, βατράχια και άλλα ζώα. Και όλα αυτά διακόπτονται που και που από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι...

– Εμείς μαγειρεύουμε στην ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ψήνουν στα ξύλα και ό,τι τρώνε έχει θεσπέσια γεύση...

– Εμείς, για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις πόρτες ορθάνοιχτες, προστατευμένοι από τη φιλία των γειτόνων τους...

– Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης, την οικογένειά τους...

Ο πατέρας, έμεινε έκπληκτος από τις απαντήσεις του γιου του! Και ο γιος ολοκλήρωσε με τη φράση:

– Σ’ ευχαριστώ, μπαμπά, που μου δίδαξες ΠΟΣΟ ΦΤΩΧΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ!!!

Κάθε μέρα γινόμαστε φτωχότεροι, γιατί το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι πως να έχουμε… να έχουμε… να έχουμε όλο και περισσότερα, αντί να μας απασχολεί το ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ!!!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΤΩΧΕΙΑ! http://akrasakis.blogspot.com/2014/11/blog-post_26.html#ixzz3KOmFPbvU

ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ…

Ένα θέμα που, συνήθως, απασχολεί τους γονείς είναι η προκλητικότητα των παιδιών τους. Ενώ τους απαγορεύουν να κάνουν κάτι, αυτά, επίτηδες, τους αγνοούν. Συχνά μάλιστα, κρυφογελούν, περιμένοντας την αντίδρασή τους. Τελικά, φαίνεται σαν να τους εκβιάζουν.

Η κ. Αλεξάνδρα Καππάτου, ψυχολόγος, παιδοψυχολόγος και συγγραφέας, μας εξηγεί γιατί συμβαίνει αυτό:

• Αυτή η συμπεριφορά είναι ένας τρόπος για να απαντήσει το παιδί στο ερώτημα: «Μέχρι ποιο σημείο μπορώ να φτάσω; Είναι άραγε άκαμπτες οι απαγορεύσεις των γονιών; Ποια είναι τα όρια;»
• Έχετε σκεφτεί ότι αυτός είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να σας κινήσει το ενδιαφέρον; Aν δεν έκανε έτσι, ο μπαμπάς θα άρχιζε αμέσως να διαβάζει την εφημερίδα του κι η μαμά θα το άφηνε για να πάει να κάνει δουλειές. Ένα παιδί που δεν έχει βρεθεί με τους γονείς του όλη την ημέρα δεν μπορεί να δεχτεί να μην του δίνουν όλη την προσοχή τους.
• Σ’ άλλες περιπτώσεις, αν δέχεται πολλές παρατηρήσεις από τους γονείς, για παράδειγμα, επειδή ενοχλεί ή χτυπά το μικρότερο αδελφάκι του, το παιδί επιδιώκει με τη συμπεριφορά του να σας προκαλεί το ενδιαφέρον αλλά και να κινεί τα νήματα της οικογένειας, έστω και με αρνητικό τρόπο.
• Oι γονείς, από την άλλη πλευρά, παραπονιούνται συνεχώς ότι «μας προκαλεί, μας αναγκάζει να του κάνουμε παρατηρήσεις». Άθελά σας, μπαίνετε σε έναν αγώνα υπεροχής, χωρίς κανέναν νικητή.

ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΤΕ

Αρχικά, εξετάστε τι κρύβεται πίσω από την προκλητική συμπεριφορά του παιδιού. Αναλογιστείτε αν του

Αυτισμός – Η αρχή του παγόβουνου: «Κάτι δεν πάει καλά με το παιδί μας»

Ένα εξαιρετικό διήγημα για τον αυτισμό...

«Και όμως… Μου φαίνεται ματιασμένο, το πουλάκι μου. Δες το, σαν χαμένο το βλέμμα του»
 Διαβάστε το ...  http://aftofotos.blogspot.gr/2016/11/blog-post_18.html

http://aftofotos.blogspot.gr/2016/11/blog-post_18.html

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ (20/11)

H Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που αποτελεί το πλέον αποδεκτό κείμενο για τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως, υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε., στις 20 Νοεμβρίου του 1989 και πρόσφερε έναν νέο ορισμό για την παιδική ηλικία, με βάση τα ανθρώπινα δικαιώματα. Την έχουν επικυρώσει 193 κράτη, εκτός των Η.Π.Α. και της Σομαλίας, και τα 54 άρθρα της καλύπτουν όλα τα δικαιώματα των παιδιών που χωρίζονται σε 4 τομείς: Δικαιώματα Επιβίωσης, Ανάπτυξης, Προστασίας και Δικαιώματα Συμμετοχής.  Η Ελλάδα την επικύρωσε στις 2 Δεκεμβρίου του 1992.

Ήταν ο προάγγελος για

10 ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

Νομίζουμε ότι μεγαλώνουμε εμείς τα παιδιά μας, όμως από πολλές απόψεις εκείνα δείχνουν σε εμάς μερικές από τις πιο μεγάλες αλήθειες της ζωής. Όταν εσείς αρχίζετε να πιστεύετε ότι δεν υπάρχει πια τίποτα συναρπαστικό, εκείνο ανακαλύπτει έκθαμβο το θαύμα της φύσης στα φτερά μιας πεταλούδας. Όταν εσείς αγχώνεστε για να οργανώσετε και την παραμικρή λεπτομέρεια της καθημερινότητας, εκείνο χοροπηδάει αμέριμνο μέσα σε μια γούβα με νερό της βροχής γιατί… έτσι του ήρθε. Κι ενώ εσείς παραιτείστε από την προσπάθεια να διεκδικήσετε κάτι που θέλετε, εκείνο προσπαθεί για εκατοστή φορά να στήσει το κάστρο του που συνέχεια πέφτει κάτω. 

Τα παιδιά αξίζουν την επιβράβευση, μόνο και μόνο για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τη ζωή. Κι αν τα παρακολουθήσουμε προσεκτικά, μπορούμε κι εμείς οι ενήλικες να πάρουμε πολύ σημαντικά μαθήματα. Όπως:

1. Ο ΕΠΙΜΕΝΩΝ ΝΙΚΑ 

Τα μικρά παιδιά δεν τα παρατάνε ποτέ. Ακόμα κι αν εσείς συχνά εκνευρίζεστε από την επιμονή τους να σας πείσουν να φτιάξετε το ίδιο παζλ ξανά και ξανά, οφείλετε

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ: ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΣΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 ήταν μια μαζική διαδήλωση λαϊκής αντίθεσης, στο καθεστώς της χούντας των συνταγματαρχών. Η εξέγερση ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου 1973, κλιμακώθηκε σχεδόν σε αντιχουντική επανάσταση και έληξε με αιματοχυσία το πρωί της 17ης Νοεμβρίου, μετά από μια σειρά γεγονότων που ξεκίνησαν με την είσοδο αρμάτων μάχης στο χώρο του Πολυτεχνείου.

Η Ελλάδα βρισκόταν -από τις 21 Απριλίου 1967- υπό τη δικτατορική διακυβέρνηση του στρατού, ενός καθεστώτος που είχε καταργήσει τις ατομικές ελευθερίες, είχε διαλύσει τα πολιτικά κόμματα και είχε εξορίσει, φυλακίσει και βασανίσει πολιτικούς και πολίτες με κριτήριο τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Το 1973 βρίσκει τον ηγέτη της δικτατορίας, Γεώργιο Παπαδόπουλο να έχει ξεκινήσει μια διαδικασία φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος, η οποία συμπεριλάμβανε την αποφυλάκιση των πολιτικών κρατουμένων και τη μερική άρση της λογοκρισίας, καθώς και υποσχέσεις για νέο