Καλήν ημέρα άρχοντες.

Χριστούγεννα με πανσέληνο, για πρώτη φορά φέτος μετά από 40 χρόνια

Την Τρίτη το πρωί, 22 Δεκεμβρίου, στις 06:48 ώρα Ελλάδος, ξεκινά και τυπικά (αστρονομικά) ο φετινός χειμώνας στο βόρειο ημισφαίριο, όπου ανήκει και η Ελλάδα, καθώς ο Ήλιος θα φθάσει στο σημείο της ετήσιας τροχιάς του, που ονομάζεται χειμερινό ηλιοστάσιο.

Η πρώτη «επίσημη» νύχτα του χειμώνα θα είναι και η μεγαλύτερη του έτους.Αντίστροφα, στο νότιο ημισφαίριο θα αρχίσει το καλοκαίρι, με τη διάρκεια της μέρας στο αποκορύφωμά της.

Λίγες ημέρες μετά, την Παρασκευή, η νύχτα των Χριστουγέννων θα είναι πραγματικά φωτισμένη, αφού θα υπάρχει και πανσέληνος στον ουρανό. Η πανσέληνος θα συμβεί, συγκεκριμένα, στις 13:11 ώρα Ελλάδος, στις 25 Δεκεμβρίου. Είναι η πρώτη φορά που θα συμβεί αυτό μετά από σχεδόν 40 χρόνια (η τελευταία φορά ήταν το 1977). Στο μέλλον, τα Χριστούγεννα θα ξανασυμπίπτουν με πανσέληνο κάθε 19 χρόνια, δηλαδή το 2034, το 2053 και το 2072.

ΠΗΓΗ www.lamiareport.g

ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΤΟ ΕΛΑΦΑΚΙ

"ΔΩΡΟ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ"

Εδώ και πολλά χρόνια ο κόσμος γιόρταζε τα Χριστούγεννα με περισσότερη κατάνυξη. Σ’ ένα μακρινό χωριό, λοιπόν, ο παπάς έκανε κάθε χρόνο μια φάτνη στη μέση της εκκλησίας, την παραμονή των Χριστουγέννων. Οι κάτοικοι πήγαιναν πρώτα πρώτα στην εκκλησία, για ν’ ακούσουν τη θεία λειτουργία, γονάτιζαν κι άναβαν το κεράκι τους μπροστά στη φάτνη.

Κάθε κεράκι έπρεπε να σβήσει από μόνο του, λιώνοντας σιγά σιγά, γι’ αυτό γύρω από τη φάτνη ήταν αμέτρητα κεράκια, όσα και οι πιστοί κι η εκκλησία λαμποκοπούσε κι έφεγγε, σαν να ήταν ο ήλιος μέσα της. Όταν η λειτουργία τελείωνε, ο κόσμος πήγαινε στα γύρω κεντράκια, για να φάει και να πιει, να γλεντήσει τη χαρά του για τη γέννηση του Χριστού. Οι χωριανοί άρχιζαν τις προετοιμασίες για τα Χριστούγεννα εβδομάδες πριν. 

Οι νοικοκυρές έψηναν κουλούρια, πίτες και γλυκά κι οι άντρες έβαφαν την πλατεία του χωριού, την εκκλησία και τα σπίτια τους. Ο παπάς με τα παιδιά του σχολείου και τους δασκάλους σκάλιζε τα ζώα της φάτνης στο ξύλο, τους τρεις μάγους, τους βοσκούς, το αστέρι, την Παναγία και τον Χριστό. Το βράδυ της παραμονής όλα ήταν έτοιμα κι οι άνθρωποι ντυμένοι με τα καλά τους πήγαιναν στην εκκλησιά κι άφηναν μπροστά στη φάτνη ένα δώρο για τον Χριστό, ό,τι μπορούσε ο καθένας. 

Η Μαρία, που ήταν έξι χρονών, πήγαινε κι αυτή κάθε χρόνο με τους γονείς της στην εκκλησία κρατώντας το καλαθάκι με τα κουλούρια που είχε φτιάξει για το νεογέννητο Χριστό. Εκείνο το χρόνο, όμως, η μητέρα της αρρώστησε, κι ο πατέρας της ταξίδεψε σε μια μεγάλη πόλη για να βρει δουλειά και να τα βγάλει πέρα με τα φάρμακα και τα άλλα έξοδα. Ούτε δραχμή δεν τους περίσσευε, για ν’ αγοράσουν δώρο στον Χριστό. Πώς να πάει στην εκκλησία η Μαρία με άδεια χέρια;

Την ώρα που χτύπησαν οι καμπάνες, η Μαρία μπήκε δειλά δειλά στην εκκλησία και κρύφτηκε πίσω από μια κολόνα. Δεν ήθελε να τη δει κανείς με τα χέρια αδειανά. Οι άλλοι προσκυνούσαν τον Χριστό, άναβαν το κεράκι τους και του πρόσφεραν το δώρο τους. Εκείνη γονάτισε κοιτάζοντας τη φάτνη από μακριά και ψιθύρισε: 

- Αχ, Παναγίτσα μου, φέτος δε θα έρθω στη λειτουργία. Δεν έχω να χαρίσω τίποτε στο παιδί σου που γεννήθηκε. Η μητέρα μου αρρώστησε. Δεν έχουμε καθόλου χρήματα. Θα εξηγήσεις στον Χριστό γιατί δεν του έφερα δώρο;

Ο κόσμος είχε αρχίσει να ψάλλει μαζί με τον παπά το «Χριστός γεννάται σήμερον». Τα μάτια της Μαρίας θόλωσαν από τα δάκρυα, βγήκε από την κρυψώνα της κι έτρεξε προς το σπίτι της. Δεν είχε κάνει ούτε τρία βήματα, όταν άκουσε πίσω της μια φωνή να τη ρωτάει:

- Γιατί κλαις, κοριτσάκι μου, μια τέτοια χαρούμενη μέρα;

Ήταν μια γριούλα με γλυκό πρόσωπο και μάτια γεμάτα καλοσύνη.

- Κλαίω, γιαγιάκα, γιατί δεν μου περισσεύει ούτε μια δεκάρα, για ν’ αγοράσω ένα δώρο στον Χριστό.

- Γι’ αυτό κλαις, Μαρία; Ο Χριστός ευχαριστιέται και μόνο που τον σκέφτεσαι. Και μόνο που τον αγαπάς. Να, κοίταξε εκείνον το θάμνο με τα πράσινα φύλλα. Γιατί δεν κόβεις ένα μπουκέτο να του το πας;

Το κορίτσι σταμάτησε τα κλάματα, έσκυψε, κι άρχισε να κόβει ένα μπουκέτο από κλαδιά. Έκοψε αρκετά, ώσπου η αγκαλιά της δεν χωρούσε πια άλλα.

- Φτάνουν αυτά, γιαγιάκα; ρώτησε τη γριούλα κοιτάζοντας πίσω της, αλλά εκείνη είχε εξαφανιστεί. Η Μαρία με τα κλαδιά στην αγκαλιά της προχώρησε θαρρετά και μπήκε στην εκκλησία μ’ ένα χαμόγελο αγαλλίασης. Όλα έλαμπαν στο φως των κεριών. Ο κόσμος έψελνε με κατάνυξη. Περπάτησε πάνω στο κόκκινο χαλί που απλωνόταν μπροστά στη φάτνη κι απόθεσε το δώρο της.

- Κοιτάτε αυτό το κοριτσάκι, είπε χαμηλόφωνα μια γυναίκα. Φέρνει κλαδιά από θάμνους στον Χριστό. Και μη χειρότερα. Όταν τελείωσε το τροπάριο ακούστηκαν ψίθυροι στην εκκλησία.

- Κοιτάξτε, κοιτάξτε τα κλαδιά των θάμνων!

Η Μαρία ήταν ακόμα γονατιστή με σταυρωμένα τα χέρια της. Ακούγοντας τις φωνές, σήκωσε το κεφάλι της τρομοκρατημένη και είδε τα κλαδιά, τα δικά της κλαδιά, να έχουν ανθίσει και να έχουν βγάλει κάτι όμορφα κόκκινα λουλούδια που έμοιαζαν με αστέρια.

- Μα τι έγινε;

- Θαύμα! 

- Ήτανε θάμνοι κι έβγαλαν λουλούδια!

Ο παπάς και το πλήθος γονάτισαν μπροστά στη φάτνη, δοξολογώντας τον Χριστό γι’ αυτό το ανεξήγητο φαινόμενο. 

Η γριούλα –ποια να 'ταν άραγε;– είχε δίκιο. Το δώρο που δίνεται από την καρδιά είναι το πιο αξιόλογο δώρο. Τα φτωχά κλαδάκια ήταν το πιο σημαντικό δώρο που είχε πάρει ο Χριστός εκείνη τη μέρα.

Από τότε, κάθε χρόνο, τις μέρες των Χριστουγέννων, αυτοί οι θάμνοι ανθίζουν με τα αμέτρητα κόκκινα αστράκια τους, κι ο κόσμος τα ονομάζει «Λουλούδια των Χριστουγέννων». Από το μακρινό εκείνο χωριό έφτασαν και στην πατρίδα μας κι ο κόσμος τα ονόμασε«Άστρα του Χριστού».  

Το λουλούδι λέγεται αλεξανδρινό. Ανθίζει Δεκέμβριο με Ιανουάριο και η ανθοφορία του διαρκεί 6-8 εβδομάδες.
  

ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ; ΝΑ ΤΑ ΠΕΙΤΕ!»/ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

                Ελένη Χουκ-Αποστολοπούλου

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: "ΔΩΡΟ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ" http://akrasakis.blogspot.com/2011/12/blog-post_9236.html#ixzz3ue2BCN00

Ευγένιος Τριβιζάς «Ένα δέντρο μια φορά

Μια υπέροχη ταινία που αποδίδει το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων. Φωνάξτε τα παιδιά δίπλα σας και απολαύστε την μαζί!

Η ιστορία εκτυλίσσεται ένα χριστουγεννιάτικο βράδυ, όταν στο ζοφερό πεζοδρόμιο μιας πόλης συναντιούνται ένα παραμελημένο δέντρο κι ένα φτωχό αγόρι. Το δέντρο βλέπει από τα παράθυρα των σπιτιών τα καταστόλιστα έλατα και ζηλεύει. Ζητά από το αγόρι να το στολίσει. Εκείνο όμως ούτε στολίδια έχει ούτε χρήματα. Πώς είναι δυνατόν να στολίσει ένα μίζερο δέντρο στη μέση ενός παγωμένου πεζοδρομίου; Κι όμως… εκείνη η νύχτα είναι μια νύχτα ονείρων, μια νύχτα μαγική …

Άγιος Σπυρίδων 270 – 348

Σημαντική προσωπικότητα της Χριστιανοσύνης, κυπριακής καταγωγής, ιδιαίτερα συνδεδεμένος με την πόλη και το νησί της Κέρκυρας, της οποίας είναι προστάτης Άγιος. Είναι, επίσης, πολιούχος Άγιος του Πειραιά. Η μνήμη του εορτάζεται στις 12 Δεκεμβρίου από την Ορθόδοξη Εκκλησία και στις 14 Δεκεμβρίου από την Καθολική.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/741#ixzz3LcWidL00

Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε περί το 270 στην Άσκια, τη σημερινή Άσσια Αμμοχώστου, που βρίσκεται στα Κατεχόμενα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Καταγόταν από ταπεινή οικογένεια και ήταν μάλλον εύπορος για τα μέτρα της εποχής, αφού είχε στην κατοχή του αγροτική γη και κοπάδια προβάτων. Με την προτροπή των γονέων του παντρεύτηκε μια ενάρετη συγχωριανή του, με την οποία απέκτησε μία κόρη, ονόματι Ειρήνη. Οι γραμματικές του γνώσεις ήταν περιορισμένες, αλλά χάρη στην αρετή του και τον άρτιο χριστιανικό του βίο εξελέγη επίσκοπος Τριμυθούντος (σημερινή Τρεμετουσιά Λάρνακας).

Ο Σπυρίδων ως επίσκοπος Τριμυθούντος μετείχε στην Α' Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας (325), η οποία διαμόρφωσε

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ

Άγια Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας αποκρίθη: «Μαζέψτε ξύλα κι άχυρα και σύρτε και στο μύλο, γιατί ο Αι-Νικόλας έρχεται με χιόνια φορτωμένος».

Αν πρωιμίσει η μυγδαλιά κι ανθίσει το Δεκέμβρη,
βαρύς χειμώνας κι όψιμος θε νά 'ρθει να μας εύρει.

Δεκέμβρη με τα κρύα σου και πώς θα ξεκρυώσω.

Δεκέμβρη μου, με πάγωσες
και πώς να ξεπαγώσω;

Μήνα μου σαρακοστιανέ
καλέ, Χριστουγεννιάτη!

Δεκέμβρης και δεν έσπειρες, λίγο σιτάρι θα ’χεις.

Δεκέμβρης μας επλάκωσε, το κρύο μας φαρμάκωσε.

Δεκέμβρης με γιορτές, Χριστουγέννων διακοπές.

Δεκέμβρης Χριστού γέννηση κι ο καλός μας χρόνος.

Μπήκε ο Δεκέμβρης; Δίκαιος όποιος έσπειρε.

Το τραγούδι με τον τρύγο το Δεκέμβρη παραμύθι.

Χιόνι του Δεκεμβρίου, χρυσάφι του καλοκαιριού. (ή χρυσάφι τ’ Αλωνάρη)

Ως τ’ Αγίου Νικόλαου οι τοίχοι βράζουνε κι ύστερα ξυλιάζουνε.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/proverbs/categories/169#ixzz3tnsgxfNv

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ

Ο Άγιος Ανδρέας καταγόταν από τη Γαλιλαία. Ήταν αδελφός του Απόστολου Πέτρου και γιος του Ιωνά, ενός φτωχού ψαρά. Μαζί με τον αδελφό του ασκούσαν το επάγγελμα του ψαρά και βοηθούσαν τον πατέρα τους. Όταν ο Ιωάννης ο Πρόδρομος είπε για τον Χριστό που περνούσε δίπλα του, «Αυτός είναι ο αμνός του Θεού», ο Ανδρέας που ήταν μαθητής του, αμέσως ακολούθησε τον Χριστό. Γι’ αυτό ονομάστηκε και Πρωτόκλητος, αφού ήταν ο πρώτος μαθητής που ο Χριστός κάλεσε κοντά του, τον οποίο με πίστη ακολούθησε ως τη Σταύρωση και την Ανάστασή Του. Μετά την Πεντηκοστή κήρυξε σε πολλές χώρες. 

Εξαιτίας ενός μεγάλου διωγμού των χριστιανών ο Άγιος Ανδρέας βρέθηκε στην Κύπρο, όπου κι έκανε πολλά θαύματα με τη βοήθεια του Θεού. Στο μέρος που πρωτοπάτησε το πόδι του, στα βόρεια του νησιού, χτίστηκε ναός που αργότερα έγινε μοναστήρι. Στη συνέχεια, κηρύττοντας έφτασε μέχρι το Βυζάντιο (τη σημερινή Κωνσταντινούπολη), όπου και ίδρυσε Εκκλησία. Η Εκκλησία αυτή σιγά σιγά μεγάλωσε κι έγινε επισκοπή. Επειδή το Οικουμενικό Πατριαρχείο θεωρείται η συνέχεια της επισκοπής αυτής, ο Άγιος Ανδρέας είναι προστάτης του.

Αφού πέρασε από αρκετές περιοχές της Ελλάδας, κατέληξε στην Πάτρα. Εκεί δίδαξε, βάφτισε, γιάτρεψε πολλούς και ο λαός τον σεβόταν και τον αγαπούσε. Όμως στο Ρωμαίο διοικητή της πόλης δεν άρεσε αυτή η αγάπη του λαού για τον Άγιο Ανδρέα. Όταν μάλιστα έμαθε ότι βαφτίστηκαν χριστιανοί η γυναίκα του και ο αδελφός του, τον φυλάκισε και μετά από λίγο καιρό τον θανάτωσε πάνω σε σταυρό που είχε σχήμα Χ. Έτσι, ο πρώτος μαθητής του Χριστού μαρτύρησε με τον ίδιο τρόπο που μαρτύρησε ο αγαπημένος του δάσκαλος. Ο λαός της Πάτρας σέβεται και τιμά με ευλάβεια τον Άγιο που είναι πολιούχος και προστάτης της πόλης του. Στο Ναό του Αγίου Ανδρέα της αχαϊκής πρωτεύουσας βρίσκεται ο σταυρός σχήματος Χ, στον οποίο άφησε την τελευταία του πνοή.

Ο Άγιος Ανδρέας προστατεύει τους αγρότες. Παραδοσιακά έχει σχέση με το νερό και τις νεροποντές (Ανδρέας=Ανυδρέας). Οι γεωργοί για να έχουν καλή σοδειά, στη γιορτή του βράζουν σιτάρι, καλαμπόκι, βρίζα και όσπρια (πολυσπόρια–μπόλια) και τα πάνε στην Εκκλησία για «διάβασμα». Μετά τα μοιράζονται και τα τρώνε. Παρετυμολογικά (Αντρέας-ανδρείος, αντρειεύομαι) ο Άγιος αντρειεύει το κρύο, αλλά και τα σπαρτά.

Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Aγίου Ανδρέα στις 30 Νοεμβρίου.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ http://akrasakis.blogspot.com/2013/11/blog-post_30.html#ixzz3swNqgXCn