ΑΠΟΚΡΙΕΣ (ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ)

Με ξετύλιγε σαν σερπαντίνα και όλοι γύρω μου
χειροκροτούσαν - απίστευτων χρόνων θραύσματα
          μετέωρα όλα.
Στο λουτρό από δίπλα οι βρύσες ανοιχτές
    μπρούμυτα στο προσκέφαλό μου
θεωρούσα τις πληγές με το άσπιλο λευκό που με πιτσίλιζαν
           τι ωραία Θεέ μου τι ωραία
            χαμου στο χώμα ποδοπατημένη
να κρατάω ακόμη μες τα μάτια μου
ένα τέτοιο μακρινό του παρελθόντος πένθος.

Κι από την ανάποδης φοριέται η φαντασία
               και σε όλα τα μεγέθη

ΠΑΖΛ: ΓΛΥΚΥΤΑΤΟΣ ΚΛΟΟΥΝ

Ο κλόουν βλέπει τη ζωή με έναν αστείο, 

σαρκαστικό τρόπο που τον λυτρώνει...  

Δείτε κι εσείς την ξέγνοιαστη πλευρά της, γελώντας ξεκαρδιστικά μαζί του και επιτρέψτε του να σας παρασύρει στον κόσμο του. 

Μπείτε στο κλίμα της Αποκριάς μαζί με την παρέα σας, παρατηρώντας τη χαρούμενη εικόνα και κάνοντας κλικ σε αυτήν, προσπαθήστε να συναρμολογήσετε το παζλ με τον γλυκύτατο κλόουν!

                                                                                                              Καλή επιτυχία! 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ http://akrasakis.blogspot.com/#ixzz4ZIBoEBuD

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΡΛΕΚΙΝΟΥ

Μια φορά κι έναν καιρό στην πόλη με τις γόνδολες,τη Βενετία,ζούσε ένα φτωχό παιδάκι, ο Αρλεκίνος.Τις μέρες της Αποκριάς,στη Βενετία γιορτάζουν το καρναβάλι με παρελάσεις και γιορτές.Όλοι ντύνονται μασκαράδες και κρυμμένοι πίσω από τις μάσκες τους γλεντάμε μέχρι το πρωί.

Ο μικρός Αρλεκίνος ,κάθε απόγευμα,καθόταν στο παράθυρο, έβλεπε τους γελαστούς μασκαράδες που περνούσαν παρέες παρέες κάτω από το σπίτι του και μερικές φορές ένα δάκρυ
κυλούσε στο μαγουλάκι του.Θυμόταν πως ντυνόταν και αυτός μασκαράς μαζί με τον πάτερα του και τη μητέρα του και κάνανε βόλτες στη πλατεία του Αγίου Μάρκου με τα περιστέρια.

Τώρα πια ήταν όλα διαφορετικά!!!!! Ο πατέρας είχε πεθάνει και η μητέρα του με μεγάλη δυσκολία κατάφερνα να πληρώσει τα έξοδά τους.Σκούπιζε, λοιπόν, το δάκρυ του και χαιρετούσε τους γελαστούς μασκαράδες που του φώναζαν να κατέβει μαζί τους στο γλέντι.

Η μαμά  του είδε το το κρυφό δάκρυ του Αρλεκίνου  και ανέβηκε στη σοφίτα αποφασισμένη να βρει κάτι, έστω κι ένα παλιό ρούχο ,για να μασκαρέψει το λυπημένο παιδί της .Κάτι μικρά

ΤΟ ΤΡΕΛΟ ΤΟ ΓΑΪΤΑΝΑΚΙ

Από τα λίγα έθιμα που διατηρούνται αυτούσια ως τις μέρες μας, το γαϊτανάκι είναι ένας χορός που δένει απόλυτα με το χρώμα και το κέφι της Αποκριάς. Το γαϊτανάκι πέρασε στην Ελλάδα από πρόσφυγες του Πόντου και της Μικράς Ασίας και έδεσε απόλυτα με τα άλλα τοπικά έθιμα, αφού η δεξιοτεχνία των χορευτών, αλλά και ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του δεν αφήνουν κανέναν αδιάφορο!
 

Δεκατρία άτομα χρειάζονται για να στήσουν το χορό. Ο ένας κρατά ένα μεγάλο στύλο στο κέντρο, από την κορυφή του οποίου ξεκινούν 12 μακριές κορδέλες, καθεμιά με διαφορετικό χρώμα. Οι κορδέλες αυτές λέγονται γαϊτάνια και δίνουν το όνομά τους στο έθιμο. Γύρω από το στύλο, 12 χορευτές κρατούν από ένα γαϊτάνι και χορεύουν μαζί, σε 6 ζευγάρια, τραγουδώντας το παραδοσιακό τραγούδι. Καθώς κινούνται γύρω από το στύλο, κάθε χορευτής εναλλάσσεται με το ταίρι του κι έτσι όπως γυρνούν πλέκουν τις κορδέλες γύρω από το στύλο δημιουργώντας χρωματιστούς συνδυασμούς.

Ο ένας χορευτής περνάει τη μια φορά μέσα, και την άλλη από έξω από τον άλλον και έτσι οι κορδέλες πλέκονται πολύχρωμες πάνω στο κοντάρι, δημιουργώντας διάφορα χρωματιστά σχέδια. Όταν πια οι κορδέλες τυλιχτούν γύρω από το στύλο και οι χορευτές χορεύουν όλο και πιο κοντά σε αυτόν, τότε ο χορός τελειώνει και το στολισμένο γαϊτανάκι μένει να θυμίζει το αποκριάτικο πνεύμα. Πιθανόν, ο κυκλικός αυτός χορός να υποδηλώνει τον κύκλο της ζωής, από τη χαρά στη λύπη, από τον χειμώνα στην άνοιξη, από την ζωή στο θάνατο και το αντίθετο.

ΤΟ ΓΑΪΤΑΝΑΚΙ 

Γύρω γύρω γαϊτανάκι,

ας χορέψουμε λιγάκι
στην τρελή Αποκριά 

λα-λα-λα-λα-λα-λα-λα-λα!

 Όλοι μας παιδιά! 

Όλοι μας παιδιά!

Γύρω γύρω γαϊτανάκι,

ας χορέψουμε λιγάκι
με χαρούμενη καρδιά

 λα-λα-λα-λα-λα-λα-λα-λα!
Όλοι μας παιδιά! 

Όλοι μας παιδιά!

Γύρω γύρω γαϊτανάκι,

ας χορέψουμε λιγάκι
έξω η φτώχεια βρε παιδιά 

λα-λα-λα-λα-λα-λα-λα-λα!
Όλοι μας παιδιά! 

Όλοι μας παιδιά!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: ΤΟ ΤΡΕΛΟ ΤΟ ΓΑΪΤΑΝΑΚΙ http://akrasakis.blogspot.com/2012/02/blog-post_4962.html#ixzz4Z6yXzVqz

Παλιάτσος-Παιδική χορωδία~Paliatsos

ΑΠΟΚΡΙΕΣ: ΜΙΚΡΟΙ ΗΡΩΕΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ...

Τα περισσότερα παιδάκια θέλουν να μασκαρεύονται και να ντύνονται ήρωες! Υπάρχουν όμως και παιδάκια που φοβούνται. Τι μπορείτε να κάνετε γι' αυτό; Η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη μας εξηγεί γιατί κάνει καλό στα παιδιά να μασκαρεύονται, αλλά και τι πρέπει να κάνουμε σαν γονείς!

Από τα 3 χρόνια του παιδιού και έπειτα αναπτύσσεται η αφηρημένη σκέψη και η φαντασία. Το παιδί αρχίζει να παίζει συμβολικά παιχνίδια και παιχνίδια ρόλων, να υποδύεται δηλαδή κάτι που δεν είναι. Γίνεται οδηγός, γίνεται αστυνομικός, γίνεται δασκάλα, γίνεται μαμά, γίνεται μπαμπάς... Έρευνες έχουν αποδείξει ότι όσο πιο ευφάνταστο είναι το παιδί, τόσο πιο ευφυές είναι και η καλλιέργεια της φαντασίας οδηγεί σε πολύ απόδοση και επίδοση στο σχολείο αργότερα. Το παιδί έχει ανάγκη να παίζει ρόλους γιατί μέσα από αυτούς, μαθαίνει, ταυτίζεται με τον ρόλο που παίζει και τον σπουδάζει, μαθαίνει δηλαδή τις ιδιαίτερες λεπτομέρειες. 

ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΤΟΥ... 
Επίσης το να υποδύεται κάποιον το παιδί λειτουργεί και αποφορτιστικά με την έννοια του ότι μπορεί να κάνει τον ρόλο που φοβάται. Για παράδειγμα αν φοβάται την δασκάλα να γίνει δασκάλα ή αν φοβάται τα

Τσικνοπέμπτη

Η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου (Κρεατινής) ονομάζεται Τσικνοπέμπτη ή Τσικνοπέφτη, επειδή την ημέρα αυτή όλα τα σπίτια ψήνουν κρέας ή λειώνουν το λίπος από τα χοιρινά και ο μυρωδάτος καπνός (τσίκνα) είναι διάχυτος παντού. Από αυτή την τσίκνα, λοιπόν, έχει πάρει και το όνομά της η Πέμπτη και λέγεται Τσικνοπέμπτη.

Το έθιμο χάνεται στα βάθη των αιώνων, χωρίς να γνωρίζουμε την προέλευσή του. Εικάζεται, όμως, ότι προέρχεται από τις βακχικές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων, που επιβίωσαν του Χριστιανισμού. Σύμφωνα με τον λαογράφο Δημήτριο Λουκάτο, το φαγοπότι και το γλέντι της ημέρας είναι «ομοιοπαθητικές προσπάθειες για την ευφορία της γης».

Την Τσικνοπέμπτη ξεκινούν ουσιαστικά οι εκδηλώσεις της Αποκριάς, οι οποίες

15 Φεβρουαρίου: Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου

Το συγκλονιστικό ποίημα για την ζωή μιας έφηβης με καρκίνο!

☆Αργός χορός☆

Έχεις σταματήσει ποτέ..

να κοιτάξεις τα παιδιά που παίζουν;

Ή να ακούσεις τον ήχο της βροχής..

που πέφτει στη γη;

Ή να κοιτάξεις..

την τρελή κούρσα μιας πεταλούδας;

Ή να παρατηρήσεις τον ήλιο..

που χάνεται μέσα στη νύχτα;

Χαμήλωσε ταχύτητα ΜΗΝ

ΙΣΤΟΡΙΑ, ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΙΑΣ

Οι Απόκριες ή Τριώδιο ονομάζονται οι τρεις εβδομάδες πριν από τη Μεγάλη Σαρακοστή. Σήμερα όμως, Αποκριά ονομάζεται η Κυριακή της πρώτης εβδομάδας (Μικρές Απόκριες, της Τυροφάγου), καθώς και η Κυριακή της δεύτερης και τρίτης εβδομάδας.

Ονομάστηκε έτσι, επειδή την περίοδο αυτή, συνηθίζεται να μην τρώνε κρέας οι Χριστιανοί, δηλαδή «απέχουν από το κρέας». Την εβδομάδα της Τυροφάγου τρώνε μόνο γαλακτοκομικά και όχι κρέας, για να προετοιμαστούν σιγά σιγά για τη νηστεία της Σαρακοστής. Ανάλογη με την ελληνική λέξη Αποκριά, είναι και η λατινική λέξη καρναβάλι (Carneval, Carnavale).

ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ 

Τις μέρες αυτές γίνεται το έθιμο του γλεντιού, της ψυχαγωγίας και του «μασκαρέματος», της μεταμφίεσης, που έχει παραμείνει από παλιές «εθνικές» γιορτές της ρωμαϊκής εποχής, τις γιορτές αφιερωμένες στην έκπτωση του θεού Κρόνου (Saturn) από τον Ήλιο Δία: τα Κρόνια «Λουπερκάλια» και «Σατουρνάλια» και από τις αρχαιότερες «Διονυσιακές γιορτές» των Ελλήνων, όπου οι άνθρωποι μεταμφιέζονταν, χόρευαν, τραγουδούσαν, πίνοντας κρασί και το κέφι έφτανε στο κατακόρυφο, προς τιμή του Διόνυσου.

Παλιότερα, το καρναβάλι γινόταν παντού στην Ελλάδα, με μασκαράτες ομαδικές, χορούς γλέντια, σάτιρα και διάφορα ιδιαίτερα, έθιμα σε κάθε μέρος. Ήταν ευκαιρία για