Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΛΚΥΟΝΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ ΜΕΡΕΣ

Ως Αλκυονίδες μέρες λέγονται από τους Έλληνες συνηθέστερα ημέρες του Ιανουαρίου κατά τις οποίες επικρατεί ωραίος καιρός με ηλιοφάνεια. Η ονομασία αυτή είναι αρχαία ελληνική και προέρχεται από τον Αριστοτέλη.

Αλκυονίδες μέρες λοιπόν  είναι 7 μέρες ή κα ι14 κατ' άλλους,στη μέση του χειμώνα και ειδικότερα τον μήνα Ιανουάριο όπου επικρατεί ηλιοφάνεια,αρκετή ζέστη και σχετική άπνοια,Το φαινόμενο παρατηρείται στην Ελλάδα και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Οι σχετικοί μύθοι είναι

πολλοί και σε όλες τις εκδοχές τους μιλούν για τους θεούς,που προσέφεραν τις μέρες αυτές στο πουλί Αλκυόνη,στο οποίο μεταμόρφωσε ο Δίας την Αλκινόνη,κόρη του θεού των ανέμων Αιόλου,μετά το θάνατό της , ώστε να μπορεί να γεννά τα αυγά του στα βράχια των αλκυονίδων νήσων χειμώνα και όχι άνοιξη.

ΔΕΙΤΕ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΟΝ ΜΥΘΟ

Κανόνες και απαγορεύσεις στην οικογένεια

Νόμοι και κανόνες, άγραφοι ή όχι, στο σχολείο, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στη δουλειά, στα καταστήματα, οπουδήποτε υπάρχει κοινωνική συναναστροφή και ανάγκη για οριοθέτηση.  Απαραίτητοι για να ορίσουν τι πρέπει και τι δεν πρέπει μεταξύ των ανθρώπων και του χώρου που αυτοί βρίσκονται.

 Τι θα γίνονταν στους δρόμους χωρίς το κώδικα οδικής κυκλοφορίας  ή στη θάλασσα χωρίς τους αντίστοιχους κανόνες για τη ναυσιπλοΐα; Χάος και  αταξία στην προσπάθεια όλων να φτάσουν στον προορισμό τους. Και στην οικογένεια το θεμέλιο λίθο της κοινωνίας τι γίνεται με τους κανόνες;

Οι κανόνες μέσα στην οικογένεια είναι

Σαρλ Περώ: Ο άνθρωπος που έγραψε τα καλύτερα παραμύθια

Ο Σαρλ Περό γεννιέται στις 12 Ιανουαρίου 1628 στο Παρίσι ως ένα από τα εφτά παιδιά μιας μεγαλοαστικής οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν διαπρεπής δικηγόρος που προσέφερε τις υπηρεσίες του στο κράτος και οι διασυνδέσεις της φαμίλιας έφταναν έτσι ακόμα και μέχρι τον ίδιο τον βασιλιά.

Ο Γάλλος του 17ου αιώνα που μας χάρισε την Κοκκινοσκουφίτσα, τη Σταχτοπούτα και την Ωραία Κοιμωμένη!

Όταν ο συγγραφέας και λαογράφος Σαρλ Περό αποφάσισε να καταγράψει τα κλασικά παραμύθια της εποχής του για να κοιμίζει ευκολότερα τα παιδιά του δεν θα μπορούσε στα σίγουρα να πιστέψει ότι οι εξωραϊσμένοι μύθοι του θα εγκαινίαζαν ένα νέο λογοτεχνικό είδος, αυτό του παραμυθιού!

Και βέβαια παρά την ποιητική δουλειά του και τα τόσα θεωρητικά του πονήματα, έμελλε να περάσει στην Ιστορία για τα παραμύθια του, που θα γίνονταν κλασικά και θα ενέπνεαν όλες τις μελλοντικές γενιές ευρωπαίων παραμυθάδων, από τους αδελφούς Γκριμ μέχρι και τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.

Τα παραμύθια του Περό αποτελούσαν εξωραϊσμένη μεταγραφή προφορικών παραδόσεων που μεταφέρονταν από γενιά σε γενιά και κυκλοφόρησαν σε μια συλλογή οχτώ λαϊκών μύθων, οχτώ παραμύθια δηλαδή που πλέον γνωρίζει καλά κάθε μικρό και μεγαλύτερο παιδί του πλανήτη: από τη Σταχτοπούτα, την Κοκκινοσκουφίτσα και την Ωραία Κοιμωμένη μέχρι τον Κοντορεβυθούλη και τον Παπουτσωμένο Γάτο!

Παρά το γεγονός ότι τα παραμύθια ήταν ήδη γνωστά στον καιρό του, παρέμεναν πάντα σε προφορική μορφή και ήταν η δική του πένα που θα τα έσωζε από τη λήθη και θα τα ενθρόνιζε στην περίβλεπτη θέση που κατέχουν σήμερα, δίνοντάς τους ταυτοχρόνως και διδακτική χροιά παραλλάσσοντας τα τέλη τους.

Κι έτσι οι ιστορίες που διάβαζαν οι γονείς του Μεσαίωνα για να κοιμίζουν τα παιδιά τους θα χρησιμοποιούνταν στους αιώνες που θα έρχονταν για την ίδια ακριβώς δουλειά, αν και πλέον ήταν σοβαρό λογοτεχνικό είδος, καθώς η ποιητική πένα του Περό τα μεταμόρφωσε και τους έδωσε τη λογοτεχνικότητα που εξασφάλισε την αθανασία τους στον χρόνο…

Πηγή: http://e-didaskalia.blogspot.gr/2016/01/pero.html#ixzz3x0BKK8q8

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ

Αδελφέ Μιχάλη, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.

Αρχιμηνιά, καλή χρονιά, με σύγκρυα και παγωνιά.

Γενάρη γέννα το παιδί, Φλεβάρη φλέβισέ το.

Γενάρη και Φλεβάρη καταβολάδα και ξινάρι.

Γενάρη μήνα κλάδευε, φεγγάρι μη γυρεύεις.

Γενάρη μήνα κλάδευε, φεγγάρι μην κοιτάζεις.

Γενάρη, μήνα του Χριστού κι αρχιμηνιά του κόσμου.

Γενάρη πίνουν το κρασί, τον Θεριστή το ξύδι.

Γενάρης με τα κρούσταλλα, Φλεβάρης με τα χιόνια.

Γενάρης χωρίς χιόνι, κακό μαντάτο.

Γεναριάτικο αρνί και φλεβαριάτικο κατσίκι.

Εγέλασεν ο Γενάρης.

Έκαμε κι ο Γενάρης ήλιο.

Κότα, πίτα τον Γενάρη, κόκορα τον Αλωνάρη.

Κότα, χήνα τον Γενάρη και παπί τον Αλωνάρη.

Κόψε ξύλο τον Γενάρη και μην καρτερείς φεγγάρι.

Να ‘μουν τον Μάη γάιδαρος και τον Απρίλ’ κριάρι, όλο το χρόνο κόκορας και γάτος τον Γενάρη.

Να ‘μουν τον Μάη γάιδαρος, σκύλος τον Αλωνάρη, όλο το χρόνο κόκορας και γάτος τον Γενάρη.

Να ‘μουν τον Μάη γάιδαρος, τον Αύγουστο κριάρι, όλο το χρόνο κόκορας και γάτος τον Γενάρη.

Ο Γενάρης δεν γεννά, μήτε αυγά, μήτε πουλιά, μόνο κρύα και νερά.

Ο Γενάρης κι αν γεννά, του καλοκαιριού μηνά.

Ο Γενάρης κι αν γεννάται, του καλοκαιριού θυμάται.

Οι γεναριάτικες νύχτες για να περάσουν, θέλουν συντροφιά και κουβέντα.

Ο λαγός και το περδίκι κι ο καλός ο νοικοκύρης τον Γενάρη χαίρονται.

Όποιος θε να βαμπακώσει τον Γενάρη θε να οργώσει.

Όποιος σπέρνει τον Γενάρη, σπέρνει την ανεμοζάλη.

Όρνιθα τον Γενάρη, κέφαλος τον Αλωνάρη.

Σ’ όσους μήνες έχουν «ρο», μπάνιο με ζεστό νερό.

Τ’ Αλωναριού τα μεσημέρια και του Γεναριού οι νύχτες.

Τον Γενάρη κλάδευε και τον Φλεβάρη απόσκαφτε.

Τον Γενάρη κόβε ξύλα και φεγγάρι μην κοιτάζεις.

Τον Γενάρη το ζευγάρι διάβολος θε να το πάρει.

Του Γενάρη το φεγγάρι είναι σαν του Αλωνάρη.

Του Γενάρη το φεγγάρι ήλιος της ημέρας μοιάζει.

Του Γενάρη το φεγγάρι λάμπει σα μαργαριτάρι.

Του Γενάρη το φεγγάρι παρά λίγο μέρας μοιάζει.

Του Γενάρη το φεγγάρι παρά ώρα να ‘ναι μέρα.

Του Γενάρη το φεγγάρι την ημέρα σιγοντάρει (πλησιάζει).

Το φεγγάρι του Γενάρη παρά λίγο μέρα κάνει.

Τρεις στα Γέννα, τρεις στα Φώτα κι έξι στα μεγάλα Πάσχα.

Τρεις στα Γέννα, τρεις στα Φώτα κι έξι στην Ανάσταση.

Χαρά στα Φώτα τα στεγνά και τη Λαμπρή βρεμένη.

Χιόνι πέφτει τον Γενάρη, χαρές θα ν’ τον Αλωνάρη.

Χιόνι σ’ έβρεξ’ ο Γενάρης, όλοι οι μύλοι μας θ’ αλέθουν.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ http://akrasakis.blogspot.com/2012/01/blog-post_4.html#ixzz4VKeedsWY

ΤΟ ΧΙΟΝΙ

 

Τι καλά που 'ναι στο σπίτι μας
τώρα που έξω πέφτει χιόνι!
Τo μπερντέ παραμερίζοντας
τ’ άσπρο βλέπω εκεί σεντόνι
να σκεπάζει όλα τα πράγματα,
δρόμους, σπίτια, δέντρα, φύλλα.
Πόσο βλέπω μ’ ευχαρίστηση
μαζεμένη τόση ασπρίλα!

Όμως, κοίτα, τουρτουρίζοντας

το κορίτσι εκείνο τρέχει.

Τώρα στάθηκε στην πόρτα μας,

ψωμί λέει πως δεν έχει,

πως κρυώνει, πως επάγωσε...

«Έλα μέσα κοριτσάκι,

το τραπέζι μας εστρώθηκε

κι αναμμένο είναι το τζάκι! 

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: ΤΟ ΧΙΟΝΙ http://akrasakis.blogspot.com/2012/01/blog-post_21.html#ixzz4VKdAe200

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΕΛΟΣ

,

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ

Συνήθως τα παιδιά αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο να επανέλθουν στο κανονικό πρόγραμμα και αγχώνονται με τη σκέψη ότι ο ελεύθερος χρόνος τους θα μειωθεί δραματικά τις επόμενες ημέρες Τι μπορείτε να κάμετε ,για να αντιμετωπίσετε τις δύσκολες μέρες που ακολουθούν τις διακοπές?

• Μετά τις καλοκαιρινές διακοπές τα παιδιά είναι εύκολο να γυρίσουν στο σχολείο,καθώς τους λείπει η ρουτίνα τους.Δε συμβαίνει το ίδιο όμως με τις διακοπές των Χριστουγέννων ,που τα παιδιά δεν προλαβαίνουν να... βρεθούν .Η επιστροφή τους στο σχολείο μετά τις γλυκές διακοπές των γιορτών δεν είναι καθόλου ευχάριστη! Τα παιδιά  αγχώνονται με τις απότομες αλλαγές γι αυτό είναι καλό να τα προετοιμάζετε με συζητήσεις,πριν αυτές συμβούν.Επομένως πρέπει να είστε πολύ υπομονετικοί και να εξηγήσετε στα παιδιά σας τα θετικά τις επιστροφής τους στο σχολείο
• Μην αφήσετε τη διαδικασία προετοιμασίας για την τελευταία ημέρα! Το παιδί θα αντιδράσει άσχημα στο να μπει στην καθημερινή ,αυστηρή ρουτίνα του σχολείου μετά από τόσες "μαγικές"και χαλαρές ημέρες.

Μην αφήνετε τα παιδιά κατά τη διάρκεια των χριστουγεννιάτικων διακοπών να κοιμούνται  και να ξυπνούν ό.τι ώρα θέλουν,γιατί θα διαμαρτυρηθούν σε κάθε σας προσπάθεια να μπουν σε πρόγραμμα με τη λήξη των διακοπών.Το ίδιο ισχύει και για τις ώρες που τα παιδιά τρώνε .Στις διακοπές όλα ήταν πιο χαλαρά και οι ώρες του φαγητού είχαν μετακινηθεί πιο αργά.Σταδιακά,ξεκινήστε μια προσπάθεια τα ωράρια του φαγητού και του ύπνου να αρχίσουν να επανέρχονται στις προδιαγραφές του σχολικού ωραρίου.

• Θυμίστε τους ,ότι θα ξαναδούν τους φίλους τους και θα περάσουν καλά στο σχολείο.Εστιάστε στα μαθήματα που τους αρέσουν και πείτε τους ,ότι μπορούν να μάθουν ακόνη περισσότερα "πράγματα"τώρα.

 ΠΗΓΉ :ΑΠΌΣΠΑΣΜΑ ΑΠΌ YesKid.gr

(Απόσπασμα από το βιβλίο «Τα παιδιά του Χειμώνα»

Ο Γενάρης γεννήθηκε ένα κρύο πρωί στη χώρα του παππού του Χρόνου, μια χώρα παραμυθένια κι αέρινη, που απλώνεται πάνω από τον αιθέρα και τυλίγει γύρω γύρω τη γη. Πατέρας του ήταν ο Χειμώνας και μητέρα του η Παγωνιά. Ο παππούς, μόλις άκουσε πως γεννήθηκε ο πρώτος του εγγονός, χάρηκε τόσο, που θαρρείς και ξανάνιωσε!

   - Χαρούμενος κι ευτυχισμένος ο νέος χρόνος! εύχονταν οι άνθρωποι κάτω στη γη τη μέρα εκείνη.

     Κι ο παππούς ήταν στ’ αλήθεια τόσο χαρούμενος, που ένιωσε πραγματικά πως ξανάγινε Νέος Χρόνος!

.......................................................

Το  πρώτο εγγόνι του βαφτίστηκε όταν έγινε έξι ημερών, την ίδια μέρα που οι άνθρωποι κάτω στη γη γιόρταζαν τα Θεοφάνεια. Νονά  ήταν η Χιονοθύελλα και στα βαφτίσια είχαν έρθει όλοι οι συγγενείς και οι φίλοι του Χειμώνα και της Παγωνιάς. Πρώτοι πρώτοι το Κρύο, το Ξεροβόρι κι ο Παγετός.

      Η νονά έβρεξε πρώτα το μωρό με χιονόνερο κι ύστερα του φόρεσε ρουχαλάκια χιονάτα, παπούτσια από πάγο και σκουφάκι από πάχνη…. ΄Εβαλε το μωρό στην αγκαλιά της μαμάς του και είπε:

    - Να μας ζήσει ο Ιανουάριος!

      Η Παγωνιά όμως φώναζε το γιο της Ιανουάριο μονάχα τις φορές που έκανε σκανταλιές. Τις άλλες ώρες τον έλεγε πάντα Γενάρη.

     Ο Γενάρης λοιπόν έκανε την πρώτη του σκανταλιά την άλλη κιόλας ημέρα.

   - Δε θέλω γάλα! φώναξε μόλις αντίκρισε το μπουκάλι που του έφερε η μαμά του. Θέλω παγωτό!

   - Ιανουάριε, φρόνιμα! τον μάλωσε η Παγωνιά. Είσαι μικρός ακόμα για παγωτό. Δεν είσαι παρά εφτά ημερών!

   - ΄Ενας μήνας εφτά ημερών είναι κιόλας ένας μήνας που τρέχει, τσίριξε κείνος. Θέλω παγωτό, θέλω παγωτό, θέλω παγωτό!

     Κι άρχισε να χοροπηδάει πάνω στο στρωματάκι με τις νιφάδες που του είχε φτιάξει η μαμά του.  Κι απ’ το πολύ το χοροπηδητό τρύπησε το στρώμα, ξεχύθηκαν οι νιφάδες κι άρχισαν να πέφτουν στη γη…

 (Απόσπασμα από το βιβλίο «Τα παιδιά του Χειμώνα» - Σειρά: Ιστορίες με τους 12 μήνες, Πατάκης 1988, 20η έκδοση 2016. Εικ.: με κολάζ της Λ.Π.-Α.)

Η ΧΙΟΝΑΤΗ ΤΗΣ ΠΑΡΝΗΘΑΣ"

Το διήγημα του Ηλία Βενέζη που ακολουθεί, δείχνει τη στενή σχέση ανθρώπου και φύσης, αποκαλύπτει την ανάγκη της συμφιλίωσής μας σήμερα με το φυσικό περιβάλλον, με τα φυσικά φαινόμενα, με τους ζωντανούς οργανισμούς που ζούνε μέσα σ' αυτό.

Η μικρή Άννα είναι πια τώρα σε θέση να καταλαβαίνει τη μεγαλοπρέπεια του κόσμου. Δεν κάθεται να κοιτάζει με απορία όταν περνούν τα σύννεφα, όταν αστράφτει σαν πέφτει βροχή. Έγινε φίλη και με τα δέντρα. Τα δέχτηκε σαν πλάσματα που ήρθαν στη γη μονάχα για να την ευχαριστούνε: να της κάνουν σκιά άμα έχει ήλιο, ή να σαλεύουν τα φύλλα τους όταν φυσά τ' αγέρι, για να παίζει. Μονάχα σαν ήρθε το χιόνι, αυτό ήταν πολύ νέο και η Άννα γοητεύτηκε. 

Κόλλησε το πρόσωπό της στο τζάμι του παραθύρου κι έμεινε ώρα κοιτάζοντας την άσπρη μαγεία που έπλεε στην ατμόσφαιρα. Το φως, στα γαλάζια μάτια της ανακατεύτηκε τότε παράξενα με το άσπρο φως του χιονιού. Ήταν σα να ήρθε αφρός και κύματα, σα να ήρθε Αιγαίο μες στον χειμωνιάτικο κλειστό χώρο του δωματίου. 

Η Άννα είδε το χιόνι, πλημμύρισε τα μάτια της από χιόνι, κι έπειτα:

—  Τι είναι αυτό; ρώτησε τη μητέρα της.

—  Χιόνι είναι, Άννα. Το λένε χιόνι.

—  Γιατί το λένε χιόνι;

—  Έτσι το λένε. Γιατί είναι πολύ άσπρο κι έρχεται ίσια απ' τον ουρανό.


Η Άννα θυμάται το κάτασπρο φόρεμα που της βάζουν τις μέρες που έχει ήλιο. Έχει μια σπάνια ικανότητα να συνδέει αμέσως τις όμοιες εικόνες, τα όμοια σχήματα και τα χρώματα.

—  Όταν θα βάλω τα άσπρα μου, λέει, θα είμαι κι εγώ χιόνι.

—  Ναι, Άννα, θα είσαι σαν το χιόνι. Θα σε λέμε τότε Χιονάτη. Έτσι ήταν η Χιονάτη.

—  Έτσι ήταν η Χιονάτη; Τι είναι Χιονάτη;

—  Α, ναι. Δεν ξέρεις τίποτα για τη Χιονάτη. Θα σου πω.

Κι ενώ το χιόνι έπεφτε ολοένα, η Άννα έμαθε ό,τι έπρεπε να μάθει για τη Χιονάτη. Δεν ήταν η Χιονάτη του ξενικού παραμυθιού, αυτή με την κακιά βασίλισσα και με τους νάνους. Ήταν μια άλλη Χιονάτη, ένα κοριτσάκι βοσκών που ζούσε στην Ελλάδα. Εκεί στα μέρη της Πάρνηθας. Κανένα κακό πνεύμα δεν την έστειλε στο δάσος να χαθεί. Τέτοια κακά πνεύματα δεν ζουν στα βουνά της Ελλάδας. 

Έτυχε όμως να περάσει μια μέρα απ' το καλύβι τους ένα ελαφάκι, το μοναδικό ελαφάκι που ζούσε στα βουνά της Πάρνηθας. Η Χιονάτη καθόταν στην πόρτα του καλυβιού και ταξίδευε όνειρα πάνω στα σύννεφα, όταν είδε το ελάφι. Τρόμαξε πολύ, γιατί δεν είχε δει καμιάν άλλη φορά ελάφι.

Μα σαν μπόρεσε και το κοίταξε μες στα μάτια, στη στιγμή ξεφοβήθηκε, γιατί είδε τούτο το παράξενο: τα μάτια του ελαφιού ήταν δακρυσμένα, όπως ποτέ δεν γίνεται με τα άλλα πλάσματα του βουνού εξόν απ' τους ανθρώπους.

«Πώς σε λένε;», του λέει η Χιονάτη παίρνοντας θάρρος.

«Με λένε ελάφι».

«Και πού μένεις; Δεν σε είδα καμιά φορά εδώ στα μέρη μας».

«Πού να με δεις, κοριτσάκι; Εγώ ζω βαθιά μες στο δάσος που είναι πέρα απ' το "Άρμα", πέρα απ' τη μεγάλη χαράδρα».

«Και είσαι εκεί έρημο και μονάχο;».

«Είμαι μονάχο, κοριτσάκι, όμως δεν είμαι έρημο. Έχω πολλούς συντρόφους».

«Έχεις πολλούς συντρόφους;».

«Ου! Έχω πολλούς! Έχω τα φύλλα που βουίζουν στα δέντρα και που μηνούν τον καιρό που θα 'ρθει, έχω τα σκουλήκια που σαλεύουν στη γη, έχω το χορτάρι που φυτρώνει ύστερα από τη βροχή. Δεν είμαι μονάχο».

«Και τα μάτια σου γιατί είναι έτσι; Γιατί κλαιν τα μάτια σου;».

Το ελάφι δεν ξέρει τι να πει γι' αυτό, δεν ξέρει τίποτα σίγουρο. Σαν ήταν μικρό, είχε μια φορά ακούσει ένα παλιό παραμύθι που του λέγανε, μια ιστορία των προγόνων του, των πρώτων ελαφιών που ήρθαν στη γη. Ζούσανε, λέει, τα ελάφια σε μεγάλα παρθένα δάση και ήταν πολύ καλά έτσι που ζούσαν ξένοιαστα με τ' άλλα θεριά και τα πουλιά, όταν κάποτε ξεστράτισαν. Βγήκαν απ' τα λημέρια τους, περιπλανήθηκαν πολλές μέρες και πολλές νύχτες, κι άξαφνα βρέθηκαν μες στη χώρα των ανθρώπων. Ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που αντίκριζαν τα πρώτα ελάφια του κόσμου. Κάθισαν τα ελάφια και τους παραφύλαξαν. Και είδαν: 

Τα παράξενα πλάσματα με τα δυο πόδια όλη τη μέρα σκύβαν στη γη και τη σκάβανε, την ξεκολνούσαν και πάλι την άφηναν στον τόπο της. Όλη τη μέρα βογκούσαν, ώσπου ερχόταν η νύχτα και βγαίναν τα άστρα. Τότε μόνο, σαν πέφτανε να κοιμηθούν, ησύχαζαν. Και πάλι, όταν τα άστρα φεύγανε, πάλι άρχιζαν να χτυπούν τη γη, σα μια δύναμη σκοτεινή να τους πρόσταζε όλο να σκάβουν κι όλο να βασανίζονται βγάζοντας το χώμα απ' τη γη. Όμως, το χώμα πάλι έπεφτε πίσω, η γη ήταν ατέλειωτη, ατέλειωτο ήταν και το μαρτύριο των ανθρώπων.

Περίεργα τα ελάφια πήγαν πιο κοντά και τους κοίταξαν μες στα μάτια. Για πρώτη φορά είδαν δάκρυα μες στα μάτια των ανθρώπων. Τότε κι εκείνα δάκρυσαν. Κι από κείνη τη μέρα όλα τα ελάφια του κόσμου κλαίνε για τη μνήμη των ανθρώπων της γης που βασανίζονται. 

Άι Γιάννης: Ο αγαπημένος των παροιμιών -Σπίτι χωρίς Γιάννη, προκοπή δεν κάνει

Χρόνια πολλά στους Γιάννηδες και στις Ιωάννες!!!!

Άι Γιάννης: Ο αγαπημένος των παροιμιών -Σπίτι χωρίς Γιάννη, προκοπή δεν κάνει.
Χωρίς αυτόν προκοπή δεν κάνουμε, συνήθως θα τον βρούμε να σπέρνει κουκιά κι ενίοτε τον καίμε και τον αλείφουμε με λάδι. Ποιος είναι;

Φυσικά ο Γιάννης. Όλοι έχουμε έναν Γιάννη κι όλοι έχουμε πει κάποια στιγμή μια παροιμία που αναφέρεται σε αυτόν. Ο αγαπημένος των ελληνικών παροιμιών, Γιάννης έχει την τιμητική του κι εμείς τον τιμάμε συγκεντρώνοντας τις παροιμίες που ακούνε στο όνομά του.

Διαβάστε μερικές από τις πάρα πολλές που έχει γράψει για αυτούς ο ελληνικός λαός παρακάτω:

1. Γιάννη είχα, Γιάννη έχω κι αν ποτέ μου θα χηρέψω, πάλι…
Γιάννη θα γυρέψω!

2. Ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τον βαπτίσαμε!!!

3. Σπίτι χωρίς Γιάννη, προκοπή δε κάνει.

4. Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω μέλι να γιάνει

5. Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι

6. Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση,
εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει

7. Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω

8. Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη

9. Όχι Γιάννης…Γιαννάκης

10. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα..

11. Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει

12. Πότε ο Γιαννης δεν μπορει , ποτε ο κώλος του πονεί

13. Σαραπέντε Γιάννηδες ενος κοκκόρου γνώση

14. Τα καλά του Γιάννη τα θέμε, και τον Γιάννη δεν τον θέμε

15. Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη

16. Αν είχαν οι Γιάννηδες γνώση, να μας δάνειζαν καμπόση.

17. Τρέξε Γιάννη γύρευε και Νικολό καρτέρει.

18. Άλλη καμιά δε γέννησε μόνο η Μαριώ το Γιάννη

19. Κάνε Γιάννο μ’ τη δουλειά σου, κι ύστερα και πάλι θεια σου.

Είναι απορίας άξιο, γιατί υπάρχουν τόσες παροιμίες για το Γιάννη.

«Οι Γιάννηδες είναι ο αγαπημένος στόχος λοιπόν αυτών των παροιμιακών φράσεων. Γιατί; Ίσως επειδή το όνομα Γιάννης είναι κοινότατο, κατά πάσα πιθανότητα το πιο κοινό όνομα στα ελληνικά, επόμενο είναι να γίνεται στόχος, όλων των άλλων που δεν λέγονται Γιάννηδες.

Έτσι, γιαννάκης λέγεται ο αγαθούλης, ο άπειρος, τόσο στην πολιτική ζωή όσο και στο στρατό όπου οι νεοσύλλεκτοι λέγονται γιαννάκια, στραβόγιαννοι, γιάννηδες. Όπως κατέθεσε ο φίλος Τιπούκειτος σε σχετικό νήμα για τη στρατιωτική γλώσσα, (σχόλιο 46) πρόσφατα άκουσε να χρησιμοποιείται στο κυπριακό ραδιόφωνο το «Γιαννής» σαν συνώνυμο του χαζού.

Ας δούμε μαζεμένες τις παροιμίες και φράσεις με Γιάννηδες. Είμαι τυχερός γιατί ο Γιάννης βρίσκεται στο εκδομένο τμήμα των παροιμιών του Ν. Πολίτη, οπότε μπορώ να παραθέσω και τα σχόλιά του.

Σαρανταπέντε Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση. Η συνηθέστερη παροιμία απ’ όσες διασύρουν τους Γιάννηδες, λέει ο Πολίτης, που αναφέρει και έναν μύθο κεφαλονίτικο για 45 Γιάννηδες που πνίγηκαν προσπαθώντας να ξεριζώσουν ένα δέντρο. Ωστόσο, ο Πολίτης δεν λέει ότι η έκφραση προέρχεται από τον μύθο, μάλλον το αντίστροφο θα συμβαίνει. Δίνει μάλιστα ο Πολίτης και γαλλικό ανάλογο (Deux Jean et un Pierre font un âne entier, Δυο Γιάννηδες κι ένας Πέτρος κάνουν ολάκερο γάιδαρο) καθώς και ισπανικό ίδιο με το γαλλικό.

Όχι Γιάννης, Γιαννάκης. Τη λέμε όταν κάποιος προσπαθεί να παραστήσει ως διαφορετικά μεταξύ τους δυο πράγματα ομοιότατα ή όταν κάποιος λεπτολογεί και επιχειρεί να επιφέρει μεταβολές ασήμαντες, λέει ο Πολίτης. Κατά τον Κ. Κάσση, στη Μάνη συνηθιζόταν να υπάρχουν αδέρφια με τ’ όνομα Γιάννης ο ένας και Γιαννάκης ο άλλος, οπότε όταν ένας Γιαννάκης παρουσιάστηκε στο στρατό και τον είπαν Γιάννη, απάντησε έτσι. Όμως η έκφραση είναι πανελλήνια και πιθανότατα πριν από το νεοελληνικό κράτος.

Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω. Για αυτούς που απαντούν άλλα αντ’ άλλων, σαν υπόδειγμα ασυνάρτητης συζήτησης. Μερικοί το συνεχίζουν: Κι η συντέκνισσά σου; Εφτά μετρήματα χωρεί. Η παροιμία υπάρχει στον Βάρνερ, άρα είναι από τον 17ο αιώνα.

Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει. Για όσους στα λόγια φροντίζουν για το κοινό καλό ενώ στην πραγματικότητα κοιτάζουν το δικό τους συμφέρον. Η παροιμία χρησιμοποιήθηκε πολύ στην εθνοσυνέλευση του 1829 από τους αντικαποδιστριακούς, επειδή οι αντιπρόσωποι ευπειθώς ψήφιζαν ό,τι τους έστελνε ο Καποδίστριας, αλλά είναι παλιότερη. Μάλιστα, ο Πολίτης δίνει και βουλγάρικο αντίστοιχο, με το όνομα Γκάνι στη θέση του Γιάννη.

Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα. Για κάποιον που παραμένει στην ίδια (κακή ή μέτρια) κατάσταση. Και για τους αδιόρθωτους. Και για τη μη αλλαγή της κατάστασης παρά την αλλαγή της κυβέρνησης. Την έχει ο Βάρνερ (Τι έχεις Γιάννη; Τα έχω πάντα).

Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τονε βγάλαμε. Για όσους προαναγγέλλουν και προεξοφλούν μελλοντικά σχέδια βασισμένοι σε αβέβαιες προσδοκίες. Κάποιοι λένε ότι το είπε ο Κολοκοτρώνης όταν τον κάλεσαν να βαφτίσει παιδί πριν ακόμα γεννηθεί, αλλά η παροιμία είναι παλιότερη, αφού την αναφέρει ο Βάρνερ, οπότε ο Κολοκοτρώνης απλώς επανέλαβε υπάρχουσα παροιμία. Εδώ κατά τον Πολίτη υπάρχει μύθος, με την αφελή κοπέλα που της έφεραν προξενητή και άρχισε να συλλογιέται πως θα παντρευτεί, θα κάνει γιο, θα τον βγάλει Γιάννη, θα της αρρωστήσει και θα της πεθάνει, οπότε έβαλε τα κλάματα. Παρεμφερής παροιμία υπάρχει και σε άλλες γλώσσες. Για την έκφραση αυτή έγραψε πρόσφατα ο ηλληνιστεύκων Νίκος Νικολάου.

Πότε ο Γιάννης δεν μπορεί, πότε ο κώλος του πονεί. Για τους φιλάσθενους ή για όσους προφασίζονται ασθένεια.

Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω μέλι (ή λάδι· προσθέτουν μερικοί: να γιάνει). Τη λέμε σε κάποιον που μας παρηγορεί ή προσπαθεί να μας περιθάλψει ενώ ο ίδιος έχει προκαλέσει το κακό που πάθαμε.

Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη. Σε μια αντιπαράθεση όπου ο φόβος είναι αμοιβαίος· λέγεται συχνά σε ποδοσφαιρικούς αγώνες, όταν καμιά ομάδα δεν ανοίγεται.

Σπίτι χωρίς Γιάννη, προκοπή δεν κάνει. Απάντηση στον… αντιγιαννισμό άλλων εκφράσεων. Ο Πολίτης έχει κι άλλες «φιλογιαννικές» παροιμίες, που δεν είναι τόσο γνωστές, όπως όπου Γιάννης και του Θεού η χάρη.

Τα καλά του Γιάννη τα θέμε, τον Γιάννη δεν τον θέμε.

Υπάρχουν κι άλλες παροιμίες με Γιάννη, όχι και τόσο γνωστές, τις παραλείπω γιατί δεν θα τελειώσουμε ποτέ. Αν ξέρετε άλλη «γιαννική» παροιμία-φράση-έκφραση, ευχαρίστως να την προσθέσετε στα σχόλια. Ή μάλλον θα προσθέσω μία ακόμα έκφραση με τον Γιάννη, αλλά και με άλλα ονόματα.
Κόψε ξύλο κάμε Αντώνη
κι από πλάτανο Μανώλη
κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη,
ό,τι ξύλο κόψεις κάνει.
Χρόνια πολλά στους Γιάννηδες και στις Ιωάννες!!!!

http://www.planetnews.gr/%CE%AC%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%AC%C…/