ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ

Άγια Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας αποκρίθη: «Μαζέψτε ξύλα κι άχυρα και σύρτε και στο μύλο, γιατί ο Αι-Νικόλας έρχεται με χιόνια φορτωμένος».


Αν πρωιμίσει η μυγδαλιά κι ανθίσει το Δεκέμβρη,
βαρύς χειμώνας κι όψιμος θε νά 'ρθει να μας εύρει.


Δεκέμβρη με τα κρύα σου και πώς θα ξεκρυώσω.


Δεκέμβρη μου, με πάγωσες
και πώς να ξεπαγώσω;
Μήνα μου σαρακοστιανέ
καλέ, Χριστουγεννιάτη!




Δεκέμβρης και δεν έσπειρες, λίγο σιτάρι θα ’χεις.




Δεκέμβρης μας επλάκωσε, το κρύο μας φαρμάκωσε.




Δεκέμβρης με γιορτές, Χριστουγέννων διακοπές.


Δεκέμβρης Χριστού γέννηση κι ο καλός μας χρόνος.
Μπήκε ο Δεκέμβρης; Δίκαιος όποιος έσπειρε.
Το τραγούδι με τον τρύγο το Δεκέμβρη παραμύθι.


Χιόνι του Δεκεμβρίου, χρυσάφι του καλοκαιριού. (ή χρυσάφι τ’ Αλωνάρη)
Ως τ’ Αγίου Νικόλαου οι τοίχοι βράζουνε κι ύστερα ξυλιάζουνε.